Θα ήθελα να επισημάνω τον ρόλο των λεγόμενων "Ανοικτών" Πανεπιστημίων στην Δια Βίου Μάθηση και στην γενικότερη κοινωνική ανάπτυξη. Τα Ανοικτά Πανεπιστήμια είναι ένας θεσμός που έχει κλείσει 4 δεκαετίες στην Μεγάλη Βρετανία και άλλες κέντρο-ευρωπαϊκές χώρες. Η Ελλάδα εκτός του ότι άργησε πάρα πολύ να αξιοποιήσει τα αντίστοιχα κονδύλια, εν μέρει αντιμετώπισε την ιδέα ως μια ελιτίστικη κίνηση, και πολλές φορές την σχολιάζει με κοινωνικό-ρατσιστικά σχόλια που συνήθως κρύβουν, είτε προσωπικά συμφέροντα, είτε έλλειψη γνώσης περί των νέων εκπαιδευτικών μεθόδων.
Η Ελληνική πολιτεία αντί όλα αυτά τα χρόνια να δαπανάει δισεκατομμύρια ευρώ στο να δημιουργεί τμήματα και σχολές ΤΕΙ-ΑΕΙ σε διάφορες επαρχιακές πόλεις, χωρίς καμία μελέτη βιωσιμότητας και κοινωνικό-επαγγελματικής θέσης των πτυχιούχων των, θα μπορούσε μέρος αυτών των χρημάτων να δοθεί στην περαιτέρω ανάπτυξη του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, με στόχο
1) τις καλύτερες εκπαιδευτικές υπηρεσίες,
2) την ανάπτυξη νέων σχολών και πτυχίων,
3) την απορρόφηση περισσότερων φοιτητών και
4) την μείωση της συμμετοχής των φοιτητών στα έξοδα της εξ' αποστάσεως εκπαίδευσης.
Το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο θα πρεπε επίσης να αναζητήσει συνεργασίες με άλλα διεθνώς καταξιωμένα ανοικτά πανεπιστήμια όπως το Open University (UK) (ή το αντίστοιχο της Ολλανδίας), ιδρύματα που έχουν και την τεχνογνωσία και την εμπειρία της ανοικτής και εξ' αποστάσεως εκπαίδευσης. Δυστυχώς αντ' αυτού η Ελλάδα μέσω των παράλογων κανονισμών του ΔΟΑΤΑΠ για μία ακόμη φορά στερεί παραγωγικές δυνάμεις από την Ελληνική κοινωνία, δηλαδή Έλληνες πτυχιούχους ξένων Ανοικτών Πανεπιστημίων.
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω την ανάγκη υποστήριξης του κοινωνικού θεσμού του Ανοικτού Πανεπιστημίου και της Δια Βίου Μάθησης από την πολιτεία έμπρακτα μέσα από τον κοινωνικό της ρόλο και την διαπαιδαγώγηση του Ελληνικού Λαού.
Θα ήθελα να επισημάνω τον ρόλο των λεγόμενων "Ανοικτών" Πανεπιστημίων στην Δια Βίου Μάθηση και στην γενικότερη κοινωνική ανάπτυξη. Τα Ανοικτά Πανεπιστήμια είναι ένας θεσμός που έχει κλείσει 4 δεκαετίες στην Μεγάλη Βρετανία και άλλες κέντρο-ευρωπαϊκές χώρες. Η Ελλάδα εκτός του ότι άργησε πάρα πολύ να αξιοποιήσει τα αντίστοιχα κονδύλια, εν μέρει αντιμετώπισε την ιδέα ως μια ελιτίστικη κίνηση, και πολλές φορές την σχολιάζει με κοινωνικό-ρατσιστικά σχόλια που συνήθως κρύβουν, είτε προσωπικά συμφέροντα, είτε έλλειψη γνώσης περί των νέων εκπαιδευτικών μεθόδων. Η Ελληνική πολιτεία αντί όλα αυτά τα χρόνια να δαπανάει δισεκατομμύρια ευρώ στο να δημιουργεί τμήματα και σχολές ΤΕΙ-ΑΕΙ σε διάφορες επαρχιακές πόλεις, χωρίς καμία μελέτη βιωσιμότητας και κοινωνικό-επαγγελματικής θέσης των πτυχιούχων των, θα μπορούσε μέρος αυτών των χρημάτων να δοθεί στην περαιτέρω ανάπτυξη του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, με στόχο 1) τις καλύτερες εκπαιδευτικές υπηρεσίες, 2) την ανάπτυξη νέων σχολών και πτυχίων, 3) την απορρόφηση περισσότερων φοιτητών και 4) την μείωση της συμμετοχής των φοιτητών στα έξοδα της εξ' αποστάσεως εκπαίδευσης. Το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο θα πρεπε επίσης να αναζητήσει συνεργασίες με άλλα διεθνώς καταξιωμένα ανοικτά πανεπιστήμια όπως το Open University (UK) (ή το αντίστοιχο της Ολλανδίας), ιδρύματα που έχουν και την τεχνογνωσία και την εμπειρία της ανοικτής και εξ' αποστάσεως εκπαίδευσης. Δυστυχώς αντ' αυτού η Ελλάδα μέσω των παράλογων κανονισμών του ΔΟΑΤΑΠ για μία ακόμη φορά στερεί παραγωγικές δυνάμεις από την Ελληνική κοινωνία, δηλαδή Έλληνες πτυχιούχους ξένων Ανοικτών Πανεπιστημίων. Τέλος θα ήθελα να επισημάνω την ανάγκη υποστήριξης του κοινωνικού θεσμού του Ανοικτού Πανεπιστημίου και της Δια Βίου Μάθησης από την πολιτεία έμπρακτα μέσα από τον κοινωνικό της ρόλο και την διαπαιδαγώγηση του Ελληνικού Λαού.