Αρχική Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξειςΆρθρο 07 – Διάρθρωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων Γενικού Λυκείου και εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποφοίτων Γενικού ΛυκείουΣχόλιο του χρήστη Μυρτώ Γ. | 3 Μαΐου 2020, 14:52
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Θερμότατα συγχαρητήρια στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας για την επαναφορά της διδασκαλίας των Λατινικών ως πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα. Έτσι διορθώνεται η στρέβλωση της προηγούμενης μεταρρύθμισης, που αντικατέστησε το μάθημα των Λατινικών, θεωρώντας το αντικείμενο «οριακά χρήσιμο» και παραβλέποντας τόσο την αξία της ίδιας της γλώσσας, όσο και του άρρηκτου δεσμού της με τα Αρχαία Ελληνικά στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και της δυτικής σκέψης. Η άκριτη κατάργηση των Λατινικών, χωρίς να εξεταστεί η δυνατότητα αλλαγής στον τρόπο και το πρόγραμμα διδασκαλίας -παρά το γεγονός ότι υπήρχαν ήδη ανάλογες προτάσεις- ήταν δυστυχώς ένα λάθος που ήδη αφήνει βαθιά πληγή στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Η αλλαγή υποδήλωνε μια ανησυχητική τάση για ελληνική εσωστρέφεια, η οποία μάλιστα θα ήταν εντελώς άστοχο να διατηρηθεί στις παρούσες συνθήκες (τώρα που για παράδειγμα ανακοινώθηκε από το ΕΚΠΑ και η έναρξη του πρώτου ξενόγλωσσου προπτυχιακού προγράμματος σπουδών με αντικείμενο την ελληνική αρχαιότητα). Η επαναφορά των Λατινικών στο Λύκειο (στη Β και Γ Λυκείου) πρέπει ενδεχομένως να συνοδευτεί από τη συγγραφή καινούριου εγχειριδίου, διεύρυνση του αριθμού των γνωστών κειμένων, ώστε να αποφευχθεί η παπαγαλία (από την οποία πάσχει τώρα στον υπερθετικό βαθμό και το μάθημα της κοινωνιολογίας, έχοντας ήδη αποτύχει παταγωδώς στη στοχοθεσία του), τη διδασκαλία άγνωστου λατινικού κειμένου (για την ουσιαστική εκμάθηση και εμπέδωση του λεξιλογίου και της κριτικής ικανότητας), την ετυμολογική σύνδεση με τις ξένες γλώσσες, τη σύνδεση της γλωσσικής διδασκαλίας με τα αριστουργήματα της Ρωμαϊκής λογοτεχνίας -ως μια πρόγευση μελλοντικής αναγνωστικής απόλαυσης και διεύρυνσης των πνευματικών οριζόντων, καθώς και τον προσδιορισμό της σταθερής διαχρονικής θέσης της λατινικής γλώσσας στην ιστορία της Ευρώπης. Υπάρχει άλλωστε στην κατεύθυνση αυτή και το αντίστοιχο επιτυχημένο παράδειγμα της Κύπρου, όπου η αναθεώρηση του προγράμματος διδασκαλίας των Λατινικών οδήγησε σε εντυπωσιακά μαθησιακά αποτελέσματα.