Αξιότιμη κυρία Υπουργέ και έμπειρα στελέχη,
διαβάζοντας τα ζητήματα που θίγει το άρθρο 18,του νέου νομοσχεδίου,πολλές και ποικίλες σκέψεις διαπέρασαν το μυαλό μου.
Άραγε όλοι όσοι συμφώνησαν στην ψήφιση των παραπάνω,έχουν βιώσει ποτέ την περιθωριοποίηση,τον κοινωνικό αποκλεισμό από συνομηλίκους ή έχουν ποτέ υποβληθεί στην διαδικασία να κρατούν στα χέρια τους το μέλλον τους,δίχως δεύτερη ευκαιρία,σε αντίθεση με την Πανελλήνιες εξετάσεις οι οποίες τελούνται σε μια πιο ώριμη και υποφερτή ηλικία. Ούσα και εγώ μαθήτρια,μπορώ να αντιληφθώ το άγχος και τον εκνευρισμό μιας γραπτής εξέτασης, πόσο μάλλον όταν γνωρίζεις ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο αποτυχίας και συνδυαστικά με αυτό, η απομάκρυνση σου από το μέχρι τώρα οικείο σχολικό περιβάλλον.
Η διαδικασία αυτή επιβάλλει στα παιδιά για δεύτερη φορά,να επανενταχθούν στο νέο σχολικό χώρο, μιας και στην μετάβασή τους στο γυμνάσιο χρειάστηκε να διαφοροποιήσουν τις παρέες και τους φίλους του δημοτικού.
Επιπλέον,η ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου καθιστά την Πολιτεία αναξιόπιστη απέναντι στον πολίτη, ο οποίος έχει υποβάλλει το παιδί στην διαδικασία των γραπτών εξετάσεων αλλά και του στυγνού ανταγωνισμού με την αντίστοιχη οικονομική επιβάρυνση, λαμβάνοντας όμως υπ όψη εκ των προτέρων, την εξαετή φοίτηση που θα ακολουθήσει. Στο πλαίσιο αυτό αναφερόμαστε κυρίως στα παιδιά των τάξεων της Α' και Β' γυμνασίου,τα οποία εντάχθηκαν στα πρότυπα με την επιτυχία τους, δίχως να γνωρίζουν τους μετασχηματισμούς αυτούς. Τουλάχιστον θα μπορούσε να ισχύσει μια μεταβατική διάταξη που να περιλαμβάνει το σύνολο των τάξεων που φοιτούν από το 2020 και πριν,ώστε να γνωστοποιείται στους γονείς η διπλή εξέταση καθώς και όλα τα παρεπόμενα της από πριν.
Με τις παραπάνω ενέργειες θα αποφευχθεί η αντιμετώπιση των νεότερων μελών της κοινωνίας ως πειραματόζωα στα χέρια της εκάστοτε κυβέρνησης.
Θα ήταν παράλειψη επίσης να μην αναφερθεί το γεγονός ότι στα τέλη του σχολικού έτους της Γ' γυμνασίου πολλοί μαθητές προετοιμάζονται, εκτός από τις ενδοσχολικές υποχρεωτικές εξετάσεις, για κάποιο πιθανό ξενόγλωσσο πιστοποιητικό. Όπως λοιπόν έγινε αντιληπτό και από το 2ο άρθρο του νομοσχεδίου αυτού, δίνεται ιδιαίτερη βάση στο ζήτημα της κατοχής πτυχίων που να πιστοποιούν τη γνώση ξένων γλωσσών.
Πως θα μπορούσατε λοιπόν να υποβάλετε και τις μετέπειτα γενιές στην διαδικασία αντιμετώπισης τριών γραπτών εξετάσεων, απομακρύνοντας έτσι το παιδί από το νεαρό της ηλικίας του, το οποίο επιβάλλει και την ξεγνοιασιά και δημιουργώντας με αυτόν το τρόπο το ενδεχόμενο αποτυχίας σε παραπάνω από μία εξέταση;
Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, καθίσταται το ζήτημα της συσχέτισης των προτύπων σχολείων της χώρας μας, με τα Πειραματικά σχολεία. Φαντάζομαι ,μπορείτε να αντιληφθείτε και μόνοι σας το αίσθημα αδικίας που θα δημιουργηθεί στα παιδιά που εξετάστηκαν και πέτυχαν. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να υποβαθμίζετε τόσο τον κόπο τους εξισώνοντάς τους με μαθητές που δεν υποβλήθηκαν ούτε μία φορά σε τέτοιου είδους εξέταση αλλά ούτε και σε οικονομικό κόστος για την προετοιμασία.
Ως Έλληνες λοιπόν και επειδή έχουμε κακοχαρακτηριστεί στο παρελθόν πολλές φορές ως τεμπέληδες, οφείλουμε να επαινούμε την σκληρή δουλειά και να προσπαθούμε να ωθούμε όλο και περισσότερους, ποτέ το αντίθετο.
Καλό θα ήταν λοιπόν να επανεξεταστεί το άρθρο 18 του νέου νομοσχεδίου, προκειμένου να αποδοθεί "δικαιοσύνη" σε αυτή τη μικρή κοινωνία που ονομάζεται σχολείο.
Με εκτίμηση,
Αιμιλία Γιαννακοπούλου,μαθήτρια της Β΄ λυκείου
Αξιότιμη κυρία Υπουργέ και έμπειρα στελέχη, διαβάζοντας τα ζητήματα που θίγει το άρθρο 18,του νέου νομοσχεδίου,πολλές και ποικίλες σκέψεις διαπέρασαν το μυαλό μου. Άραγε όλοι όσοι συμφώνησαν στην ψήφιση των παραπάνω,έχουν βιώσει ποτέ την περιθωριοποίηση,τον κοινωνικό αποκλεισμό από συνομηλίκους ή έχουν ποτέ υποβληθεί στην διαδικασία να κρατούν στα χέρια τους το μέλλον τους,δίχως δεύτερη ευκαιρία,σε αντίθεση με την Πανελλήνιες εξετάσεις οι οποίες τελούνται σε μια πιο ώριμη και υποφερτή ηλικία. Ούσα και εγώ μαθήτρια,μπορώ να αντιληφθώ το άγχος και τον εκνευρισμό μιας γραπτής εξέτασης, πόσο μάλλον όταν γνωρίζεις ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο αποτυχίας και συνδυαστικά με αυτό, η απομάκρυνση σου από το μέχρι τώρα οικείο σχολικό περιβάλλον. Η διαδικασία αυτή επιβάλλει στα παιδιά για δεύτερη φορά,να επανενταχθούν στο νέο σχολικό χώρο, μιας και στην μετάβασή τους στο γυμνάσιο χρειάστηκε να διαφοροποιήσουν τις παρέες και τους φίλους του δημοτικού. Επιπλέον,η ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου καθιστά την Πολιτεία αναξιόπιστη απέναντι στον πολίτη, ο οποίος έχει υποβάλλει το παιδί στην διαδικασία των γραπτών εξετάσεων αλλά και του στυγνού ανταγωνισμού με την αντίστοιχη οικονομική επιβάρυνση, λαμβάνοντας όμως υπ όψη εκ των προτέρων, την εξαετή φοίτηση που θα ακολουθήσει. Στο πλαίσιο αυτό αναφερόμαστε κυρίως στα παιδιά των τάξεων της Α' και Β' γυμνασίου,τα οποία εντάχθηκαν στα πρότυπα με την επιτυχία τους, δίχως να γνωρίζουν τους μετασχηματισμούς αυτούς. Τουλάχιστον θα μπορούσε να ισχύσει μια μεταβατική διάταξη που να περιλαμβάνει το σύνολο των τάξεων που φοιτούν από το 2020 και πριν,ώστε να γνωστοποιείται στους γονείς η διπλή εξέταση καθώς και όλα τα παρεπόμενα της από πριν. Με τις παραπάνω ενέργειες θα αποφευχθεί η αντιμετώπιση των νεότερων μελών της κοινωνίας ως πειραματόζωα στα χέρια της εκάστοτε κυβέρνησης. Θα ήταν παράλειψη επίσης να μην αναφερθεί το γεγονός ότι στα τέλη του σχολικού έτους της Γ' γυμνασίου πολλοί μαθητές προετοιμάζονται, εκτός από τις ενδοσχολικές υποχρεωτικές εξετάσεις, για κάποιο πιθανό ξενόγλωσσο πιστοποιητικό. Όπως λοιπόν έγινε αντιληπτό και από το 2ο άρθρο του νομοσχεδίου αυτού, δίνεται ιδιαίτερη βάση στο ζήτημα της κατοχής πτυχίων που να πιστοποιούν τη γνώση ξένων γλωσσών. Πως θα μπορούσατε λοιπόν να υποβάλετε και τις μετέπειτα γενιές στην διαδικασία αντιμετώπισης τριών γραπτών εξετάσεων, απομακρύνοντας έτσι το παιδί από το νεαρό της ηλικίας του, το οποίο επιβάλλει και την ξεγνοιασιά και δημιουργώντας με αυτόν το τρόπο το ενδεχόμενο αποτυχίας σε παραπάνω από μία εξέταση; Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, καθίσταται το ζήτημα της συσχέτισης των προτύπων σχολείων της χώρας μας, με τα Πειραματικά σχολεία. Φαντάζομαι ,μπορείτε να αντιληφθείτε και μόνοι σας το αίσθημα αδικίας που θα δημιουργηθεί στα παιδιά που εξετάστηκαν και πέτυχαν. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να υποβαθμίζετε τόσο τον κόπο τους εξισώνοντάς τους με μαθητές που δεν υποβλήθηκαν ούτε μία φορά σε τέτοιου είδους εξέταση αλλά ούτε και σε οικονομικό κόστος για την προετοιμασία. Ως Έλληνες λοιπόν και επειδή έχουμε κακοχαρακτηριστεί στο παρελθόν πολλές φορές ως τεμπέληδες, οφείλουμε να επαινούμε την σκληρή δουλειά και να προσπαθούμε να ωθούμε όλο και περισσότερους, ποτέ το αντίθετο. Καλό θα ήταν λοιπόν να επανεξεταστεί το άρθρο 18 του νέου νομοσχεδίου, προκειμένου να αποδοθεί "δικαιοσύνη" σε αυτή τη μικρή κοινωνία που ονομάζεται σχολείο. Με εκτίμηση, Αιμιλία Γιαννακοπούλου,μαθήτρια της Β΄ λυκείου