Αρχική Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξειςΆρθρο 03 – Κατανομή χρόνου ανά διδακτικό αντικείμενο στα Δημοτικά ΣχολείαΣχόλιο του χρήστη Βασίλης Τριανταφυλλόπουλος | 1 Μαΐου 2020, 14:16
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Είναι πολύ σημαντική η επιστροφή του μαθήματος της Θεατρικής Αγωγή στην Ε' και στη ΣΤ' τάξη. Είναι άδικο όταν τα παιδιά φτάνουν σε μια ηλικία που έχουν πλέον την ικανότητα να μπουν βαθύτερα στην ουσία του θεάτρου το μάθημα να αφαιρείται. Στην ουσία κατά τη διάρκεια των τεσσάρων πρώτων τάξεων, γίνεται κυρίως προπαρασκευαστική δουλειά, καθώς τα παιδιά είναι σε μια ηλικία που δεν μπορούν νοητικά και σωματικά να υποστηρίξουν πιο απαιτητικές δραστηριότητες. Η ωριμότητα που απαιτείται για την επίτευξη ολοκληρωμένης θεατρικής πράξης αποκτάται μεν στις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού, όμως το μάθημα βγαίνει εντελώς αδικαιολόγητα από το πρόγραμμα. Η σημασία της ύπαρξης του μαθήματος της θεατρικής αγωγής δεν εξαντλείται μόνο στη διδασκαλία του θεάτρου. Μέσα από τη Θ.Α. τα παιδιά αποκτούν ήπιες δεξιότητες που δεν έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν σχεδόν σε κανένα άλλο μάθημα. Στη Θ.Α. τα παιδιά μαθαίνουν να λειτουργούν μέσα σε ομάδες καθώς όλες σχεδόν οι δραστηριότητες είναι ομαδικές. Παράλληλα προωθείται η συναισθηματική ωρίμανση των μαθητών μέσα από τις διαδικασίες της έκθεσης και της έκφρασης μπροστά σε άλλους. Επιπλέον, κάτι πολύ σημαντικό, τα παιδιά μαθαίνουν πως να ενεργοποιούν τη φαντασία τους, αφού σε πολλές δραστηριότητες ζητείται από αυτά να δημιουργήσουν. Τέλος, καθώς πρόκειται για μάθημα όπου πολλές δραστηριότητες γίνονται αυτοσχεδιαστικά, οι μαθητές μαθαίνουν να παίρνουν πρωτοβουλίες, αλλά και επίσης, να σέβονται τις πρωτοβουλίες των συμμαθητών τους. Καλό θα ήταν στο Υπουργείο να λάβουν υπόψιν τους τις δυνατότητες του θεατρικού παιχνιδιού αναφορικά με τη διδασκαλία άλλων, πλην του θεάτρου, γνωστικών αντικειμένων. Υπάρχει μεγάλη βιβλιογραφία πάνω στο ζήτημα αυτό. Θα μπορούσαν λοιπόν να οργανωθούν προγράμματα ή θεματικές, όπου οι δάσκαλοι των τάξεων μαζί με τον θεατρολόγο, θα επιχειρούσαν να διδάξουν τμήματα της ύλης διαφόρων μαθημάτων με τις βιωματικές μεθόδους του θεατρικού παιχνιδιού. Είναι πάντοτε ευχάριστο να μαθαίνει κανείς παίζοντας. Τέλος, είναι εντελώς απαράδεκτο τα μαθήματα ειδικοτήτων να γίνονται από δασκάλους. Θα έπρεπε από τη στιγμή που τα μαθήματα των ειδικοτήτων είναι υποχρεωτικά να εξασφαλίζονται από το υπουργείο πιστώσεις έτσι ώστε να καλύπτονται όλα τα κενά των ειδικοτήτων.