Η κόρη μου είναι μαθήτρια της Α’ σε Πρότυπο Γυμνάσιο. Δεν θα αναφερθώ στη διαδικασία εισαγωγής και τι κόστισε στο παιδί κι εμάς. Θέλω να αναφέρω όμως ότι τη μεγάλη χαρά και ικανοποίηση των αποτελεσμάτων τα σκίαζε η θλίψη του παιδιού για τους φίλους που αφήνει και το άγχος για την πορεία προσαρμογής του σε ένα τελείως νέο περιβάλλον, μακριά από φίλους, σπίτι, γειτονιά. Ήταν μεγάλη η ανακούφισή μου όταν στην πρώτη συνάντηση/ ενημέρωση με τους καθηγητές της, δυόμιση μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, τρεις καθηγήτριες, από τους επτά συνολικά που είδα, εστίασαν τη συζήτησή μας κυρίως στην ψυχολογική κατάσταση του παιδιού (κατά πόσο προσαρμόστηκε, αν άρχισε να έχει παρέες και αν δείχνει ευχαριστημένο) κι όχι στις επιδόσεις του, τονίζοντάς μου ιδιαίτερα το πόσο σημαντικό είναι αυτό. Ίσως να πρέπει να μιλήσετε με κάποιους… Τώρα πια μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι όλη η πρώτη χρονιά (που στην δική μας περίπτωση κι εδώ χάσαμε) είναι περίοδος προσαρμογής και προσπάθειας ένταξης. Η δεύτερη χρονιά ελπίζουμε να κυλήσει κανονικά. Μετά όμως θα έχουμε ακόμη μία χρονιά-γέφυρα. Ο ρόλος του παιδιού δεν θα είναι απλώς μαθήτρια Γ’ Γυμνασίου αλλά και προετοιμασία υποψηφίας Λυκείου. Προφανώς θα πρέπει να αφήσει πάλι κάποια δραστηριότητα, ίσως, θέλοντας και μη, αναγκαστεί να παραμελήσει κάποια μαθήματα κρίσιμα για το μέλλον, ίσως να μη προλάβει να δώσει τα πτυχία γλώσσας και να της μείνουν εκκρεμότητα για το Λύκειο και, βέβαια, εμείς σαν γονείς να υποστηρίξουμε, όσο μπορούμε και περισσότερο, αυτή την προσπάθεια από φόβο μήπως χρειαστεί να περάσει πάλι την παραπάνω διαδικασία, ένα χρόνο προσαρμογής και στο Λύκειο. Και μετά έχουμε την προετοιμασία για τις Πανελλήνιες…
Αναρωτιέμαι πραγματικά πως θα ωφελήσει μία τέτοια διαδικασία, και ποιον τελικά; Όσο για την ανανέωση του πληθυσμού, ήδη η αύξησή του για τα επόμενα δύο χρόνια είναι τεράστια και, μάλιστα, με αναξιοκρατικό τρόπο (στην Αθήνα μόνο για τον πρώτο χρόνο, θα διπλασιαστούν οι μαθητές Προτύπων και η αύξηση θα γίνει όχι με εξετάσεις, όπως έχουν περάσει όλα τα παιδιά των Προτύπων, αλλά με μαθητές που με κλήρωση έτυχε να φοιτούν στα σχολεία που, από Πειραματικά, σκοπεύετε να τα ονομάσετε Πρότυπα).
Η κόρη μου είναι μαθήτρια της Α’ σε Πρότυπο Γυμνάσιο. Δεν θα αναφερθώ στη διαδικασία εισαγωγής και τι κόστισε στο παιδί κι εμάς. Θέλω να αναφέρω όμως ότι τη μεγάλη χαρά και ικανοποίηση των αποτελεσμάτων τα σκίαζε η θλίψη του παιδιού για τους φίλους που αφήνει και το άγχος για την πορεία προσαρμογής του σε ένα τελείως νέο περιβάλλον, μακριά από φίλους, σπίτι, γειτονιά. Ήταν μεγάλη η ανακούφισή μου όταν στην πρώτη συνάντηση/ ενημέρωση με τους καθηγητές της, δυόμιση μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, τρεις καθηγήτριες, από τους επτά συνολικά που είδα, εστίασαν τη συζήτησή μας κυρίως στην ψυχολογική κατάσταση του παιδιού (κατά πόσο προσαρμόστηκε, αν άρχισε να έχει παρέες και αν δείχνει ευχαριστημένο) κι όχι στις επιδόσεις του, τονίζοντάς μου ιδιαίτερα το πόσο σημαντικό είναι αυτό. Ίσως να πρέπει να μιλήσετε με κάποιους… Τώρα πια μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι όλη η πρώτη χρονιά (που στην δική μας περίπτωση κι εδώ χάσαμε) είναι περίοδος προσαρμογής και προσπάθειας ένταξης. Η δεύτερη χρονιά ελπίζουμε να κυλήσει κανονικά. Μετά όμως θα έχουμε ακόμη μία χρονιά-γέφυρα. Ο ρόλος του παιδιού δεν θα είναι απλώς μαθήτρια Γ’ Γυμνασίου αλλά και προετοιμασία υποψηφίας Λυκείου. Προφανώς θα πρέπει να αφήσει πάλι κάποια δραστηριότητα, ίσως, θέλοντας και μη, αναγκαστεί να παραμελήσει κάποια μαθήματα κρίσιμα για το μέλλον, ίσως να μη προλάβει να δώσει τα πτυχία γλώσσας και να της μείνουν εκκρεμότητα για το Λύκειο και, βέβαια, εμείς σαν γονείς να υποστηρίξουμε, όσο μπορούμε και περισσότερο, αυτή την προσπάθεια από φόβο μήπως χρειαστεί να περάσει πάλι την παραπάνω διαδικασία, ένα χρόνο προσαρμογής και στο Λύκειο. Και μετά έχουμε την προετοιμασία για τις Πανελλήνιες… Αναρωτιέμαι πραγματικά πως θα ωφελήσει μία τέτοια διαδικασία, και ποιον τελικά; Όσο για την ανανέωση του πληθυσμού, ήδη η αύξησή του για τα επόμενα δύο χρόνια είναι τεράστια και, μάλιστα, με αναξιοκρατικό τρόπο (στην Αθήνα μόνο για τον πρώτο χρόνο, θα διπλασιαστούν οι μαθητές Προτύπων και η αύξηση θα γίνει όχι με εξετάσεις, όπως έχουν περάσει όλα τα παιδιά των Προτύπων, αλλά με μαθητές που με κλήρωση έτυχε να φοιτούν στα σχολεία που, από Πειραματικά, σκοπεύετε να τα ονομάσετε Πρότυπα).