Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ευσταθία Κονταρίνη' | 1 Μαΐου 2020, 23:29

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί οι περιπτώσεις των παιδιών που χρίζουν βοήθεια. Ειδικά στο νηπιαγωγείο, που είναι η πρώτη "είσοδος" του παιδιού στην εκπαιδευτική κοινότητα, δεν έχουν οι εκπαιδευτικοί τη δυνατότητα (κυρίως για τα προνήπια) να προλάβουν τις προθεσμίες για εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης ή για βοηθητικό προσωπικό. Μέχρι να αντιληφθούν τις δυσκολίες, να πείσουν τους γονείς γι' αυτές και για τη χρησιμότητα της διάγνωσής τους και μέχρι να περάσουν από τα διαγνωστικά κέντρα και να βγει αυτή η διάγνωση, έχει περάσει σχεδόν όλη η χρονιά. Αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι η εκπαιδευτικός μένει "ακάλυπτη" (ειδικά σε πολύ δύσκολες περιπτώσεις, όπως η επιθετικότητα), προσπαθεί κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες να δώσει ό,τι καλύτερο μπορεί στα παιδιά και εκτός του ότι μπορεί να κινδυνεύει η ίδια και όλα τα παιδιά, τελικά η εκπαιδευτική διαδικασία καταντάει να γίνεται απλή φύλαξη και προστασία των παιδιών. Στην καλύτερη των περιπτώσεων υπάρχει ένα παιδί με δυσκολίες μέσα στην τάξη, τα τελευταία χρόνια όμως ο αριθμός έχει αυξηθεί και φυσικά αυξάνεται η πιθανότητα όσο αυξάνεται ο αριθμός των παιδιών στην τάξη. Προσωπικά, υπήρξε χρονιά που είχα 5-6 ΠΟΛΥ δύσκολες διαφορετικές περιπτώσεις (μέσα σε αυτές και επιθετικότητα) σε μία τάξη των 23 παιδιών και ήμουν αβοήθητη. Τι να κάνει μία νηπιαγωγός μέσα σε μια τέτοια τάξη με τόσα παιδιά και τόσες δυσκολίες;;; Θα ζητούσα να υπάρξει κάποια μέριμνα γι' αυτές τις περιπτώσεις και για τις περιπτώσεις που οι γονείς δεν αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες του παιδιού τους. Ίσως να υπάρχει η δυνατότητα (έστω μόνο σε νηπιαγωγούς) να ζητήσουν έναν βοηθό της τάξης (ώστε να μην στιγματίζεται το παιδί) με τη σύμφωνη γνώμη προϊσταμένης, συντονίστριας, Διευθυντή Εκπ/σης, κτλ...ώστε να υπάρχει μια δικλείδα ασφαλείας. Τουλάχιστον όμως, να υπάρχει μία γενική μείωση του αριθμού των προνηπίων/νηπίων. Όλοι οι νηπιαγωγοί γνωρίζουμε πόσο καλύτερο μάθημα μπορούμε να κάνουμε με μία ομάδα των 15-17 παιδιών. Ακόμα και δυσκολίες να υπάρχουν, αντιμετωπίζονται διαφορετικά και πολύ καλύτερα σε αυτές τις ομάδες. Ο αριθμός των 24 είναι πολύ δύσκολος γι' αυτές τις ηλικίες, ειδικά στις μέρες μας. Όπως μου είχε πει κάποτε μία προϊσταμένη και είχε δίκιο: "Κάθε παιδί μετά τα 15 κάνει για δύο" Αν ο σκοπός μας είναι το καλό των παιδιών, δε θα πρέπει, λοιπόν, να συζητάμε για αύξηση του αριθμού των παιδιών στην τάξη, αλλά για μείωση.