Α. Η ρύθμιση που αφορά στα Μαράσλεια Πειραματικά Σχολεία, αγνοεί απροκάλυπτα την ισότητα των μαθητών/μαθητριών και των οικογενειών τους και αντίκειται στο άρθρο 4 του Συντάγματος της Ελλάδας που προβλέπει ότι: «1. Οι Έλληνες είναι ΙΣΟΙ ενώπιον του νόμου, 2. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και υποχρεώσεις».
Β. Η διασύνδεση των Πειραματικών Σχολείων και των Προτύπων Γυμνάσιων-Λυκείων προβλεπόταν κατά περίπτωση από το νόμο κατά την περίοδο εισαγωγής των μαθητών/μαθητριών. Η απότομη διακοπή αυτής της διασύνδεσης (μέσω της προτυποίησης των Πειραματικών Σχολείων ή της εισαγωγής εξετάσεων από Πρότυπο Γυμνάσιο σε Λύκειο) η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα μερικά (ή και ένα ακόμα) παιδιά να αναγκαστούν να αλλάξουν σχολικό περιβάλλον (απότομα και αιφνίδια), αντίκειται:
1. Στο άρθρο 3, παρ. 1 της Διεθνούς Σύβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Ν. 2101/1992-ΦΕΚ 192/Α/1992) που ορίζει ότι: “Σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν στα παιδιά, είτε αυτές λαμβάνονται από δημοσίους ή ιδιωτικούς οργανισμούς κοινωνικής προστασίας, είτε από τα δικαστήρια, τις διοικητικές αρχές ή τα νομοθετικά όργανα, πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού”.
2. Στο άρθρο 14 παρ. 3 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προβλέπει ότι: «Η ελευθερία ίδρυσης εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με σεβασμό των δημοκρατικών αρχών καθώς και το ΔΙΚΑΙΩΜΑ των γονέων να εξασφαλίζουν την εκπαίδευση και τη μόρφωση των τέκνων τους σύμφωνα με τις θρησκευτικές, φιλοσοφικές και ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ τους, γίνονται σεβαστά σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες που διέπουν την άσκησή τους».
3. Στο άρθρο 2 του Πρωτοκόλλου αρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) το οποίο κατοχυρώνει το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Μάλιστα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) αποσαφηνίζει ότι το άρθρο αυτό δεν υποχρεώνει τα κράτη να παρέχουν εκπαίδευση, αλλά αναγνωρίζει το «ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ» (Υπόθεση «Relating to certain aspects of the laws on the use of languages in education in Belgium» κατά Βελγίου, Αριθ. 1474/62, 1677/62, 1691/62, 1769/63, 1994/63 και 2126/64, 23 Ιουλίου 1968, σκέψη 4).
4. Στην αρχή καλής νομοθέτησης κατά την κατάρτιση προτάσεων νόμου.
Α. Η ρύθμιση που αφορά στα Μαράσλεια Πειραματικά Σχολεία, αγνοεί απροκάλυπτα την ισότητα των μαθητών/μαθητριών και των οικογενειών τους και αντίκειται στο άρθρο 4 του Συντάγματος της Ελλάδας που προβλέπει ότι: «1. Οι Έλληνες είναι ΙΣΟΙ ενώπιον του νόμου, 2. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και υποχρεώσεις». Β. Η διασύνδεση των Πειραματικών Σχολείων και των Προτύπων Γυμνάσιων-Λυκείων προβλεπόταν κατά περίπτωση από το νόμο κατά την περίοδο εισαγωγής των μαθητών/μαθητριών. Η απότομη διακοπή αυτής της διασύνδεσης (μέσω της προτυποίησης των Πειραματικών Σχολείων ή της εισαγωγής εξετάσεων από Πρότυπο Γυμνάσιο σε Λύκειο) η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα μερικά (ή και ένα ακόμα) παιδιά να αναγκαστούν να αλλάξουν σχολικό περιβάλλον (απότομα και αιφνίδια), αντίκειται: 1. Στο άρθρο 3, παρ. 1 της Διεθνούς Σύβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Ν. 2101/1992-ΦΕΚ 192/Α/1992) που ορίζει ότι: “Σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν στα παιδιά, είτε αυτές λαμβάνονται από δημοσίους ή ιδιωτικούς οργανισμούς κοινωνικής προστασίας, είτε από τα δικαστήρια, τις διοικητικές αρχές ή τα νομοθετικά όργανα, πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού”. 2. Στο άρθρο 14 παρ. 3 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προβλέπει ότι: «Η ελευθερία ίδρυσης εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με σεβασμό των δημοκρατικών αρχών καθώς και το ΔΙΚΑΙΩΜΑ των γονέων να εξασφαλίζουν την εκπαίδευση και τη μόρφωση των τέκνων τους σύμφωνα με τις θρησκευτικές, φιλοσοφικές και ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ τους, γίνονται σεβαστά σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες που διέπουν την άσκησή τους». 3. Στο άρθρο 2 του Πρωτοκόλλου αρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) το οποίο κατοχυρώνει το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Μάλιστα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) αποσαφηνίζει ότι το άρθρο αυτό δεν υποχρεώνει τα κράτη να παρέχουν εκπαίδευση, αλλά αναγνωρίζει το «ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ» (Υπόθεση «Relating to certain aspects of the laws on the use of languages in education in Belgium» κατά Βελγίου, Αριθ. 1474/62, 1677/62, 1691/62, 1769/63, 1994/63 και 2126/64, 23 Ιουλίου 1968, σκέψη 4). 4. Στην αρχή καλής νομοθέτησης κατά την κατάρτιση προτάσεων νόμου.