• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΥΡΟΥΔΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ' | 1 Μαΐου 2020, 21:57

    Εργάζομαι ως φιλόλογος σε ημερήσιο ΕΠΑ.Λ. 12 χρόνια και το αγαπώ αυτό το σχολείο, επειδή είναι το σχολείο της φτωχής οικογένειας και της οικογένειας που θέλει να δει και το παιδί της με μαθησιακές δυσκολίες (συχνά με κοινωνικές δυσκολίες), που εξαιτίας αυτών έχει χάσει χρονιά (ή χρονιές!) να ατενίζει το μέλλον του με αισιοδοξία. Με το ΜΝΑΕ (Μία Νέα Αρχή στα ΕΠΑ.Λ.: συμβουλευτική από ψυχολόγο, από εκπαιδευτικούς, εκπαιδευτικές δράσεις) είδαμε την πρόθεση της πολιτείας να δώσει στο σχολείο μας και στους μαθητές μας τη χαμένη αξιοπρέπεια τους και τις ευκαιρίες που τους χρειαζόταν για να ανθίσουν. Και πράγματι, είδαμε αποτελέσματα και κυρίως θετικό εκπαιδευτικό κλίμα, που γνωρίζουμε πόσο ζωτικής σημασίας είναι για ένα σχολείο, να υπάρχει! Το ΕΠΑ.Λ. πρέπει να συνεχίσει να αγκαλιάζει τους μαθητές που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες κι όχι να τους αποβάλλει! Επίσης, στο σχολείο μου έχουν φοιτήσει κατά καιρούς γυναίκες που είχαν εγκαταλείψει για προσωπικούς λόγους το σχολείο στις πρώτες τάξεις του Λυκείου ή είχαν μόνο το απολυτήριο Γυμνασίου και έχοντας οικογένεια (ή απογευματινές επαγγελματικές υποχρεώσεις) δεν μπορούσαν να εγγραφούν και να παρακολουθούν σε ένα Εσπερινό ΕΠΑ.Λ., αφού το πρωί άφηναν τα παιδιά τους στο σχολείο κι ερχόταν ήσυχες να παρακολουθήσουν. Η απόφασή τους να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και η απόκτηση πτυχίου εξέφραζε την ανάγκη να ενισχύσουν το οικογενειακό εισόδημα ή να στηριχθούν στα πόδια τους και κάποιες από αυτές, χάρη στο πτυχίο που απέκτησαν βρήκαν δουλειά. Από αυτές τις γυναίκες πρέπει να στερήσουμε αυτή την ευκαιρία;