Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΠΣΠΘ), είναι ένα ιδιαίτερο σχολείο, καθώς από την ίδρυσή του το 1929 από τον Αλέξανδρο Δελμούζο και την έναρξη λειτουργίας του το 1934, είναι ένα ενιαίο Σχολείο το οποίο αποτελεί χώρο εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής προβληματικής & έρευνας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σε αυτό λειτουργούν διασυνδεδεμένες στην ίδια κτιριακή μονάδα, όλες οι βαθμίδες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, γεγονός που ενισχύει τον ενιαίο χαρακτήρα του και τη συνέχεια του εκπαιδευτικού έργου από τη μία βαθμίδα στην επόμενη. Αυτή η διχοτόμηση και η κατάργηση της διασύνδεσης Νηπιαγωγείου-Δημοτικό με το Γυμνάσιο και Γυμνασίου με το Λύκειο: 1. Αλλοιώνει τον ιδρυτικό χαρακτήρα και την αποστολή του ΠΣΠΘ ( αλλά και του ΠΣΠΑ και του ΠΣΠΠ) η οποία είναι ο πειραματισμός και η εφαρμογή καινοτόμων παιδαγωγικών μεθόδων σε αντιπροσωπευτικό δείγμα παιδιών της ελληνικής κοινωνίας καθ’όλη τη διάρκεια της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τους από τα 5 έως και τα 18.Αλλοιώνει επίσης την εξαγωγή συμπερασμάτων και τη διάχυση καλών πρακτικών στην εκπαίδευση. Το εκπαιδευτικό-κοινωνικό πείραμα του ΠΣΠΘ δημιουργεί, μέσα από τον ενιαίο χαρακτήρα, τον κοινό προαυλισμό και τις ποικίλες διαδράσεις μεταξύ μαθητών και διδασκόντων διαφορετικών τάξεων και βαθμίδων εκπαίδευσης, τις προϋποθέσεις ανάπτυξης ισχυρών δεσμών που καθορίζουν καταλυτικά την πορεία αυτών των παιδιών προς την ενηλικίωση. 2. Επιβαρύνει ψυχολογικά τη σχολική κοινότητα ΠΣΠΘ καθώς επιβάλλεται στους μαθητές που δεν θα καταφέρουν να περάσουν τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, η ποινή της αλλαγής του σχολικού περιβάλλοντος, η μέγιστη των ποινών για έναν μαθητή. Το ψυχολογικό κόστος για τους μαθητές αυτούς θα είναι τεράστιο ίσως μεγαλύτερο και από αυτό των πανελλαδικών καθώς δεν τους δίνεται δεύτερη ευκαιρία. Στην 90χρονη πορεία του ΠΣΠΘ εξετάσεις εισαγωγής στο γυμνάσιο υπήρχαν μόνο όταν αυτές ήταν υποχρεωτικές για το σύνολο των δημόσιων σχολείων της χώρας, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 70. 3. Απαξιώνει την εκπαιδευτική διαδικασία αφού οι τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και του Γυμνασίου μετατρέπονται σε «φροντιστήρια» προετοιμασίας των μαθητών για τις εισαγωγικές εξετάσεις στην επόμενη βαθμίδα. 4. Καταργεί την αρχή περί ασφάλειας δικαίου καθώς οι οικογένειες των μαθητών καλούνται να αντιμετωπίσουν μια πραγματικότητα που ανατρέπει όλον τον προγραμματισμό τους. Όταν επέλεξαν το ΠΣΠΘ γνώριζαν ότι θα αφήσουν το σχολείο της γειτονιάς και την εκεί ένταξη & κοινωνικοποίηση των παιδιών τους για ένα σχολείο στο οποίο θα ζήσουν 13 χρόνια. Ζητούμε ι. να εξακολουθήσει να λειτουργεί το ΠΣΠΘ ως Πειραματικό Σχολείο, όπως προβλέπεται και στον ιδρυτικό του νόμο, και να διατηρηθεί ο ενιαίος χαρακτήρας του με διασύνδεση από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο, ώστε να εξυπηρετηθεί ο στόχος της επενέργειας του πειραματισμού και της καινοτομίας στην μαθησιακή εξέλιξη των μαθητών και στις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης. Το κοινό ΕΠΕΣ που προβλέπει το σχέδιο νόμου δεν εξασφαλίζει τον ενιαίο χαρακτήρα του σχολείου ιι. να αναβαθμιστεί το ΠΣΠΘ και να συνδεθεί ουσιαστικά με το ΑΠΘ με συγκεκριμένο σχέδιο, για την ανάπτυξη καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας με τη χρήση νέων εκπαιδευτικών υλικών και την υλοποίηση πιλοτικών εφαρμογών, που θα προσφέρουν την απαραίτητη ανατροφοδότηση για την βελτίωση του εκπαιδευτικού σχεδιασμού. Η αναβάθμιση του ΠΣΠΘ δεν θα επέλθει με την εισαγωγή «αρίστων» στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο αλλά με την αλλαγή πλαισίου λειτουργίας, την ουσιαστική σύνδεση με το ΑΠΘ, τον ουσιαστικό πειραματισμό και την καινοτομία! Μετά από 13 χρόνια φοίτησης θέλουμε να μετράμε ανθρώπους που έχουν βελτιωθεί, έχουν αριστεύσει σε σχέση με τον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους και όχι στείρα νούμερα και βαθμούς.
Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΠΣΠΘ), είναι ένα ιδιαίτερο σχολείο, καθώς από την ίδρυσή του το 1929 από τον Αλέξανδρο Δελμούζο και την έναρξη λειτουργίας του το 1934, είναι ένα ενιαίο Σχολείο το οποίο αποτελεί χώρο εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής προβληματικής & έρευνας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σε αυτό λειτουργούν διασυνδεδεμένες στην ίδια κτιριακή μονάδα, όλες οι βαθμίδες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, γεγονός που ενισχύει τον ενιαίο χαρακτήρα του και τη συνέχεια του εκπαιδευτικού έργου από τη μία βαθμίδα στην επόμενη. Αυτή η διχοτόμηση και η κατάργηση της διασύνδεσης Νηπιαγωγείου-Δημοτικό με το Γυμνάσιο και Γυμνασίου με το Λύκειο: 1. Αλλοιώνει τον ιδρυτικό χαρακτήρα και την αποστολή του ΠΣΠΘ ( αλλά και του ΠΣΠΑ και του ΠΣΠΠ) η οποία είναι ο πειραματισμός και η εφαρμογή καινοτόμων παιδαγωγικών μεθόδων σε αντιπροσωπευτικό δείγμα παιδιών της ελληνικής κοινωνίας καθ’όλη τη διάρκεια της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τους από τα 5 έως και τα 18.Αλλοιώνει επίσης την εξαγωγή συμπερασμάτων και τη διάχυση καλών πρακτικών στην εκπαίδευση. Το εκπαιδευτικό-κοινωνικό πείραμα του ΠΣΠΘ δημιουργεί, μέσα από τον ενιαίο χαρακτήρα, τον κοινό προαυλισμό και τις ποικίλες διαδράσεις μεταξύ μαθητών και διδασκόντων διαφορετικών τάξεων και βαθμίδων εκπαίδευσης, τις προϋποθέσεις ανάπτυξης ισχυρών δεσμών που καθορίζουν καταλυτικά την πορεία αυτών των παιδιών προς την ενηλικίωση. 2. Επιβαρύνει ψυχολογικά τη σχολική κοινότητα ΠΣΠΘ καθώς επιβάλλεται στους μαθητές που δεν θα καταφέρουν να περάσουν τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, η ποινή της αλλαγής του σχολικού περιβάλλοντος, η μέγιστη των ποινών για έναν μαθητή. Το ψυχολογικό κόστος για τους μαθητές αυτούς θα είναι τεράστιο ίσως μεγαλύτερο και από αυτό των πανελλαδικών καθώς δεν τους δίνεται δεύτερη ευκαιρία. Στην 90χρονη πορεία του ΠΣΠΘ εξετάσεις εισαγωγής στο γυμνάσιο υπήρχαν μόνο όταν αυτές ήταν υποχρεωτικές για το σύνολο των δημόσιων σχολείων της χώρας, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 70. 3. Απαξιώνει την εκπαιδευτική διαδικασία αφού οι τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και του Γυμνασίου μετατρέπονται σε «φροντιστήρια» προετοιμασίας των μαθητών για τις εισαγωγικές εξετάσεις στην επόμενη βαθμίδα. 4. Καταργεί την αρχή περί ασφάλειας δικαίου καθώς οι οικογένειες των μαθητών καλούνται να αντιμετωπίσουν μια πραγματικότητα που ανατρέπει όλον τον προγραμματισμό τους. Όταν επέλεξαν το ΠΣΠΘ γνώριζαν ότι θα αφήσουν το σχολείο της γειτονιάς και την εκεί ένταξη & κοινωνικοποίηση των παιδιών τους για ένα σχολείο στο οποίο θα ζήσουν 13 χρόνια. Ζητούμε ι. να εξακολουθήσει να λειτουργεί το ΠΣΠΘ ως Πειραματικό Σχολείο, όπως προβλέπεται και στον ιδρυτικό του νόμο, και να διατηρηθεί ο ενιαίος χαρακτήρας του με διασύνδεση από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο, ώστε να εξυπηρετηθεί ο στόχος της επενέργειας του πειραματισμού και της καινοτομίας στην μαθησιακή εξέλιξη των μαθητών και στις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης. Το κοινό ΕΠΕΣ που προβλέπει το σχέδιο νόμου δεν εξασφαλίζει τον ενιαίο χαρακτήρα του σχολείου ιι. να αναβαθμιστεί το ΠΣΠΘ και να συνδεθεί ουσιαστικά με το ΑΠΘ με συγκεκριμένο σχέδιο, για την ανάπτυξη καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας με τη χρήση νέων εκπαιδευτικών υλικών και την υλοποίηση πιλοτικών εφαρμογών, που θα προσφέρουν την απαραίτητη ανατροφοδότηση για την βελτίωση του εκπαιδευτικού σχεδιασμού. Η αναβάθμιση του ΠΣΠΘ δεν θα επέλθει με την εισαγωγή «αρίστων» στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο αλλά με την αλλαγή πλαισίου λειτουργίας, την ουσιαστική σύνδεση με το ΑΠΘ, τον ουσιαστικό πειραματισμό και την καινοτομία! Μετά από 13 χρόνια φοίτησης θέλουμε να μετράμε ανθρώπους που έχουν βελτιωθεί, έχουν αριστεύσει σε σχέση με τον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους και όχι στείρα νούμερα και βαθμούς.