Αρχική Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξειςΆρθρο 02 – Δραστηριότητες στην αγγλική γλώσσα στο ΝηπιαγωγείοΣχόλιο του χρήστη Αναστασία | 29 Απριλίου 2020, 02:29
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αναστασία' | 29 Απριλίου 2020, 02:54

    Ως νηπιαγωγός και παιγνιοθεραπεύτρια-ψυχοθεραπεύτρια (με μεγάλη διδακτική και ψυχοθεραπευτική εμπειρία), θεωρώ την εισαγωγή των Αγγλικών στο Νηπιαγωγείο λανθασμένη απόφαση, καθώς δεν λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών αυτής της ηλικίας. Η «πρόωρη» προσπάθεια εκμάθησης μιας ξένης γλώσσας – τη στιγμή που τα περισσότερα προνήπια και νήπια δεν έχουν κατακτήσει επαρκώς τη μητρική τους γλώσσα – εκτός του ότι βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με το ΔΕΠΠΣ και τη φιλοσοφία που το διέπει – οδηγεί στη σχολειοποίηση του νηπιαγωγείου και τελικά μας οδηγεί σε μια χαμένη παιδική ηλικία. Το τελευταίο που χρειάζονται τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία είναι η εκμάθηση Αγγλικών. Τα νήπια και τα προνήπια ακόμη περισσότερο, έχουν ανάγκη από ένα πρόσωπο αναφοράς, που να τους παρέχει συνέπεια και σταθερότητα, ούτως ώστε να νιώσουν εμπιστοσύνη και συναισθηματική ασφάλεια. Η διαδικασία αυτή πολλές φορές είναι δύσκολη για αρκετά παιδιά που παρουσιάζουν δυσκολίες προσαρμογής (ή άλλου τύπου δυσκολίες) και η εισαγωγή ενός επιπλέον προσώπου θα αποτελέσει ενδεχομένως τροχοπέδη για την ομαλή προσαρμογή των παιδιών και την προσπάθεια που γίνεται από τη μεριά των νηπιαγωγών προς την κατεύθυνση αυτή. Επιπλέον, πιστεύω πως οι καθηγητές της Αγγλικής Φιλολογίας δεν κατέχουν επαρκώς τις πολύ σημαντικές και απαραίτητες γνώσεις που αφορούν σε αυτές τις ευαίσθητες ηλικίες, καθώς δεν έχουν εκπαιδευτεί για να διδάξουν σε ηλικίες 4-6 ετών. Επομένως, δεν θεωρώ πως έχουν θέση οι καθηγητές Αγγλικών στα νηπιαγωγεία. Επίσης, διαφωνώ με το να «διδάσκουν» τα αγγλικά οι νηπιαγωγοί. Τα αγγλικά δεν εξυπηρετούν κάποιο σκοπό στο νηπιαγωγείο. Τα προνήπια και τα νήπια καλούνται να κατακτήσουν τόσες πολλές δεξιότητες κατά την φοίτησή τους στο νηπιαγωγείο, που δεν χρειάζεται να τα επιβαρύνουμε γνωστικά και συναισθηματικά με την εκμάθηση μιας επιπλέον «δεξιότητας», την εκμάθηση δηλαδή των Αγγλικών, από τη στιγμή που θα έχουν τόσα χρόνια μπροστά τους για να μάθουν και να κατακτήσουν άλλες γλώσσες πέραν της μητρικής, όταν θα είναι περισσότερο ώριμα να το κάνουν. Προς τι η βιασύνη να μάθουν Αγγλικά; Για να πάνε περισσότερο «έτοιμα» στο Δημοτικό Σχολείο; Έχω την πεποίθηση πως θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη βαρύτητα όχι στην «ποσότητα» της παρεχόμενης γνώσης αλλά στην «ποιότητά» της. Στη βελτίωση της «ποιότητας», στη βελτίωση της κατάστασης στα νηπιαγωγεία της χώρας μας. Θα ήταν ουσιαστικό βήμα από μέρους σας, προτού αποφασίζετε για μεταρρυθμίσεις που αφορούν στο Νηπιαγωγείο, να συμβουλεύεστε άτομα που έχουν άμεση επαφή με το αντικείμενο και γνωρίζουν πολύ καλά τόσο την κατάσταση στα νηπιαγωγεία, όσο και τις ανάγκες των παιδιών της τρυφερής αυτής ηλικίας. Τα άτομα αυτά είναι οι νηπιαγωγοί. Αν θέλετε πραγματικά να αναβαθμίσετε το δημόσιο νηπιαγωγείο μπορείτε να το κάνετε μειώνοντας αρχικά τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη και παρέχοντας ουσιαστική στήριξη σε μαθητές που παρουσιάζουν δυσκολίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Η αξιοποίηση ειδικών θεραπευτών (λογοθεραπευτές/εργοθεραπευτές) καθώς επίσης και σχολικών ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών θα μπορούσε να συντελέσει αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση αυτή. Ας σεβαστούμε τα παιδιά και την παιδική τους ηλικία, ας σεβαστούμε το Νηπιαγωγείο, ας σεβαστούμε τις νηπιαγωγούς..