Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Χριστίνα Β.' | 3 Μαΐου 2020, 13:17

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΑΠΟΣΤΗΘΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ Ή ΤΗΝ ΜΕΔΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΣΕΑ; Όντας ακόμα μέσα στη δίνη μιας νέας πραγματικότητας που από ό,τι φαίνεται θα αποτελέσει τον κυρίαρχο τρόπο που θα καθορίζει το ζειν τις επόμενες δεκαετίες, τίθεται από την κυβέρνηση το ζήτημα της αφαίρεσης της Κοινωνιολογίας από τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Δυστυχώς έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες στο σχολικό περιβάλλον οι μαθητές το μόνο πράγμα που μαθαίνουν είναι πώς να αποστηθίζουν το πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα και να ενδιαφέρονται αυστηρά και μόνο για αυτό, με κάποιες απειροελάχιστες εξαιρέσεις. Αυτό δεν σημαίνει όμως πώς ακόμα και με αυτόν τον στρεβλό τρόπο δεν επιτυγχάνεται ένα επίπεδο μάθησης. Η συζήτηση που γίνεται τις τελευταίες μέρες για μένα δεν έχει να κάνει με την αναγκαιότητα ή μη της Κοινωνιολογίας ως πανελλαδικά εξεταζόμενου μαθήματος, αλλά με την αναγκαιότητα ή μη της διδασκαλίας των κοινωνικών επιστημών ως τέτοιων στα σχολεία, και κατ' επέκταση σε σχέση με την κοινωνική τους χρησιμότητα. Τα προηγούμενα χρόνια εντάχθηκαν καλώς στα σχολεία τα μαθήματα της πολιτικής παιδείας στην Α' και Β' λυκείου, των βασικών αρχών των κοινωνικών επιστημών στην κατεύθυνση ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημων της Β' και η κοινωνιολογία της Γ' λυκείου έγινε πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα. Τα παραπάνω μαθήματα πέρα από την κοινωνιολογία της Γ' εξετάζουν με έναν διεπιστημονικό τρόπο τα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα όπως της ανεργίας, της φτώχειας, της περιβαλλοντικής υποβάθμισης κ.α. Εντυπωσιακό αποτελεί το γεγονώς ότι στα πλαίσια των παραπάνω μαθημάτων εντάσσονται και τα οικονομικά ενώ την επόμενη χρονιά εμφανίζονται ξαφνικά στην κατεύθυνση οικονομίας και πληροφορίκής, η οποία έχει εντέλως διαφορετικό περιεχόμενο. Η προσπωπική μου άποψη για τις κοινωνικές επιστήμες είναι ότι θα έπρεπε να διδάσκονται από κοινού στο λύκειο, η ιστορία, η κοινωνιολογία, η πολιτική οικονομία, η ψυχολογία, η κοινωνική ανθρωπολογία και η φιλοσοφία, μαζί με τα μαθηματικά και τη στατιστική και να αποτελούν έναν χώρο ανάπτυξης ιδεών και κριτικής σκέψης, ένα εργαστήριο συζήτησης και αντιπαράθεσης αλλά κυρίως ένα πεδίου που θα καθιστά τους ίδιους τους μαθητές και τις μαθήτριες δυναμικούς ερευνητές της κοινωνικής πραγματικότητας. Μέσα σε αυτό το πλάισιο φυσικά και έχει χώρο η μελέτη των αρχαίων κειμένων, στη γλώσσα συγγραφής και η εκμάθηση των όρων μέσα από τα σημαντικά κείμενα. Παράλληλα η χρήση της τέχνης μέσα από τον κινηματογράφο,τη λογοτεχνία, την ζωγραφική και τη γλυπιτκή μπορεί να αναδείξει τις δημιουργικές ικανότητες και σκέψεις των μαθητών. Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να συμπεριληφθεί η ανάπτυξη δεξιοτήτων πληροφορικής που να δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να εκθέτουν τα αποτελέσματα των εργασιών τους στην κοινωνία. Από την προσωπική μου εμπειρία δεν έμαθα όυτε αρχαία ούτε λατινικά μέσα από τη συστηματική εκμάθηση του λεξιλογίου, της γραμματικής και του συντακτικού, αλλά μέσα από τη μελέτη της φιλοσοφίας στο μάθημα της Β' και του αρχαίου φιλοσοφικού λόγου στη Γ. Γιατί ποιά η αξία του να ξέρεις να κλίνεις το λύω, χωρίς να γνωρίζεις τη σχέση της συνήθειας με την αρετή; ή να κλινεις το deus dei αλλά να μην έχεις ιδέα πέρι tabula rasa, res extensa και cogito ergo sum. Δεν χρειαζόμαστε ένα σχολείο εξεταστήριο που να υπηρετεί τα οικονομικά συμφέροντα των διδασκόντων, αυτά θα έπρεπε να είναι εξαρχής κατοχυρωμένα, αλλά ένα σχολείο χώρο δημιουργικής μάθησης μέσα από τη συνεργασία, τη διεπιστημονικότητα και την ανάπτυξη της κριτικής και αποκλίνουσας σκέψης, ένα σχολείο το οποίο θα είναι αρωγός στην κοινωνία της γνώσης και όχι παραγωγός ανταγωνιστικών ατομικοτήτων, που θα παράξει τους νέους ερευνητές του μέλλοντος και όχι λοβοτομημένους και πειθήνιους ανθρώπους. Θέλω κάποτε να δω ένα σχολείο που να προετοιμάζει τους μαθητές ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν ψυχοσυναισθηματικά την ενήλικη ζώη, να τους εφοδιάζει με γνώσεις και να τους δίνει την ευκαιρία να ανακαλύπτουν τα ταλέντα αλλά κυρίως τα ενδιαφέροντά τους, αναγνωρίζοντας την αξία της ομαδικότητας, της συνεργάσίας, της αλληλοβοήθειας σπάζοντας το διαχωρισμό ανάμεσα σε άριστους, καλούς και κακούς μαθητές και αναγνωρίζοντας τη συνεισφορά όλων σε μια ομαδική προσπάθεια. Η Γ' λυκείου αντί για ένα αέναο κυνήγι βαθμών για μια ευνοικότερη πρόβλεψη στο τζόκερ του μηχανογραφικού θα έπρεπε να είναι μια χρονιά αφιερωμένη στον επαγγελματικό προσανατολισμό και στην ενδυνάμωση των μαθητών που θα γκρεμίζει τα στερεότυπα της επαγγελματικής αποκατάστασης και θα ανοίγει νέους δρόμους και δυνατότητες. Η Κοινωνιολογία φυσικά και πρέπει να μείνει στο υπάρχον στρεβλό σύστημα γιατί αποτελεί μία ανάσα σκέψης για τους μαθητές, τους βοηθά να κατανοήσουν και να επιχειρήσουν οι ίδιοι να αναλύσουν την κοινωνική πραγματικότητα, αυτό που συμβάινει γύρω τους και συχνά θεωρείται μοιρολατρικά ως δεδομένο. Όμως το ζητούμενο είναι το ίδιο το εξετασιοκεντρικό σύστημα να φύγει και να αντικατασταθεί με ένα σύστημα παραγωγής γνώσης από τους ίδιους του μαθητές, όπως αρχίζει να συμβαίνει σε πολλές προηγμένες κοινωνίες. X.B Οικονομολόγος εκπαιδευτικός Tελειόφοιτη Mεταπτυχιακού Kοινωνιολογίας