Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ένας Φιλόλογος' | 3 Μαΐου 2020, 13:26

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Όσοι τάσσονται υπέρ της διατήρησης της Κοινωνιολογίας ως πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα ισχυρίζονται ότι η Κοινωνιολογία είναι η επιστήμη της νεωτερικότητας, όπως το ίδιο ισχύει, λ.χ., για τις οικονομικές επιστήμης. Αλίμονο, όμως, αν ο άνθρωπος ήταν μόνο αριθμοί, στατιστικές και χρήμα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι χρήσιμη η Κοινωνιολογία, όπως χρήσιμα είναι και τα Λατινικά. Σίγουρα χρειάζονται αλλαγές στον τρόπο που διδάσκονται. Η Αναγέννηση ενέκυψε εξίσου στα ελληνικά και στα λατινικά γράμματα. Στην Ελλάδα δυστυχώς, και όχι μόνο αυτό το διάστημα που δεν ήταν πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα, τα Λατινικά θεωρούνται ουραγός της κλασικής παιδείας. Όπως έχει υποστηρίξει, όμως, ο διάκριτος λατινιστής Θ. Παπαγγελής: η Ευρώπη ήταν σε σταθερή συζυγία με τη Ρώμη, με την Ελλάδα κάτι ειδύλλια είχε μόνο. Ως προς τον τρόπο διδασκαλίας, θα έπρεπε να διδάσκεται παράλληλα και ρωμαϊκή Ιστορία, ρωμαϊκός πολιτισμός. Υπάρχει ένα θαυμάσιο βιβλίο του Θ. Παπαγγελή: Η Ρώμη και ο κόσμος της, που είχε γραφτεί με πρωτοβουλία του Μαρωνίτη, για μαθητές. Ποτέ, όμως, δεν χρησιμοποιήθηκε. Η έμφαση θα πρέπει να δίνεται στο ανθρωπιστικό βάρος που κουβαλούν τα κείμενα και όχι απλώς στη μορφολογία και τη σύνταξη. Καλό είναι να γραφτεί ένα νέο, σύγχρονο εγχειρίδιο από καταξιωμένους επιστήμονες. Υπάρχουν σύγχρονα κείμενα, κόμικς μέχρι και μυθιστορήματα, γραμμένα στα Λατινικά και θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στη διδασκαλία, καθώς θα είναι πιο κοντά στα ενδιαφέροντα των μαθητών. Αλλά και αποσπάσματα από τα μνημειώδη κείμενα του Ρωμαϊκού πολιτισμού θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν: από τις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου (κύρια πηγή της μυθολογίας που γνωρίζουμε, ελληνικής και ρωμαϊκής), από τη βεργιλιανή Αινειάδα, τον ιστορικό Τίτο Λίβιο, τους σατιρικούς συγγραφείς, όπως τον Ιουβενάλη κ.ά. Αλλά αυτό που χρειάζεται πάνω απ' όλα είναι να γίνεται σύνδεση με το παρόν. Τα Λατινικά δεν είναι νεκρή γλώσσα, με την έννοια που χρησιμοποιούν τον όρο οι πολέμιοι της. Έχουν αφήσει αρίφνητα αποτυπώματα στον χρόνο, όπως άλλωστε και οι Αρχαίοι Έλληνες. Άλλωστε, είναι εν χρήση στη δυτική εκκλησία, όπως τα Αρχαία Ελληνικά στην ανατολική.