Η κ. Κεραμέως μέχρι σήμερα έχει δείξει ότι είναι μία καλή Υπουργός με λογική και τεκμηριωμένες δράσεις-αντιδράσεις ενώ φαίνεται να έχει ευήκοα ότα στους ειδικούς. Στο συγκεκριμένο άρθρο όμως μάλλον δυσκολεύεται να πάρει τις σωστές αποφάσεις ώστε να άρει τις στρεβλώσεις στο θέμα των ΕΔΙΠ.
Το ΕΔΙΠ, ως κατηγορία προσωπικού δύο ταχυτήτων, τους Δρ. ΕΔΙΠ με ιδιαίτερα αυξημένα ακαδημαϊκά προσόντα και τους ΕΔΙΠ δίχως διδακτορικό, είναι βαθμολογικά καθηλωμένο. Είναι αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ότι εδώ και χρόνια, οι διδάκτορες ΕΔΙΠ προσφέρουν, θεσμοθετημένα, ό,τι οι παλαιοί μόνιμοι λέκτορες, χωρίς όμως να διαθέτουν έναν αντίστοιχο τίτλο που να τους παρέχει εσωτερική και διεθνή αναγνώριση, σε ακαδημαϊκό επίπεδο και χωρίς κάποια προοπτική εξέλιξης περαιτέρω. Ουσιαστικά, μία κατηγορία ακαδημαϊκού προσωπικού με διδακτορικό, μεταδιδακτορικές έρευνες, δημοσιεύσεις, αυτοδύναμο διδακτικό και ερευνητικό έργο, συμμετοχή σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα, είναι εγκλωβισμένη στη στασιμότητα, και δίχως προοπτικές εξέλιξης λόγω στη ερμαφρόδητης σύστασής του. Έτσι, ενώ από τη μία προσφέρει ακαδημαϊκό έργο αιχμής, από την άλλη δεν του παρέχεται το ηθικό κίνητρο προς τούτο.
Η «συλλήβδην τακτοποίηση» των διδασκόντων στα ΤΕΙ, με την αυτόματη εξέλιξη, χωρίς κρίση, των πρώην καθηγητών εφαρμογών των Τ.Ε.Ι. σε λέκτορες εφαρμογών και, μόλις αποκτήσουν διδακτορικό, σε λέκτορες, επιδείνωσε την στρέβλωση του τοπίου καθώς δημιούργησε σημαντικό θέμα αδικίας σε βάρος των διδακτόρων ΕΔΙΠ.
Για την επίλυση των παραπάνω στρεβλώσεων προτείνεται να δώθει η δυνατότητα στα μέλη Δρ. ΕΕΠ/ΕΔΙΠ για εξέλιξη σε βαθμίδα μη μόνιμου επίκουρου στο γνωστικό αντικείμενο που θεραπεύουν με ανοιχτές διαδικασίες.
Η κ. Κεραμέως μέχρι σήμερα έχει δείξει ότι είναι μία καλή Υπουργός με λογική και τεκμηριωμένες δράσεις-αντιδράσεις ενώ φαίνεται να έχει ευήκοα ότα στους ειδικούς. Στο συγκεκριμένο άρθρο όμως μάλλον δυσκολεύεται να πάρει τις σωστές αποφάσεις ώστε να άρει τις στρεβλώσεις στο θέμα των ΕΔΙΠ. Το ΕΔΙΠ, ως κατηγορία προσωπικού δύο ταχυτήτων, τους Δρ. ΕΔΙΠ με ιδιαίτερα αυξημένα ακαδημαϊκά προσόντα και τους ΕΔΙΠ δίχως διδακτορικό, είναι βαθμολογικά καθηλωμένο. Είναι αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ότι εδώ και χρόνια, οι διδάκτορες ΕΔΙΠ προσφέρουν, θεσμοθετημένα, ό,τι οι παλαιοί μόνιμοι λέκτορες, χωρίς όμως να διαθέτουν έναν αντίστοιχο τίτλο που να τους παρέχει εσωτερική και διεθνή αναγνώριση, σε ακαδημαϊκό επίπεδο και χωρίς κάποια προοπτική εξέλιξης περαιτέρω. Ουσιαστικά, μία κατηγορία ακαδημαϊκού προσωπικού με διδακτορικό, μεταδιδακτορικές έρευνες, δημοσιεύσεις, αυτοδύναμο διδακτικό και ερευνητικό έργο, συμμετοχή σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα, είναι εγκλωβισμένη στη στασιμότητα, και δίχως προοπτικές εξέλιξης λόγω στη ερμαφρόδητης σύστασής του. Έτσι, ενώ από τη μία προσφέρει ακαδημαϊκό έργο αιχμής, από την άλλη δεν του παρέχεται το ηθικό κίνητρο προς τούτο. Η «συλλήβδην τακτοποίηση» των διδασκόντων στα ΤΕΙ, με την αυτόματη εξέλιξη, χωρίς κρίση, των πρώην καθηγητών εφαρμογών των Τ.Ε.Ι. σε λέκτορες εφαρμογών και, μόλις αποκτήσουν διδακτορικό, σε λέκτορες, επιδείνωσε την στρέβλωση του τοπίου καθώς δημιούργησε σημαντικό θέμα αδικίας σε βάρος των διδακτόρων ΕΔΙΠ. Για την επίλυση των παραπάνω στρεβλώσεων προτείνεται να δώθει η δυνατότητα στα μέλη Δρ. ΕΕΠ/ΕΔΙΠ για εξέλιξη σε βαθμίδα μη μόνιμου επίκουρου στο γνωστικό αντικείμενο που θεραπεύουν με ανοιχτές διαδικασίες.