Αρχική Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξειςΆρθρο 07 – Διάρθρωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων Γενικού Λυκείου και εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποφοίτων Γενικού ΛυκείουΣχόλιο του χρήστη Αναστάσιος Νικολόπουλος | 1 Μαΐου 2020, 14:08
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Θέλω να ενώσω τη φωνή μου με όσους υποστηρίζουν ότι η επαναφορά των λατινικών στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Κάτι που δεν επισημαίνεται συχνά είναι ότι το μάθημα είναι κυρίως γλωσσικό. Αυτό εξηγεί την ανάγκη να ξεκινήσει η διδασκαλία του σε ηλικία που ο έφηβος έχει ακόμη ακμαία την ικανότητα γλωσσομάθειας. Στη συγκεκριμένη ηλικία και πριν την έναρξη των σπουδών του είναι στην καλύτερη στιγμή να μυηθεί στη μητέρα των ευρωπαϊκών γλωσσών, τη στενότερη συγγενή των ελληνικών και γλώσσα της πρώτης λογοτεχνίας που γράφτηκε σε μια ξένη γλώσσα μέσα όμως στον ορίζοντα που όρισε η ελληνική γραμματεία. Έτσι ακόμη και αν δεν εισαχθεί σε σχολή ανθρωπιστικών επιστημών, θα έχει αναμφίβολο πλεονέκτημα στην κατάκτηση των ευρωπαϊκών γλωσσών που είναι απαραίτητες για τις σπουδές του και μάλιστα στο λόγιο επίπεδό τους, που είναι το πιο βαθιά επηρεασμένο από τη λατινική γλώσσα και είναι αυτό στο οποίο είναι γραμμένη η επιστημονική βιβλιογραφία. Η κοινωνιολογική θεωρία, όπως και κάθε άλλος θεωρητικός λόγος περί του ανθρώπου στην ατομική ή διαπροσωπική και κοινωνική του διάσταση (ψυχολογία, ανθρωπολογία κλπ) ασφαλώς φαντάζουν πιο σύγχρονα και λαχταριστά από τη γλώσσα της πρώτης παγοσμιοποιημένης οικονομίας και πολυπολιτισμικής κοινωνίας, που στο απόγειο της ανάπτυξής της έφτασε σε επίπεδο που η ανθρωπότητα ξαναβρήκε μόνο στην πρώιμη βιομηχανική εποχή. Όμως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μπορούν να περιμένουν ένα χρόνο ακόμη. Ήδη με την υποβαθμισμένη διδασκαλία της λατινικής γλώσσας τα τελευταία χρόνια οι φοιτητές των φιλολογιών χρειάζεται να κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να μπορέσουν έστω στο δεύτερο κύκλο των προπτυχιακών σπουδών τους να νιώσουν λίγη απόλαυση διαβάζοντας λατινική λογοτεχνία. Δεν διανοούμαι πώς θα επιτευχθεί έστω αυτό με τους φοιτητές που θα εισαχθούν φέτος, κάποιοι από τους οποίους ενδεχομένως να μην έχουν διδαχθεί ούτε λέξη λατινικών. Αντίθετα, δεν έχουν πέσει στην αντίληψή μου κραυγές αγωνίας από πανεπιστημιακούς δασκάλους των κοινωνικών επιστημών ότι το έργο τους θα γίνει σχεδόν ακατόρθωτο, επειδή οι φοιτητές τους δεν έχουν εξεταστεί στη σχολική ύλη της κοινωνιολογίας. Ιδανικά ασφαλώς δεν θα έπρεπε να τίθεται καν το δίλημμα. Να όμως που δύο κυβερνήσεις από διαφορετικές πολιτικές παρατάξεις δεν βλέπουν να είναι εφικτό κάτι άλλο στη δεδομένη συγκυρία.