Η Υπουργός Παιδείας είχε εξαγγείλει με περηφάνεια την αναβάθμιση των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων. Μελετώντας το νομοσχέδιο αντιλαμβάνεται κανείς ότι μόνο αυτό δεν θα συμβεί. Διότι τα Πειραματικά εξαφανίζονται, ιδιαίτερα στην Αθήνα, και τα Πρότυπα μετατρέπονται σε εξεταστικά κέντρα αφού οι μαθητές καλούνται να αποδείξουν την αριστεία τους με πλήθος εξετάσεων. Και αναρωτιέμαι: Τι παιδαγωγικό όφελος έχουν αυτές οι αλλαγές;Ποιούς εξυπηρετεί; Το image της κυβέρνησης; Την παραπαιδεία αφού οι εξετάσεις στην χώρα μας συνδέονται με προετοιμασία εκτός σχολείου; Ή τους καθηγητές αφού η δουλειά με τους "πιστοποιημένους" πολλάκις άριστους είναι λογικά ευκολότερη; Προφανώς όλοι οι παραπάνω λόγοι έχουν παίξει τον ρόλο τους. Ποιός όμως έχει σκεφτεί τα παιδιά άριστα ή λιγότερο άριστα που έχουν βρεθεί σε ένα σχολείο με εξετάσεις ή κλήρωση και για να συνεχίσουν να είναι στο ίδιο σχολείο με τους ίδιους συμμαθητές πρέπει να περάσουν τον "εφιάλτη" των εξετάσεων με ό,τι συνεπάγεται αυτό;Ποιός έχει σκεφτεί τους γονείς που καθημερινά "ματώνουν" να προσφέρουν μια καλύτερη εκπαίδευση στα παιδιά τους; Κυρία Υπουργέ, παρακαλώ αναβαθμίστε τα σχολεία όλης της επικράτειας με σύγχρονα μέσα, καταρτισμένους εκπαιδευτικούς και αποτελεσματικά προγράμματα σπουδών και αφήστε τους αναχρονισμούς και τις κινήσεις εντυπωσιασμού, το έχουμε ξαναζήσει και είναι ψυχοφθόρο. Τουλάχιστον σκεφτείτε μεταβατικά στάδια και διατάξεις που θα διευκολύνουν την μετάβαση στο μοντέλο που θέλετε να καθιερώσετε. Ακούστε τους γονείς και τα παιδιά και όχι μόνο τους συμβούλους σας και όσους έχουν κάποιο όφελος από όλα αυτά. Και για να συστηθώ, είμαι μητέρα μαθητή από το Πειραματικό Γυμνάσιο Αγ.Αναργύρων, ένα αξιόλογο σχολείο και μοναδικό στην Δυτική Αθήνα.Το σχολείο μας γίνεται Πρότυπο σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο χωρίς να δημιουργείται άλλο Πειραματικό στην θέση του. Τα παιδιά μας καλούνται να δώσουν εξετάσεις για να συνεχίσουν στο ίδιο Λύκειο. Αν δεν επιτύχουν, απειλούνται με αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος και με την ρετσινιά της αποτυχίας. Πως να αγαπήσει ένας έφηβος το σχολείο όταν αυτό του βάζει τρικλοποδιές;
Η Υπουργός Παιδείας είχε εξαγγείλει με περηφάνεια την αναβάθμιση των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων. Μελετώντας το νομοσχέδιο αντιλαμβάνεται κανείς ότι μόνο αυτό δεν θα συμβεί. Διότι τα Πειραματικά εξαφανίζονται, ιδιαίτερα στην Αθήνα, και τα Πρότυπα μετατρέπονται σε εξεταστικά κέντρα αφού οι μαθητές καλούνται να αποδείξουν την αριστεία τους με πλήθος εξετάσεων. Και αναρωτιέμαι: Τι παιδαγωγικό όφελος έχουν αυτές οι αλλαγές;Ποιούς εξυπηρετεί; Το image της κυβέρνησης; Την παραπαιδεία αφού οι εξετάσεις στην χώρα μας συνδέονται με προετοιμασία εκτός σχολείου; Ή τους καθηγητές αφού η δουλειά με τους "πιστοποιημένους" πολλάκις άριστους είναι λογικά ευκολότερη; Προφανώς όλοι οι παραπάνω λόγοι έχουν παίξει τον ρόλο τους. Ποιός όμως έχει σκεφτεί τα παιδιά άριστα ή λιγότερο άριστα που έχουν βρεθεί σε ένα σχολείο με εξετάσεις ή κλήρωση και για να συνεχίσουν να είναι στο ίδιο σχολείο με τους ίδιους συμμαθητές πρέπει να περάσουν τον "εφιάλτη" των εξετάσεων με ό,τι συνεπάγεται αυτό;Ποιός έχει σκεφτεί τους γονείς που καθημερινά "ματώνουν" να προσφέρουν μια καλύτερη εκπαίδευση στα παιδιά τους; Κυρία Υπουργέ, παρακαλώ αναβαθμίστε τα σχολεία όλης της επικράτειας με σύγχρονα μέσα, καταρτισμένους εκπαιδευτικούς και αποτελεσματικά προγράμματα σπουδών και αφήστε τους αναχρονισμούς και τις κινήσεις εντυπωσιασμού, το έχουμε ξαναζήσει και είναι ψυχοφθόρο. Τουλάχιστον σκεφτείτε μεταβατικά στάδια και διατάξεις που θα διευκολύνουν την μετάβαση στο μοντέλο που θέλετε να καθιερώσετε. Ακούστε τους γονείς και τα παιδιά και όχι μόνο τους συμβούλους σας και όσους έχουν κάποιο όφελος από όλα αυτά. Και για να συστηθώ, είμαι μητέρα μαθητή από το Πειραματικό Γυμνάσιο Αγ.Αναργύρων, ένα αξιόλογο σχολείο και μοναδικό στην Δυτική Αθήνα.Το σχολείο μας γίνεται Πρότυπο σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο χωρίς να δημιουργείται άλλο Πειραματικό στην θέση του. Τα παιδιά μας καλούνται να δώσουν εξετάσεις για να συνεχίσουν στο ίδιο Λύκειο. Αν δεν επιτύχουν, απειλούνται με αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος και με την ρετσινιά της αποτυχίας. Πως να αγαπήσει ένας έφηβος το σχολείο όταν αυτό του βάζει τρικλοποδιές;