Όπισθεν ολοταχώς λοιπόν! Να περιμένουμε επαναφορά της ποδιάς και της βέργας; Αντιπαιδαγωγικό, αναχρονιστικό και άνευ ουσίας μέτρο. Ο στόχος κάθε σχολείου είναι η συμπερίληψη των μαθητών και η ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο. Η πλειοψηφία των μαθητών με αποκλίνουσα συμπεριφορά προέρχεται από νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον.Οφείλουμε ως εκπαιδευτικοί να τα στηρίζουμε και να τα βοηθάμε. Δε μπορούμε να στιγματίζουμε για πάντα έναν έφηβο. Ορθώς πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν η διαγωγή στην τελική βαθμολογία, αλλά όχι να βάζουμε ταμπέλες στα παιδιά. Μιλάμε για παιδιά, για εφήβους που λειτουργούν παρορμητικά. Πώς γίνεται να "καταδικάσεις" ένα παιδί στα 15; Πού ξέρεις αν αυτό το παιδί δε θα ωριμάσει μεγαλώνοντας; Ο ρόλος του σχολείου δεν είναι να εκδικείται, αλλά να να στηρίζει, να βελτιώνει και να εξελίσσει. Δεν είμαστε δικαστές! Αν θέλετε να βελτιώσετε συμπεριφορές, θα μπορούσατε να δώσετε μεγαλύτερη βάση στο θεσμό των ψυχολόγων... Και αλήθεια, με ποιον τρόπο ο εκπαιδευτικός θα μπορέσει να ασχοληθεί ατομικά με το μαθητή του, να ασχοληθεί με τη συμπεριφορά του, να τον δει σαν άνθρωπο κι όχι σαν αριθμό, όταν αυξάνετε τον αριθμό των παιδιών στην τάξη; Τι γίνεται με αυτά τα ζωηρά παιδιά που έχουν κλίση στη μουσική και τον αθλητισμό; Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Θεωρείτε ότι το ελληνικό σχολείο δίνει ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά κι αυτά δεν τις εκμεταλλεύονται; Αν θέλετε να εξορθολογισμό της εκπαίδευσης, δώστε χρήματα για υλικοτεχνική υποδομή και βάλτε την τέχνη και τον αθλητισμό στα σχολεία!
Όπισθεν ολοταχώς λοιπόν! Να περιμένουμε επαναφορά της ποδιάς και της βέργας; Αντιπαιδαγωγικό, αναχρονιστικό και άνευ ουσίας μέτρο. Ο στόχος κάθε σχολείου είναι η συμπερίληψη των μαθητών και η ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο. Η πλειοψηφία των μαθητών με αποκλίνουσα συμπεριφορά προέρχεται από νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον.Οφείλουμε ως εκπαιδευτικοί να τα στηρίζουμε και να τα βοηθάμε. Δε μπορούμε να στιγματίζουμε για πάντα έναν έφηβο. Ορθώς πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν η διαγωγή στην τελική βαθμολογία, αλλά όχι να βάζουμε ταμπέλες στα παιδιά. Μιλάμε για παιδιά, για εφήβους που λειτουργούν παρορμητικά. Πώς γίνεται να "καταδικάσεις" ένα παιδί στα 15; Πού ξέρεις αν αυτό το παιδί δε θα ωριμάσει μεγαλώνοντας; Ο ρόλος του σχολείου δεν είναι να εκδικείται, αλλά να να στηρίζει, να βελτιώνει και να εξελίσσει. Δεν είμαστε δικαστές! Αν θέλετε να βελτιώσετε συμπεριφορές, θα μπορούσατε να δώσετε μεγαλύτερη βάση στο θεσμό των ψυχολόγων... Και αλήθεια, με ποιον τρόπο ο εκπαιδευτικός θα μπορέσει να ασχοληθεί ατομικά με το μαθητή του, να ασχοληθεί με τη συμπεριφορά του, να τον δει σαν άνθρωπο κι όχι σαν αριθμό, όταν αυξάνετε τον αριθμό των παιδιών στην τάξη; Τι γίνεται με αυτά τα ζωηρά παιδιά που έχουν κλίση στη μουσική και τον αθλητισμό; Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Θεωρείτε ότι το ελληνικό σχολείο δίνει ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά κι αυτά δεν τις εκμεταλλεύονται; Αν θέλετε να εξορθολογισμό της εκπαίδευσης, δώστε χρήματα για υλικοτεχνική υποδομή και βάλτε την τέχνη και τον αθλητισμό στα σχολεία!