Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο περιεκτική γίνεται. Εργάζομαι 10 χρόνια σέ ένα νηπιαγωγείο τυπικής ανάπτυξης μεσαίας κοινωνικοοικονομικής διαστρωμάτωσης στην Αττική και αυτή η εμπειρία που έχω αποκομίσει, σε συνδυασμό με την ακαδημαική μου κατάρτιση, μετεκπαιδεύσεις και 2 μεταπτυχιακά προγράμματα (στην ειδική αγωγή και στις ΤΠΕ) θα μπορούσαν να συνοψίσουν την αρνητική μου στάση ως προς την εισαγωγή των αγγλικών στο Νηπιαγωγείο στα παρακάτω:
- Όπως δείχνει η πράξη και οι μελέτες η ανάγκη για παρακολουθηση των νηπίων και των προνηπίων μαθημάτων λογοθεραπείας είναι ολοένα αυξανόμενη. Παρατηρώ στο σύνολο των ομάδων που αναλαμβάνω μεγάλη δυσκολία οργάνωσης πλήρων περιόδων λόγου από τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Ενώ τα αρθωτικά προβλήματα είναι αρκετά. Αναρωτιέμαι λοιπόν σε μια ομάδα που δεν έχει κατακτήσει τον ελληνόφωνο γραμματισμό, πώς θα περάσουμε στην εκμάθηση- επαφή των αγγλικών; Δυστυχώς μου θυμίζει περιπτώσεις παιδικών σταθμών που στην προσπάθεια τους να προελκύσουν πελάτες, προσθέτουν στο βασικό κορμό του προγράμματος τους 1 ή και 2 ξενες γλώσσες. Λυπάμαι αλλά θυμίζει μέθοδο τσίρκου- εντυπωσιασμού.
- Ακόμη, ας μη ξεχνάμε ότι τα παιδιά μαθαίνουν μια γλώσσα όταν την χρησιμοποιούν για επικοινωνιακούς λόγους. Η ανακληση λέξεων μόνο αυτό δεν επιτυγχάνει.
- Επίσης, για τόσο ριζικές αλλαγές πρέπει να γίνεται ένας πιο προσεκτικός σχεδιασμός. Ίσως θα έπρεπε να οριστούν πρώτα τα Αναλυτικά Προγραμματα των Πανεπιστημίων της Αγγλικής ενιαία (σε όλα τα παραρτήματα της χώρας) σε μια παιδαγωγική προσέγγιση που να σχετίζεται με τη γνώση του πώς να μεταδίδουν τη γνώση σε αυτές τις ηλικίες.
- Τέλος, με την εισαγωγή των διακριτών γνωστικών αντικειμένων καταλαβαίνουμε ότι η ενιαία γνώση δε θα υφίσταται πια και αναρωτιέμαι για τόσο ρηξικέλευθες αλλαγές, αν έχετε συμβουλευτεί την ακαδημαική κοινότητα.
Δυστυχώς, με το σύνολο του νομοσχεδίου μόνο θλίψη μου γεννάται και ένα ερώτημα ως προς την τύχη της προσχολικής.
Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο περιεκτική γίνεται. Εργάζομαι 10 χρόνια σέ ένα νηπιαγωγείο τυπικής ανάπτυξης μεσαίας κοινωνικοοικονομικής διαστρωμάτωσης στην Αττική και αυτή η εμπειρία που έχω αποκομίσει, σε συνδυασμό με την ακαδημαική μου κατάρτιση, μετεκπαιδεύσεις και 2 μεταπτυχιακά προγράμματα (στην ειδική αγωγή και στις ΤΠΕ) θα μπορούσαν να συνοψίσουν την αρνητική μου στάση ως προς την εισαγωγή των αγγλικών στο Νηπιαγωγείο στα παρακάτω: - Όπως δείχνει η πράξη και οι μελέτες η ανάγκη για παρακολουθηση των νηπίων και των προνηπίων μαθημάτων λογοθεραπείας είναι ολοένα αυξανόμενη. Παρατηρώ στο σύνολο των ομάδων που αναλαμβάνω μεγάλη δυσκολία οργάνωσης πλήρων περιόδων λόγου από τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Ενώ τα αρθωτικά προβλήματα είναι αρκετά. Αναρωτιέμαι λοιπόν σε μια ομάδα που δεν έχει κατακτήσει τον ελληνόφωνο γραμματισμό, πώς θα περάσουμε στην εκμάθηση- επαφή των αγγλικών; Δυστυχώς μου θυμίζει περιπτώσεις παιδικών σταθμών που στην προσπάθεια τους να προελκύσουν πελάτες, προσθέτουν στο βασικό κορμό του προγράμματος τους 1 ή και 2 ξενες γλώσσες. Λυπάμαι αλλά θυμίζει μέθοδο τσίρκου- εντυπωσιασμού. - Ακόμη, ας μη ξεχνάμε ότι τα παιδιά μαθαίνουν μια γλώσσα όταν την χρησιμοποιούν για επικοινωνιακούς λόγους. Η ανακληση λέξεων μόνο αυτό δεν επιτυγχάνει. - Επίσης, για τόσο ριζικές αλλαγές πρέπει να γίνεται ένας πιο προσεκτικός σχεδιασμός. Ίσως θα έπρεπε να οριστούν πρώτα τα Αναλυτικά Προγραμματα των Πανεπιστημίων της Αγγλικής ενιαία (σε όλα τα παραρτήματα της χώρας) σε μια παιδαγωγική προσέγγιση που να σχετίζεται με τη γνώση του πώς να μεταδίδουν τη γνώση σε αυτές τις ηλικίες. - Τέλος, με την εισαγωγή των διακριτών γνωστικών αντικειμένων καταλαβαίνουμε ότι η ενιαία γνώση δε θα υφίσταται πια και αναρωτιέμαι για τόσο ρηξικέλευθες αλλαγές, αν έχετε συμβουλευτεί την ακαδημαική κοινότητα. Δυστυχώς, με το σύνολο του νομοσχεδίου μόνο θλίψη μου γεννάται και ένα ερώτημα ως προς την τύχη της προσχολικής.