• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος' | 1 Μαΐου 2020, 09:21

    Στο σχολείο μου, όπως σε όλα σχεδόν τα ΕΠΑΛ της χώρας φοιτούν μαθητές που το 1/3 από αυτούς είναι πάνω από 17 ετών. Μαθητές από ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες ή με ιδιαίτερες συνθήκες διαβίωσης όπως: • Παιδιά διαζευγμένων γονιών , • παιδιά από πολύ χαμηλά οικονομικά στρώματα, • μέλη μονογονεϊκων οικογενειών, παλιννοστούντες μαθητές που αποφάσισαν να ξαναπροσπαθήσουν στην πατρίδα μας και είτε δεν τους αναγνωρίζεται μέρος της φοίτησής τους απ’ τη χώρα προέλευσης, είτε τους αναγνωρίζεται καθυστερημένα, • μαθητές που είχαν την ατυχία να χάσουν μια ή δυο χρονιές, • παιδιά που μη έχοντας επαρκείς οικονομικούς πόρους να πάνε σε κάποιο άλλο μέρος να σπουδάσουν, αποφάσισαν μετά το τέλος της τρίτης χρονιάς να ξαναέρθουν να σπουδάσουν στο ΕΠΑΛ ώστε να πάρουν ένα δεύτερο πτυχίο και να μπορέσουν να ενταχθούν στην αγορά σαν επαγγελματίες. • Κάποιοι για τους ίδιους λόγους, διέκοψαν τις σπουδές τους στο Γενικό Λύκειο και ήρθαν στο ΕΠΑΛ αποβλέποντας σε μια πιο άμεση επαγγελματική αποκατάσταση χωρίς ανώτερες σπουδές. • Παιδιά βιοπαλαιστές (τα περισσότερα απ’ αυτά εργάζονται το απόγευμα ..) Παιδιά με ήθος και φιλότιμο, μερικά απ’ αυτά είναι και πολύ καλοί μαθητές! Το άρθρο θέτει ανώτερο όριο ηλικίας τα 17 έτη, με την αιτιολογία μείωσης της σχολικής βίας. Σαν εκπαιδευτικοί έχουμε εντελώς διαφορετικής άποψη. Είμαστε πολλές φορές μάρτυρες όταν ορισμένα απ’ αυτά τα παιδιά λειτουργούν πυροσβεστικά σε διενέξεις μεταξύ μαθητών, ή στέκονται αρωγοί στην εύρυθμη λειτουργία της τάξης βοηθώντας έτσι σημαντικά το έργο του εκπαιδευτικού. Το νομοσχέδιο καταργεί επιπλέον ακόμα και το έτος μαθητείας των ΕΠΑΛ. Είναι ευνόητο ότι στόχος είναι μόνο η μείωση του κόστους και τίποτα άλλο.