Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποτελεί ένα από τα παλαιοτέρα Πειραματικά Σχολεία της χώρας, ήδη από το 1929.
Με το άρθρο 13, ενώ διατηρείται ο θεσμός των Πειραματικών Σχολείων, το Πειραματικό Γυμνάσιο και Λύκειο χάνει τον Πειραματικό του χαρακτήρα μετά από 91 χρόνια καθώς μετατρέπεται σε Πρότυπο, ενώ το Δημοτικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών παύει να συνδέεται με το Πειραματικό Γυμνάσιο και αντίστοιχα το Πειραματικό Γυμνάσιο παύει να συνδέεται με το Πειραματικό Λύκειο.
Η προφανώς παράλογη αυτή ρύθμιση διασπά ένα ενιαίο, συστεγασμένο πειραματικό σχολείο σε τρία διαφορετικά, ενώ το μισό χαρακτηρίζεται ως Πειραματικό
(Δημοτικό) και το υπόλοιπο μισό Πρότυπο (Γυμνάσιο-Λύκειο).
Το ΠΣΠΑ στεγάζεται σε ένα κτίριο αρκετά περιορισμένο με αποτέλεσμα οι μαθητές όλων των βαθμίδων πρακτικά να μεγαλώνουν μαζί και να αναπτύσσουν μια μοναδική σχέση. Για αυτό το λόγο, έχουν ενιαίο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων (για μαθητές δημοτικού,γυμνασίου και λυκείου) και λειτουργούν υπό ενιαίο ΕΠΕΣ.
Οι γονείς και κηδεμόνες που επέλεξαν τα παιδιά τους να φοιτήσουν σε διασυνδεδεμένα σχολεία,θεωρούσαν βάσει της ισχύουσας εθνικής νομοθεσίας ότι σε αυτά θα ολοκληρώσουν και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και έχουν ως εκ τούτου βασίσει σε αυτό όλο τους τον οικογενειακό προγραμματισμό. Το άρθρο 13 υπονομεύει την ασφάλεια δικαίου καθώς αφενός οι γονείς βλέπουν τον προγραμματισμό και την καθημερινή τους ζωή να ανατρέπονται πλήρως, αφετέρου ακυρώνεται το δικαίωμα των παιδιών για σταθερό και ομαλό διδακτικό βίο .
Το ΠΣΠΑ δεν είναι ένα «σχολείο της γειτονιάς» αλλά υπερτοπικό σχολείο, οι μαθητές του οποίου κατοικούν εκτός από το κέντρο της Αθήνας και σε πολύ απομακρυσμένους Δήμους και περιοχές από την έδρα του Πειραματικού Σχολείου στο κέντρο της Αθήνας. Αυτές είναι επιλογές, τις οποίες έχουν κάνει οικογένειες των μαθητών, που φοιτούν στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών κι οι οποίες έχουν προσωπικό κόστος για τους μαθητές και τους γονείς τους, το οποίο το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να λαμβάνει υπόψη του σε κάθε σχετική απόφαση, όπως η εν λόγω διάταξη του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου.
Η πιο ουσιαστική επίπτωση ωστόσο του εν λόγω άρθρου είναι αυτή που περιγράφεται παρακάτω:
Οι μαθητές που φοιτούν στο ΠΣΠΑ μετά από θεσμοθετημένη κλήρωση που λαμβάνει
χώρα στην Α΄ Δημοτικού, ξαφνικά και αναιτιολόγητα «βλέπουν την πόρτα της εξόδου»
και καλούνται αιφνιδιαστικά να αλλάξουν παιδαγωγικό περιβάλλον, με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει αυτή η «βίαιη» αλλαγή, η οποία μόνο ως απόρριψη και αποπομπή από το σχολείο τους μπορεί να ερμηνευθεί, στην ψυχολογία, την κοινωνικοποίησή τους και τη μαθησιακή τους εξέλιξη. Οι δε τωρινοί μαθητές του Γυμνασίου μετά από εννέα έτη στο ίδιο σχολείο, θα κληθούν από το επόμενο έτος να υποβληθούν σε εξετάσεις για να συνεχίσουν στο σχολείο τους για τα επόμενα τρία από τα δώδεκα έτη, ώστε να κριθεί, εάν το ίδιο τους το σχολείο, τους κατέστησε αρκετά «αρίστους» για να συνεχίσουν στο ίδιο σχολείο! Ενώ, σε περίπτωση που αποτύχουν, θα αναγκαστούν στην εφηβική ηλικία πλέον των 15 ετών να εγγραφούν σε έτερο δημόσιο σχολείο, πιθανότατα σε άλλον δήμο της Αττικής, όπου δεν έχουν αναπτύξει ουδεμία κοινωνική – σχολική σχέση με άλλα παιδιά.
Με δεδομένο ότι συνολικό νομοσχέδιο στοχεύει συνολικά στην αναβάθμιση τόσο των προτύπων σχολείων, όσο και των πειραματικών, προκαλεί εντύπωση ότι η αιτιολογική έκθεση όχι απλά δεν τεκμηριώνει αλλά δεν αναφέρεται καν στους λόγους της αφαίρεσης του πειραματικού χαρακτήρα από το γυμνάσιο και το λύκειο και της αποσύνδεσης των βαθμίδων. Η εν λόγω διάταξη θα επιβαρύνει υπέρμετρα και δυσανάλογα χιλιάδες παιδιά και τις οικογένειές τους οι οποίες πήραν μία απόφαση ζωής με βάση την ασφάλεια δικαίου που η εθνική νομοθεσία τους προσέφερε, όχι μόνο στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και στα αντίστοιχα της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας.
Για τους ανωτέρω λόγους θεωρώ επιβεβλημένη την τροποποίηση του άρθρου 13 με τη διατήρηση του πλέον ιστορικού Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΠΣΠΑ) (όπως και των αντίστοιχων σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα) ως Συνδεδεμένου Πειραματικού Σχολείου, όπως λειτουργεί επί 91 έτη.
Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποτελεί ένα από τα παλαιοτέρα Πειραματικά Σχολεία της χώρας, ήδη από το 1929. Με το άρθρο 13, ενώ διατηρείται ο θεσμός των Πειραματικών Σχολείων, το Πειραματικό Γυμνάσιο και Λύκειο χάνει τον Πειραματικό του χαρακτήρα μετά από 91 χρόνια καθώς μετατρέπεται σε Πρότυπο, ενώ το Δημοτικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών παύει να συνδέεται με το Πειραματικό Γυμνάσιο και αντίστοιχα το Πειραματικό Γυμνάσιο παύει να συνδέεται με το Πειραματικό Λύκειο. Η προφανώς παράλογη αυτή ρύθμιση διασπά ένα ενιαίο, συστεγασμένο πειραματικό σχολείο σε τρία διαφορετικά, ενώ το μισό χαρακτηρίζεται ως Πειραματικό (Δημοτικό) και το υπόλοιπο μισό Πρότυπο (Γυμνάσιο-Λύκειο). Το ΠΣΠΑ στεγάζεται σε ένα κτίριο αρκετά περιορισμένο με αποτέλεσμα οι μαθητές όλων των βαθμίδων πρακτικά να μεγαλώνουν μαζί και να αναπτύσσουν μια μοναδική σχέση. Για αυτό το λόγο, έχουν ενιαίο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων (για μαθητές δημοτικού,γυμνασίου και λυκείου) και λειτουργούν υπό ενιαίο ΕΠΕΣ. Οι γονείς και κηδεμόνες που επέλεξαν τα παιδιά τους να φοιτήσουν σε διασυνδεδεμένα σχολεία,θεωρούσαν βάσει της ισχύουσας εθνικής νομοθεσίας ότι σε αυτά θα ολοκληρώσουν και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και έχουν ως εκ τούτου βασίσει σε αυτό όλο τους τον οικογενειακό προγραμματισμό. Το άρθρο 13 υπονομεύει την ασφάλεια δικαίου καθώς αφενός οι γονείς βλέπουν τον προγραμματισμό και την καθημερινή τους ζωή να ανατρέπονται πλήρως, αφετέρου ακυρώνεται το δικαίωμα των παιδιών για σταθερό και ομαλό διδακτικό βίο . Το ΠΣΠΑ δεν είναι ένα «σχολείο της γειτονιάς» αλλά υπερτοπικό σχολείο, οι μαθητές του οποίου κατοικούν εκτός από το κέντρο της Αθήνας και σε πολύ απομακρυσμένους Δήμους και περιοχές από την έδρα του Πειραματικού Σχολείου στο κέντρο της Αθήνας. Αυτές είναι επιλογές, τις οποίες έχουν κάνει οικογένειες των μαθητών, που φοιτούν στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών κι οι οποίες έχουν προσωπικό κόστος για τους μαθητές και τους γονείς τους, το οποίο το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να λαμβάνει υπόψη του σε κάθε σχετική απόφαση, όπως η εν λόγω διάταξη του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου. Η πιο ουσιαστική επίπτωση ωστόσο του εν λόγω άρθρου είναι αυτή που περιγράφεται παρακάτω: Οι μαθητές που φοιτούν στο ΠΣΠΑ μετά από θεσμοθετημένη κλήρωση που λαμβάνει χώρα στην Α΄ Δημοτικού, ξαφνικά και αναιτιολόγητα «βλέπουν την πόρτα της εξόδου» και καλούνται αιφνιδιαστικά να αλλάξουν παιδαγωγικό περιβάλλον, με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει αυτή η «βίαιη» αλλαγή, η οποία μόνο ως απόρριψη και αποπομπή από το σχολείο τους μπορεί να ερμηνευθεί, στην ψυχολογία, την κοινωνικοποίησή τους και τη μαθησιακή τους εξέλιξη. Οι δε τωρινοί μαθητές του Γυμνασίου μετά από εννέα έτη στο ίδιο σχολείο, θα κληθούν από το επόμενο έτος να υποβληθούν σε εξετάσεις για να συνεχίσουν στο σχολείο τους για τα επόμενα τρία από τα δώδεκα έτη, ώστε να κριθεί, εάν το ίδιο τους το σχολείο, τους κατέστησε αρκετά «αρίστους» για να συνεχίσουν στο ίδιο σχολείο! Ενώ, σε περίπτωση που αποτύχουν, θα αναγκαστούν στην εφηβική ηλικία πλέον των 15 ετών να εγγραφούν σε έτερο δημόσιο σχολείο, πιθανότατα σε άλλον δήμο της Αττικής, όπου δεν έχουν αναπτύξει ουδεμία κοινωνική – σχολική σχέση με άλλα παιδιά. Με δεδομένο ότι συνολικό νομοσχέδιο στοχεύει συνολικά στην αναβάθμιση τόσο των προτύπων σχολείων, όσο και των πειραματικών, προκαλεί εντύπωση ότι η αιτιολογική έκθεση όχι απλά δεν τεκμηριώνει αλλά δεν αναφέρεται καν στους λόγους της αφαίρεσης του πειραματικού χαρακτήρα από το γυμνάσιο και το λύκειο και της αποσύνδεσης των βαθμίδων. Η εν λόγω διάταξη θα επιβαρύνει υπέρμετρα και δυσανάλογα χιλιάδες παιδιά και τις οικογένειές τους οι οποίες πήραν μία απόφαση ζωής με βάση την ασφάλεια δικαίου που η εθνική νομοθεσία τους προσέφερε, όχι μόνο στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και στα αντίστοιχα της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας. Για τους ανωτέρω λόγους θεωρώ επιβεβλημένη την τροποποίηση του άρθρου 13 με τη διατήρηση του πλέον ιστορικού Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΠΣΠΑ) (όπως και των αντίστοιχων σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα) ως Συνδεδεμένου Πειραματικού Σχολείου, όπως λειτουργεί επί 91 έτη.