Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μπάμπης' | 13 Δεκεμβρίου 2010, 23:36

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το σχέδιο νόμου πρακτικά δεν αλλάζει την υφιστάμενη κατάσταση. Οι παρεμβάσεις στα ανώτατα κλιμάκια διοίκησης των ιδρυμάτων δεν θα επηρεάσουν άμεσα ούτε και έμμεσα τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια την κοινή πρακτική στα καθημερινά δρώμενα των ιδρυμάτων. Δυστυχώς, στα περισσότερα ιδρύματα το μεγαλύτερο μέρος τόσο του βοηθητικού προσωπικού, όσο και το διδακτικού έχει εισχωρήσει με πλάγια μέσα, δηλαδή μη αξιοκρατικά. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η διαιώνιση αυτού του φαινομένου. Αυτός που εισχωρεί στο σύστημα με πλάγια μέσα καθίσταται αμέσως συνένοχος με τους υπολοίπους, δεν αντιδρά στα στραβά όχι μόνο γιατί δεν θέλει αλλά ακόμη και όταν θέλει δεν μπορεί όχι μόνον εξαιτίας της συνενοχής αλλά γιατί εκβιάζεται μέσω των αδιαφανών μέσων που οι γνωρίζοντες το σύστημα μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να τον "τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί". Τα προβλήματα ξεκινούν κυρίως από τη διοίκηση στις μικρότερες μονάδες. Μετά την κατάργηση της έδρας, η οποία κατά τη γνώμη μου ωφέλησε το σύστημα γιατί άνοιξε ορισμένα παράθυρα ώστε να εισχωρήσουν και άνθρωποι που δεν ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία των "πλαγίως εισερχομένων" μια άλλη συνομοταξία εγκληματιών άρχισε να εξουσιάζει. Μιλάω για τους καθηγητές με το ανύπαρκτο έργο, διδακτικό και ερευνητικό, οι οποίοι κατάφεραν να φτάσουν στα ανώτατα κλιμάκια καθώς και σε διευθυντικές θέσεις. Η εξουσία τέτοιων θέσεων (Καθηγητής πρώτης βαθμίδας, διευθυντής κλινικής/εργαστηρίου) δεν είναι αιρετή αλλά μόνιμη. Σαφώς και μια τέτοια εξουσία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το γενικό καλό αλλά δυστυχώς στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτό δεν συμβαίνει. Για παράδειγμα, ένας διευθυντής κλινικής μπορεί να διαχειριστεί τις κλίνες σε ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο με τρόπο τέτοιο που ενώ υπάρχουν κενές κλίνες, ένας ασθενής ενός λέκτορα, επίκουρου ή αναπληρωτή καθηγητή να μην μπορεί να την καταλάβει αφήνοντάς τον έτσι στη μοίρα του που πολλές φορές καταλήγει να είναι τραγική. Οι άνθρωποι αυτοί δεν λογοδοτούν ποτέ και σε κανένα, εφαρμόζουν την εξουσία με γνώμονα το δικό τους καλό το οποίο όταν απειληθεί δεν διστάζουν να κάνουν τα πάντα για να εξαφανίσουν την απειλή και αυτόν/αυτούς που την εκπροσωπούν. Όταν ο καθηγητής/διευθυντής δεν είναι καλός στο διδακτικό του έργο δεν αφήνει κανέναν να κάνει καλύτερο. Το ίδιο συμβαίνει και για το ερευνητικό, ένας κακός ερευνητής με μόνιμη εξουσία δεν θέλει να φαίνεται κακός και έτσι καταλήγει να εμποδίζει τους υπόλοιπους. Στις καλύτερες των περιπτώσεων (από την μεριά του παρεχόμενου έργου/υπηρεσίας) ο μεγαλο-καθηγητής-διεyθυντής θα εκβιάσει τον/τους μικρότερους να του κάνουν το μάθημα, την έρευνα ή απλά θα απαιτήσει μέρος της αμοιβής (πάντα μαύρα) από την παροχή της κλίνης. Η έννοια της ακαδημαϊκής ελευθερίας έχει πρακτικά καταργηθεί στα περισσότερα ιδρύματα. Αντί αυτής ευδοκιμούν οι πάσης φύσεως εκβιασμοί. Πως λοιπόν θα μπορούσε ένα τέτοιο σύστημα να αλλάξει σε σύντομο χρονικό διάστημα, γιατί εάν περιμένουμε να αλλάξει η νοοτροπία φοβάμαι ότι θα πρέπει να περιμένουμε να περάσουν/αλλάξουν μερικές γενιές. Θέσπιση στόχων και ελάχιστων απαιτήσεων για όλους (πχ ελάχιστος αριθμός διδακτικών μονάδων ανά καθηγητή, ελάχιστος αριθμός δημοσιεύσεων ανά διετία). Κατάργηση της μόνιμης (μη-αιρετής) εξουσίας. Υποχρεωτική εναλλαγή στην διεύθυνση ανά διετία με ταυτόχρονη υποχρεωτική μεσολάβηση τετραετίας ή και εξαετίας από την τελευταία συμμετοχή. Υποχρεωτική αλλαγή και ομογενοποίηση των ήδη υφισταμένων γνωστικών αντικειμένων. Εφαρμογή των κανόνων της διαφάνειας (μιλώ για το ηλεκτρονικό σύστημα) των διαδικασιών εκλογής όλων από τη στιγμή της προκήρυξης μέχρι και της εγκατάστασης στο ίδρυμα. Δημοσιοποίηση της διαδικασίας κλήρωσης των εκλεκτορικών σωμάτων (να συμπεριλαμβάνονται τα ονόματα όλων που συμμετείχαν στη λίστα) ώστε να εξασφαλίζεται η αμεροληψία. Υποχρεωτική δημοσιοποίηση των βιογραφικών με βάση πρότυπο κοινό για όλους ώστε να μπορεί να γίνει σύγκριση. Υποχρεωτική κρίση όλων ανά διετία ή τριετία, συμπεριλαμβανομένων και των υφισταμένων καθηγητών. Το μετά από αίτηση τους σημαίνει ΠΟΤΕ. Πρόβλεψη και για υποβάθμιση για τους ανενεργούς, ίσως μετά από υποτροπή με θέσπιση μείωσης του μισθού στο 1/2 μετά την πρώτη αρνητική κρίση. Μετά την ομογενοποίηση των γνωστικών αντικειμένων θα μπορούν εύκολα να γίνονται στατιστικές ανά χρόνο ή διετία και να πριμοδοτούνται οι καλύτεροι καθώς επίσης και να επιβάλλονται ποινές (χρηματικές ίσως, πχ μείωση μισθού) σε όσους βρίσκονται στον πάτο μετά από δύο συνεχόμενες αξιολογήσεις. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι κανείς δεν θα τολμήσει να κάνει πράξη τα παραπάνω. Το σύστημα έχει μάθει να εργάζεται με αυτούς που το υποσκάπτουν και έτσι δεν πρόκειται να αλλάξει. Οι ίδιοι άνθρωποι που καταδυναστεύουν τα ιδρύματα είναι αυτοί που διαβαίνουν το υπουργείο, συμμετέχουν στις πάσης φύσεως επιτροπές και παίρνουν τις αποφάσεις, οπότε γιατί να κάνουν κακό στον εαυτούλη τους.