Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Θανάσης Σωτηρόπουλος' | 11 Ιανουαρίου 2011, 20:07

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  REMAKE, ξαναδημοσιευμένο, έχει πλάκα, δεν χρειάζεται όλες οι θέσεις να είναι σοβαρές, άλλωστε το κείμενο εκθέτει τον συντάκτη του και όχι τους φίλους ή τις απόψεις του.... θεωρώ ότι πρέπει να δημοσιευτεί...ευχαριστώ :) Το παρακάτω κείμενο διαβάζεται είτε με λιακάδα είτε με βροχή. Και στις δύο περιπτώσεις καλό είναι να μην χρησιμοποιηθεί ομπρέλα. Σήμερα θα επιχειρήσουμε να κολυμπήσουμε στο παρελθόν, σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσουμε τα ψυχολογικά αδιέξοδα του σήμερα: ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΗΓΑ ΦΕΡΡΑΙΟ στον νίκο μουρατίδη και στο X-FACTOR. ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ, ΑΙΤΙΕΣ: Πολλά στελέχη των κομμάτων εξουσίας έχουν θητεύσει αρχικά στην αριστερά με αποτέλεσμα να κουβαλούν μέσα τους ανεξίτηλα την ιδεολογία, επήρεια του Μαρξ. Αυτό πάλι έχει σαν αποτέλεσμα το μπάχαλο, δηλαδή μια κουμουνιστική χώρα-φάντασμα στην πράξη και μια αναρχοκαπιταλιστική εικόνα στην θεωρία. Ιδέες-ιδεολογίες, νοοτροπίες-πρακτικές ομογενοποιούνται στο μίξερ( αναδευτή ) του μπάχαλου. Και μέσα στον γενικό χαμό, πολιτικοί με μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία και ΗΠΑ, σε θέματα που δεν άπτονται ούτε κατά διάνοια στην ελληνική πραγματικότητα, με διπλωματικές εργασίες που δίνονται από τους εκεί καθηγητές για να γελάνε με τους έλληνες φωστήρες. Αφελώς οι ενδιαφερόμενοι τα βάζουν στην ιστοσελίδα τους. Προσπάθεια ανάπτυξης υπερδομών χωρίς να υπάρχει καμία υποδομή. Από εκεί και πέρα μια αριστερά με τόσα ρεύματα, όσα δεν αναπτύχθηκαν αριθμητικά σε όλο τον πλανήτη. Προσπάθεια εφαρμογής του μαρξισμού από μη μαρξιστές, σε μια χώρα που εκ φύσεως δεν μπορεί να προλεταριοποιηθεί. ( βλ. Ζουράρις ) Απ’ την άλλη, η δεξιά δεν κάνει έργο γιατί φοβάται την μαρξιστική πρόγνωση, ότι όταν αναπτυχθεί και ωριμάσει η αστική κοινωνία, αυτόματα θα γίνει σοσιαλιστική, τουλάχιστον αυτό θέλουν να πιστεύουν για να στοιχειοθετήσουν την ανικανότητα παραγωγής ωφέλιμου κοινωνικού έργου. Η χώρα δεν είναι βιομηχανική, δεν έχει στην πραγματικότητα ποτέ περάσει από την φάση της αστικής ανάπτυξης, οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Δεν είναι πλέον ούτε καν αγροτική, όπως πχ η Ρωσία το 1900. Είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που μετά την εξαθλίωση του 2ου παγκοσμίου πολέμου, επέλεξε την ένοπλη εμφύλια αντιπαράθεση για να προστατεύσει θεωρητικά τι; Δημοκράτες χωρίς παράδοση δημοκρατίας, βασιλιάδες φυτευτοί, στρατηγοί-συνταγματάρχες με μόνη θέση τον αντικομουνισμό. Προπολεμικά και μεταπολεμικά, αξιόλογος πνευματικός κόσμος, που όσο μπόρεσε, έφτιαξε μια παιδεία, όσο του επέτρεψε η στενοκεφαλιά των κρατούντων. Επίσης μια εκκλησία με φοβερή πολιτισμική παράδοση, αλλά και φοβερή εμμονή στην παλαιά διαθήκη, εκπαιδευτικά. Αυτά μέχρις το 1974. Μετά είχαμε αποχουντοποίηση με χουντικές πρακτικές στην καθημερινότητα, σοσιαλισμό το 1981 με σοσιαλιστικές ιδέες μόνο στην θεωρία, κανένα πέρασμά τους στον λαό και στον αγρότη σε πρακτικό επίπεδο, η μεγάλη χωρίς επιστροφή πλέον ευκαιρία της Ελλάδας. Έπειτα η ιδέα ότι όλο το προλεταριάτο πρέπει να είναι μορφωμένο για να γίνει ο σοσιαλισμός πράξη. ( εδώ έχουμε την κακοποίηση του Μαρξ από τους ευρωπαίους σύγχρονούς του ) Η τεχνική ανάπτυξη των προηγμένων χωρών, εδώ θα εύρισκε έτοιμους μορφωμένους χρήστες που θα απολάμβαναν το σοσιαλιστικό ιδεώδες!! Και ενώ όλα αυτά είχαν αφεθεί στον Α.Π ( αυτόματο πιλότο ), βρήκαν πολλοί την ευκαιρία εν αναμονή της σοσιαλιστικής κοινωνίας να πλουτίσουν. ( κάτι έπρεπε να κάνουν περιμένοντας…) Και μετά πάλι εθνική συμφιλίωση ( βλ. κυβέρνηση Μητσοτάκη ) και μετά ευρωπαικοποίηση με ανάπτυξη μιας κουμουνιστοφοβίας υπεύθυνης για ότι κακό συνέβαινε στην αποτυχία εφαρμογής απλών πραγμάτων όπως η μηχανοργάνωση και η πάταξη της γραφειοκρατίας, γιατί εκτός των άλλων είχε εντωμεταξύ καταρρεύσει η ΕΣΣΔ. Σε αυτό το σημείο, όσοι άντεξαν την ανάγνωση, οι περισσότεροι, θα άρχισαν να γελάνε. Τέλος σε μια χώρα, που είναι εξ ορισμού τουριστική και αγροτική, χωρίς να ζητηθεί από κανένα ξένο κεφάλαιο, μετατράπηκε σε προπύργιο και πρωτοπορία της παγκοσμιοποίησης. Ποιος είπε ότι οι Έλληνες δεν τα καταφέρνουν; Σε αυτό το σημείο πρέπει να δακρύσουμε. Οι κυβερνήσεις είναι ανύπαρκτες, τα στελέχη τους είναι ζήτημα αν θα τα κατάφερναν έστω και ως ταμίες στις εφορίες ή ως καντηλανάφτες. Άνθρωποι χωρίς σκέψη, χωρίς όραμα, χωρίς θέληση για ζωή, θυσίασαν επί χρόνια το αυτονόητο για χάρη ενός παραδείσου που θα προέκυπτε αυτόματα με τα χρήματα και την εργασία πλουσιοτέρων χωρών. Ο παράδεισος σίγουρα δεν είναι εφικτός σε αυτή την γη. Τελειώνοντας ένα απλό παράδειγμα: Ο ήλιος δύει το καλοκαίρι στη χώρα μας στις 21:00 το βραδάκι. Όπου και να πας, είτε σε μουσεία, είτε σε αρχαιολογικούς χώρους το καλοκαίρι, αυτά είτε είναι κλειστά από πολύ νωρίς, είτε από έλλειψη προσωπικού είτε για λόγους συντήρησης δηλαδή πάλι από έλλειψη προσωπικού. Και εκείνοι οι χώροι που είναι ανοιχτοί ακόμη και έχουν μεγάλη αξία, όπως η Βεργίνα και το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, είναι πλέον άδεια επισκεπτών, ντόπιων και ξένων, ποιος γνωρίζει γιατί; Η κοινή λογική λέει, ότι αν κάποιοι έχουν ασχοληθεί με τον τουρισμό και δεν έχουν καταφέρει το ατού της Ελλάδας σε πολιτισμό και ιστορία να το διαχειριστούν έστω και ανεχτά ( όποιος έχει ταξιδεύσει στην Ευρώπη καταλαβαίνει γιατί πράγμα μιλάμε ), είναι σίγουρο ότι δεν μπορούν με καμία δύναμη στον κόσμο να διαχειριστούν τα της υγείας και της παιδείας. Ούτε ακόμα με την χάρη και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Ίσως πρέπει να αρχίσουν πρώτα συλλογιζόμενοι την εννοιολογική διαφορά μεταξύ τουρισμού αναψυχής και τουριστικής ανάπτυξης. Δεν έχουνε αυτό που λέμε δανειζόμενοι όρους TV, το X-FACTOR. ΥΓ: Ποιά άραγε άλλη χώρα θα είχε σαν εθνικό στόχο στην αρχή του νέου έτους, το κλειστό δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο; Ωραίοι είναι οι μονόλογοι, εδώ στην Ελλάδα όλοι είναι μανούλες στην θεωρία, αλλά αν είναι, κάποια μέρα να γίνουμε κοινωνικό ή σοσιαλιστικό κράτος δεν πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να πιέσουν για την υποδομή της υπερδομής;