Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΠΟΥΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ' | 26 Νοεμβρίου 2009, 12:34

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Προτάσεις ενός εκπαιδευτικού με προϋπηρεσία από το 1999: 1ον Πολλοί αδιόριστοι εκπαιδευτικοί για να ενταχθούν στον πίνακα των εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία (πίνακας Β), δήλωναν και δούλευαν σε απομακρυσμένα μέρη της Ελλάδας - έστω και ωρομίσθιοι - . Παρατούσαν οικογένεια, όπως επίσης και την βασική πηγή εισοδήματος τους. Θα είναι άδικο γι’ αυτούς να καταργηθεί το «προνόμιο» τους να συμμετέχουν με το 40% στις προσλήψεις εκπαιδευτικών. Αναφέροντας το ποσοστό προσλήψεων 60 – 40%, δεν νομίζω ότι ήταν κάτι παράνομο, άλλωστε ποιος έλεγχε τις προσλήψεις αυτές; Το ΑΣΕΠ δεν τις έλεγχε; Επίσης, όταν πρόκειται το δημόσιο ή ένας φορέας ευρύτερου δημόσιου χώρου να προσλάβει προσωπικό, δεν αναγκάζει τους υποψήφιους να διαγωνιστούν σε διάφορα θεματικά επίπεδα. Προσλαμβάνονται σύμφωνα με ορισμένα κριτήρια όπως το βαθμό πτυχίου, το έτος κτήσης, την προϋπηρεσία στο δημόσιο κλπ. Δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να συμμετέχει ένας εκπαιδευτικός σε διαγωνισμό για να είναι ικανός να διδάξει. Αυτό στο οποίο θα έπρεπε να κρίνεται κατά βάσει είναι: η επιθυμία του κάθε εκπαιδευτικού να προσφέρει όχι ως δουλειά αλλά ως λειτούργημα. Γιατί η εκπαίδευση είναι και πρέπει να συνεχίσουμε να τη βλέπουμε ως λειτούργημα. Όποιος Υπουργός, Βουλευτής ή άλλος «καλός» σύμβουλος Υπουργείων οποιασδήποτε χώρας ανακαλύψει έναν τρόπο αξιολόγησης του ανθρώπου ως προς το χαρακτήρα ή της διάθεσης του να προσφέρει και να μεταδώσει γνώση και κοινωνική παιδεία, τότε, θα είναι αυτός που θα μείνει στην ιστορία της εκπαίδευσης και όχι μόνο με λαμπρότερα γράμματα. Την αναγκαστική συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε εξετάσεις τις θεωρώ υποτιμητικό για μένα, αφού έχω δώσει εξετάσεις (Πανελλήνιες, και εντός της Πανεπιστημιακής σχολής) και αφού έχω κριθεί άξιος πτυχιούχος γιατί θα πρέπει ξανά και ξανά να κρίνομαι γι’ αυτές; Πόσο άδικο είναι για τον σαραντάρη ή τον πενηντάρη που ξόδεψε τα χρόνια του να τρέχει από νησί σε νησί ή από ολοήμερο σε ολοήμερο (για μερικές ώρες προϋπηρεσίας), και έχει αποκτήσει δύο – τρία παιδιά, να πρέπει να διαβάσει αυτά που διδάχθηκε στο Πανεπιστήμιο πριν 20 – 25 χρόνια. 2ον Προσοχή πρέπει – κατά τη γνώμη μου πάντα – να δοθεί στον τρόπο που πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί μεταπηδούν από τον πίνακα μηδενικής προϋπηρεσίας στον πίνακα Β και μάλιστα με εμπειρία του προηγούμενου διδακτικού έτους ίση με την πρόσληψη αναπληρωτή. Αυτό είναι σημαντικό γιατί από μια τα ονόματά αυτών δεν εμφανίζονται στις επίσημες προσλήψεις αναπληρωτών του ΥΠΕΠΘ και από την άλλη γιατί δεν κλήθηκαν εκπαιδευτικοί του πίνακα Β οι οποίοι δήλωσαν στην αίτηση τους την πρόσληψη τους οπουδήποτε στην Ελλάδα. Βέβαια, υπάρχουν τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας (αμαρτωλή ιστορία), θα μπορούσε να είναι μια απάντηση. Μπορεί όμως ένα εκπαιδευτικός σε ένα σχολείο δεύτερης ευκαιρίας να αποκτήσει προϋπηρεσία ίση με 8 ή 9 μήνες; Και το παράδοξο της ιστορίας: γιατί δεν προσλαμβάνονται από τους πίνακες του ΥΠΕΠΘ αλλά μετά από συνεντεύξεις κλπ από το ΙΔΕΚΕ; Άραγε να ήταν μόνο αυτό. Το γελοίων του πράγματος είναι στην Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη (ΠΣΔ). Άλλοι πίνακες, άλλες αιτήσεις και συν αυτό η αυθαιρεσία από το εκάστοτε ΠΥΣΔΕ. Πως; Αν το άτομο που θέλουν να «πάρουν» βρίσκεται δεύτερο στην εν λόγο λίστα καλείται ο πρώτος στον οποίο δίνουν π.χ. 2 ώρες κατόπιν τον «δικό τους» δεύτερο στη λίστα δίνοντας του π.χ. 9 ώρες. Απόλυτη δικαιοσύνη. Ίσως μία ενδιάμεση λύση θα ήταν να κλείσουν οι πίνακες στις 31-12-2009 και όσοι είναι σ’ αυτές να συμμετέχουν στο 40%, μέχρις ότου μηδενιστή ο πίνακας κάθε ειδικότητας. Όμως, στη σειρά προτεραιότητας της μηδενικής προϋπηρεσίας να λαμβάνεται πιο σοβαρά υπόψη το έτος κτήσης πτυχίου γιατί με τους διαγωνισμούς των εκπαιδευτικών ήδη οι παλαιοί πτυχιούχοι (και γηραιότεροι φυσικά) βρίσκονται σε μειονεκτικότερη θέση. Κλείνοντας θέλω να πω ότι τα δικά μου γραφόμενα καθώς και των υπολοίπων που συμμετέχουν στη δημόσια διαβούλευση, ίσως να μην τα διαβάσει ποτέ όχι μόνο ο αρμόδιος σύμβουλος του ΥΠΕΠΘ αλλά ούτε καν η γραμματέας του. Παρόλα αυτά δεν ένιωθα ήσυχη τη συνείδηση μου να μην τα αναφέρω στο Υπουργείο έστω κι αν αυτοί τα θεωρήσουν σκουπίδια. Ελπίζω να έχω άδικο ως προς την τελευταία μου σκέψη και στο μέλλον να κατατεθούν - με την προϋπόθεση ότι εισακούστηκαν οι παρούσες προτάσεις μας - και άλλα θέματα προς δημόσια (κοινωνική) διαβούλευση. Θέματα όπως : Α) Διαχωρισμός των δημοτικών σχολείων με βάσει την ηλικία των παιδιών. Δεν είναι δυνατόν στην ίδια αυλή να ζουν παιδάκια 6 ετών και παιδιά 12 ετών. Τα δεύτερα δεν ελέγχουν τη δύναμη τους και συν τις άλλης θέλουν να νιώσουν ότι έχουν κάποια αξία, και που θα τη δείξουν; Φυσικά στον αδύναμο μαθητή, δηλαδή στις μικρές τάξεις. ΠΡΕΠΕΙ άμεσα τα σχολεία να χωρισθούν σε σχολεία με της Α της Β και της Γ τάξης δημοτικού, και σε σχολεία της Δ της Ε και της Στ τάξης. Αν βέβαια θεωρείτε ότι το παιδί πρέπει να μεγαλώνει χωρίς καταπίεση από κανένα, διαφορετικά … Β) Τα τρισάθλια βιβλία του δημοτικού (που χρησιμοποιούνται από το σχ. Έτος 2008-2009) τα οποία είναι αντιγραφή από βοηθήματα που κυκλοφορούσαν τα προηγούμενα χρόνια, θα αποσυρθούν; Έχω τρία παιδιά (6 ετών, 11 ετών, 15 ετών) και πιστεύω ακράδαντα ότι τα σημερινά βιβλία δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα, ειδικότερα σε σχέση με τα βιβλία των ετών 2001 – 2005. Και αν μη τι άλλο, δεν μπορώ να δεχθώ το Γαλλικό σύστημα που θέλουν να εφαρμόσουν, για δύο κυρίως λόγους. πρώτον το Γαλλικό σύστημα είναι ήδη προς απόσυρση στη Γαλλία (αλλά πάντα οι ντόπιοι ειδήμονες δεν προσπαθούσαν να φέρουν ως Ανατολή κάτι το οποίο έδυε στη Δύση;) και δεύτερον δεν ταιριάζει η Γαλλική γραμματική με την Ελληνική αλλά ούτε και η ιδιοσυγκρασία μεταξύ των δύο λαών. Γ) Τα κονδύλια για τις σχολικές μονάδες μην τα δίνεται στον εκάστοτε δήμαρχο να τις διαχειριστεί. Πολλοί δήμαρχοι δεν δίνουν όχι μόνο ως χρήματα αλλά ούτε ως υλικό τα απαραίτητα που χρειάζεται ένα σχολείο π.χ. χαρτί, μελάνια, χώμα για το σκάμμα, συντήρηση στις τουαλέτες κλπ. Ας είναι καλά οι σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων με τις δωρεές τους. Δ) Σπατάλες στην ενοικίαση κτηρίων για τις Δ/νσεις Α/θμιας & Β/θμιας Εκπαίδευσης. Πολλές Δ/νσεις Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης έχουν δικά τους κτήρια ή υπάρχουν αχρησιμοποίητα κτήρια δημόσιων οργανισμών – δήμοι, νομαρχίες – αντί να γίνεται εκμετάλλευση αυτών των κτηρίων προτιμούν να νοικιάζουν ιδιωτικούς χώρους με πολύ υψηλό τίμημα. Ε) Λάθος χρησιμοποίηση του εκπαιδευτικού προσωπικού. Τη διοικητική διαχείριση στις Τοπικές Δ/νσεις Εκπαίδευσης δεν χρειάζεται να την κάνουν αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί από τις σχολικές τους μονάδες (ωραία δικαιολογία όμως για να δίνονται αποσπάσεις από άλλες Δ/νσεις σ’ αυτήν που επιθυμεί ο εκπαιδευτικός) αλλά απλοί υπάλληλοι ΔΕ (και φυσικά με χαμηλότερο κόστος μισθοδοσίας). Οι εκπαιδευτικοί προσλήφθηκαν να προσφέρουν στο Λειτούργημα του Εκπαιδευτικού και όχι στη γραφειοκρατία, αυτή μπορεί να την επιτελέσει καλύτερα ο ΔΕ. Κάθε εκπαιδευτικός στον πάγκο του. Στ) Σωστή εφαρμογή ολοήμερων σχολείων. Κάθε σχολική μονάδα που δεν μπορεί να προσφέρει μεσημεριανό φαγητό στα παιδιά του ολοήμερου, να μην λειτουργεί ολοήμερο. Ζ) Γνώση για λίγους ή για όλους; Όπως προανέφερα έχω τρία παιδιά σε συνδυασμό με το κάκιστο σύστημα μετάδοσης της γνώσης και από τις δύο βαθμίδες της εκπαίδευσης, κάθε απόγευμα πρέπει να βοηθάω τα παιδιά μου να τελειώσουν τα μαθήματα τους (αλλοίμονο στους γονείς που δεν έχουν τις γνώσεις ή δεν μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους λόγο δουλειάς κλπ – βλέπεις τα μαθήματα που διδάσκονταν στην 1η Γυμνασίου τώρα διδάσκονται στην Ε Δημοτικού –. Τα ανώτατα στελέχη ας ακούσουν για μία και μόνο φορά τους δασκάλους που αναφέρουν στο τέλος του έτους για την μη κατανόηση της εκπαιδευτικής ύλης από τους μαθητές σε ποσοστό χαμηλότερο του 40%. Εκτός βέβαια και αν εσείς ανώτατα στελέχη θέλετε γνώση για τους λίγους και όχι για όλους. Αυτά τα ολίγα προς το παρόν.