• Σχόλιο του χρήστη 'Αθηνά (Νομικός)' | 1 Μαΐου 2020, 17:04

    Είναι κοινό μυστικό μεταξύ όλων των αποφοίτων της τέως Γ' Δέσμης, θεωρητικής κατεύθυνσης και όπως αλλιώς έχει μετονομαστεί μέσα στα χρόνια, πως τα λατινικά είναι η ευκαιρία κάθε υποψηφίου να επιτύχει μια υψηλή βαθμολογία. 50 περίπου κείμενα, τα οποία μέσω μιας απλής διαδικασίας αποστήθισης, μπορούν να εξασφαλίσουν το πολυπόθητο εικοσάρι. Τί πραγματικά όμως προσφέρουν τα λατινικά στους μαθητές; Μια νεκρή γλώσσα, η οποία ελάχιστα συνεισφέρει στη φαρέτρα των μελλοντικών φοιτητών ως όπλο για την "κατάκτηση" του επιστημονικού τους κλάδου (τουλάχιστον στη δική μου επιστήμη, η χρήση των λατινικών περιορίστηκε στην στείρα απομνημόνευση μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού εκφράσεων) και που γρήγορα λησμονείται! Αντιθέτως, η κοινωνιολογία θεωρώ ότι συμβάλλει στην όξυνση της κριτικής σκέψης , στην ευαισθητοποίηση των μαθητών ως προς το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι και στην εν τέλει διαμόρφωση ενεργών, σκεπτόμενων πολιτών. Αυτός άλλωστε δεν θα πρέπει να είναι και ο υπέρτατος στόχος κάθε κράτους; Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα παρέχει τα απαραίτητα εφόδια στους μαθητές τόσο για την επαγγελματική τους κατάρτιση όσο και για την μετέπειτα εξέλιξή τους σε υπεύθυνους πολίτες, που θα ενδιαφέρονται για τα κοινά και την ευημερία του κοινωνικού συνόλου; Όσο και αν η εισαγωγή ενός νέου σχετικά μαθήματος, όπως η κοινωνιολογία, μπορεί να θίγει τα "κεκτημένα" προηγούμενων ετών συγκεκριμένων επιστημονικών κλάδων του εκπαιδευτικού συστήματος, κατά την άποψή μου δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Κρίσιμο είναι τί παιδεία θέλουμε να παρέχουμε και πόσο ενεργούς πολίτες να έχουμε.