Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΟΥΡΠΟΥΤΙΔΗΣ' | 1 Μαΐου 2020, 15:58

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμη κ. Υπουργέ, Γράφω για να εκφράσω ορισμένες ενστάσεις και προβληματισμούς σχετικά με τη προτεινόμενη διεξαγωγή εξετάσεων και στην Α’ Γυμνασίου και στην Α΄Λυκείου για την εισαγωγή/παραμονή στα πρότυπα σχολεία, μέσω του Άρθρου 18. Θεωρώ ότι το ζήτημα είναι πολύπλευρο και πως για τους λόγους που θα παραθέσω παρακάτω αυτή η «διπλή» εξέταση δεν είναι επιθυμητή. Θα αρχίσω με το σημαντικότερο όλων, που είναι η ψυχική υγεία των μαθητών και η ολοκληρωμένη ανάπτυξη τους ως έφηβοι και μετέπειτα ως ενήλικες. Οι μαθητές που έχουν καταφέρει να εισαχθούν σε αυτά τα σχολεία στην Α΄Γυμνασίου έχουν καταβάλει μια τεράστια προσπάθεια, η οποία σίγουρα είναι αγχωτική, ειδικά για μια τέτοια ηλικία. Πάραυτα, μέχρι τώρα, η προσπάθεια αυτή ανταμείβεται με τη μόνιμη φοίτησή τους σε ένα πρότυπο σχολείο. Με την εισαγωγή τέτοιων εξετάσεων στην Ά Λυκείου ουσιαστικά αναγκάζεται αυτούς τους μαθητές να περάσουν την ίδια διαδικασία δύο φορές, και εν τέλει ίσως να στερηθούν τη φοίτησή τους στο σχολείο εξαιτίας ΜΙΑΣ συγκριτικά «κακής» εξεταστικής. Τα παιδιά αυτά είναι άνθρωποι και όπως όλοι μας έχουν το δικαίωμα στο λάθος ή σε μία κακή στιγμή. Δε μιλάμε για μαθητές οι οποίοι είναι κατά εξακολούθηση ακαδημαικά αδύναμοι. Θεωρώ απαράδεκτο να παραμερίζουμε μια σταθερά καλή ακαδημαική πορεία επειδή κάποια παιδιά έτυχε εκείνη τη περίοδο να μη μπορούν να δώσουν το καλύτερό τους εαυτό. Σίγουρα το σχολείο έχει το ρόλο του να διαμορφώνει μορφωμένους ανθρώπους, πρωταρχικός του ρόλος όμως είναι να δημιουργεί ολοκληρωμένους και ηθικούς ανθρώπους. Πρέπει λοιπόν να αναλογιστούμε τι διδάσκει ένα τέτοιο μέτρο στα παιδιά αυτά. Πως το στιγμιαίο λάθος είναι ασυγχώρητο; Πως ο ανταγωνισμός είναι τρόπος ζωής; Πως η ακραία ανταγωνιστικότητα είναι ένα χρήσιμο χαρακτηριστικό; Αναλογιστείτε πως θα νιώσει ένα παιδί αν ξέρει ότι ίσως η επιτυχία ενός φίλου/φίλης του να σημαίνει ο δικός του αποκλεισμός από το σχολείο ή το αντίστροφο. Πέραν αυτού, δε πρέπει να ξεχνάμε τις συνέπειες που θα φέρει ένα τέτοιο μέτρο στα χρόνια που μεσολαβούν από την Α Γυμνασίου εώς την Α Λυκείου. Πολλά παιδιά, γνωρίζοντας ότι στο μέλλον θα αντιμετωπίσουν μια τέτοια εξεταστική, ίσως δώσουν δυσανάλογο βάρος στις ακαδημαικές τους υποχρεώσεις. Αντί να αθλούνται, να ασχοληθούν με τις τέχνες, να εξερευνήσουν νέα ενδιαφέροντά τους, ή απλά να πάνε μια βόλτα με φίλους, θα προτιμήσουν να διαβάσουν δύο-τρεις ώρες παραπάνω. Στο τέλος της ημέρας, αυτό το μέτρο αυτό τους μαθαίνει, ότι οι βαθμοί και μόνο κάποια στιγμή θα κρίνουν τη πορεία τους. Καλώς ή κακώς οι περισσότεροι μαθητές στην Ελλάδα έρχονται ήδη αντιμέτωποι με ένα τέτοιο μέτρο, μέσω της διαδικασίας των πανελλαδικών εξετάσεων. Όμως το αντιμετωπίζουν σε μια πιο ώριμη ηλικία και για μικρότερο χρονικό διάστημα. Και παρόλα αυτά πολλοί αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα. Πόσες φορές έχουμε ακούσει για παιδιά που πήραν βάρος, διέκοψαν την άθληση, ξεκίνησαν το κάπνισμα, και πολλά άλλα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των πανελλαδικών; Γιατί να υποβάλουμε λοιπόν νεότερα παιδιά σε μια παρόμοια διαδικασία, η οποία μάλιστα διαρκεί 3 χρόνια; Ακόμη ένα τέτοιο μέτρο θα αποτελέσει σίγουρα κίνητρο για δύο ακόμη ανεπιθύμητες συνέπειες. Η πρώτη είναι η ανάπτυξη φροντιστηριακών προγραμμάτων/ιδιαίτερων μαθημάτων, που σκοπό θα έχουν την προετοιμασία των μαθητών για αυτές τις εξετάσεις, δίνοντας ένα άδικο πλεονέκτημα σε μαθητές που οι γονείς τους βρίσκονται σε μια αρκετά καλή οικονομική κατάσταση για να τους παρέχουν τέτοια βοηθήματα, σε σύγκριση με άλλους, που θα πρέπει να στηριχθούν μόνο στις δικές τους ικανότητες. Δεύτερον, θα δώσει κίνητρο σε πολλούς μαθητές να δοκιμάσουν την εισαγωγή τους σε πρότυπα σχολεία μόνο στο λύκειο. Γιατί άλλωστε να περάσουν απ’τη διαδικασία δύο φορές και να πρέπει επί 3 χρόνια να ανταπεξέρχονται στις υψηλές απαιτήσεις ενός τέτοιου σχολείου, όταν μπορούν να τη περάσουν μόνο μία φορά και στο ενδιάμεσο να απολαύσουν, όπως κάθε έφηβος δικαιούται, πλήρως την εφηβεία τους; Εν κατακλείδι, θεωρώ πως το μέτρο δεν είναι επιθυμητό και σίγουρα δεν έχει λάβει υπόψιν του πολλές παραμέτρους. Αργά ή γρήγορα όλοι αντιμετωπίζουμε τον ανταγωνισμό στη ζωή μας. Δεν χρειάζεται όμως να επισπεύδουμε αχρείαστα την έκθεσή του σε αυτόν και σίγουρα δεν χρειάζεται να τον καλλιεργούμε σαν ύστατη αξία. Το σχολείο υπάρχει κατά κύριο λόγο για να διαμορφώνει ανθρώπους. Μακάρι πολλοί από αυτούς να γίνουν και αριστούχοι. Όμως πρώτα και πάνω από όλα πρέπει να γίνουν άνθρωποι. Με σεβασμό, Νικόλαος Πουρπουτίδης