Με αυτή τη διάταξη το Υπουργείο παραγνωρίζει ότι σκοπός των Πανεπιστημίων είναι αφ’ ενός η παραγωγή και μετάδοση επιστημονικής γνώσης προς όφελος της κοινωνίας και αφ’ ετέρου η εμπέδωση των αξιών της δημοκρατίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης. Ειδικά οι τρεις τελευταίες αξίες (θα πρέπει να) αποτελούν θεμέλιους λίθους για την οικοδόμηση κάθε κοινωνικού συστήματος. Πώς όμως μπορεί να λαμβάνει χώρα η εμπέδωση αυτών των αξιών εντός του Πανεπιστημίου, όταν αυτό αποτελεί πεδίο εφαρμογής μεθόδων που κάθε άλλο παρά σε δημοκρατικότητα και ισότητα παραπέμπουν; Πώς γίνεται ένα Πανεπιστήμιο που αποτελεί κομμάτι μιας κοινωνίας της οποίας η πολιτική/εκλογική δραστηριότητα στηρίζεται στην αρχή «ένας άνθρωπος-μία ψήφος» να μην εφαρμόζει αυτή την αρχή;
Η επαναφορά μιας τέτοιας πρακτικής θεμελιώνει -στο επίπεδο της διοίκησης- τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, δημιουργώντας εργαζομένους δύο (τουλάχιστον) ταχυτήτων. Τα μέλη ΕΔΙΠ, ΕΕΠ, ΕΤΕΠ καθώς και το Διοικητικό προσωπικό των Πανεπιστημίων επιτελούν έργο κομβικής σημασίας για τη λειτουργία του Πανεπιστημίου, συμβάλλοντας σε ισάξιο βαθμό με τα μέλη ΔΕΠ στην εύρυθμη λειτουργία και πολύπλευρη ανάπτυξη του Πανεπιστημίου. Αποτελούν, δε, εργαζομένους τους οποίους επηρεάζουν άμεσα οι αποφάσεις των διοικητικών αρχών/οργάνων του Πανεπιστημίου. Ως εκ τούτου οι προαναφερθείσες κατηγορίες προσωπικού των Πανεπιστημίων θα πρέπει να συμμετέχουν ΙΣΟΤΙΜΑ με τα μέλη ΔΕΠ τόσο στις εκλογές των διοικητικών αρχών του Πανεπιστημίου, όσο και στις συνεδριάσεις των διοικητικών οργάνων των Ιδρυμάτων (Τομείς, Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων, Γενικές Συνελεύσεις Σχολών, Κοσμητείες Σχολών, Σύγκλητο).
Εάν θέλουμε το Πανεπιστήμιο να προχωρήσει μπροστά, απαλλαγμένο από τις αγκυλώσεις και τις στενές συντεχνιακές πρακτικές του παρελθόντος, πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ένα Πανεπιστήμιο που να αξιοποιεί τη δημιουργική δύναμη ΟΛΩΝ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ των εργαζομένων του. Βασική προϋπόθεση για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι η ισότητα όλων των εργαζομένων του Πανεπιστημίου σε ό,τι αφορά την εκλογή των αρχών των Ιδρυμάτων και τη συμμετοχή στα συλλογικά διοικητικά όργανα. Ο πλουραλισμός των απόψεων, η ενεργή συμμετοχή και η ισότητα αποτελούν αναγκαία και αδιαπραγμάτευτα εφαλτήρια για ένα Πανεπιστήμιο που πρέπει να βρίσκεται στην προμετωπίδα της προόδου και της χειραφέτησης της κοινωνίας. Ένα Πανεπιστήμιο πολλαπλά ωφέλιμο για όλη την κοινωνία.
Με αυτή τη διάταξη το Υπουργείο παραγνωρίζει ότι σκοπός των Πανεπιστημίων είναι αφ’ ενός η παραγωγή και μετάδοση επιστημονικής γνώσης προς όφελος της κοινωνίας και αφ’ ετέρου η εμπέδωση των αξιών της δημοκρατίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης. Ειδικά οι τρεις τελευταίες αξίες (θα πρέπει να) αποτελούν θεμέλιους λίθους για την οικοδόμηση κάθε κοινωνικού συστήματος. Πώς όμως μπορεί να λαμβάνει χώρα η εμπέδωση αυτών των αξιών εντός του Πανεπιστημίου, όταν αυτό αποτελεί πεδίο εφαρμογής μεθόδων που κάθε άλλο παρά σε δημοκρατικότητα και ισότητα παραπέμπουν; Πώς γίνεται ένα Πανεπιστήμιο που αποτελεί κομμάτι μιας κοινωνίας της οποίας η πολιτική/εκλογική δραστηριότητα στηρίζεται στην αρχή «ένας άνθρωπος-μία ψήφος» να μην εφαρμόζει αυτή την αρχή; Η επαναφορά μιας τέτοιας πρακτικής θεμελιώνει -στο επίπεδο της διοίκησης- τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, δημιουργώντας εργαζομένους δύο (τουλάχιστον) ταχυτήτων. Τα μέλη ΕΔΙΠ, ΕΕΠ, ΕΤΕΠ καθώς και το Διοικητικό προσωπικό των Πανεπιστημίων επιτελούν έργο κομβικής σημασίας για τη λειτουργία του Πανεπιστημίου, συμβάλλοντας σε ισάξιο βαθμό με τα μέλη ΔΕΠ στην εύρυθμη λειτουργία και πολύπλευρη ανάπτυξη του Πανεπιστημίου. Αποτελούν, δε, εργαζομένους τους οποίους επηρεάζουν άμεσα οι αποφάσεις των διοικητικών αρχών/οργάνων του Πανεπιστημίου. Ως εκ τούτου οι προαναφερθείσες κατηγορίες προσωπικού των Πανεπιστημίων θα πρέπει να συμμετέχουν ΙΣΟΤΙΜΑ με τα μέλη ΔΕΠ τόσο στις εκλογές των διοικητικών αρχών του Πανεπιστημίου, όσο και στις συνεδριάσεις των διοικητικών οργάνων των Ιδρυμάτων (Τομείς, Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων, Γενικές Συνελεύσεις Σχολών, Κοσμητείες Σχολών, Σύγκλητο). Εάν θέλουμε το Πανεπιστήμιο να προχωρήσει μπροστά, απαλλαγμένο από τις αγκυλώσεις και τις στενές συντεχνιακές πρακτικές του παρελθόντος, πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ένα Πανεπιστήμιο που να αξιοποιεί τη δημιουργική δύναμη ΟΛΩΝ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ των εργαζομένων του. Βασική προϋπόθεση για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι η ισότητα όλων των εργαζομένων του Πανεπιστημίου σε ό,τι αφορά την εκλογή των αρχών των Ιδρυμάτων και τη συμμετοχή στα συλλογικά διοικητικά όργανα. Ο πλουραλισμός των απόψεων, η ενεργή συμμετοχή και η ισότητα αποτελούν αναγκαία και αδιαπραγμάτευτα εφαλτήρια για ένα Πανεπιστήμιο που πρέπει να βρίσκεται στην προμετωπίδα της προόδου και της χειραφέτησης της κοινωνίας. Ένα Πανεπιστήμιο πολλαπλά ωφέλιμο για όλη την κοινωνία.