Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δημητρόπουλος Γεώργιος' | 12 Ιανουαρίου 2011, 19:03

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διάβασα στο κείμενο βάση, στην σελίδα 1, τα εξής: «Το στοίχημα για οποιαδήποτε πολιτική που φιλοδοξεί να αυξήσει την ιδιωτική επένδυση για έρευνα, με στόχο την ανάπτυξη μιας οικονομίας βασισμένης στη γνώση, είναι να αποδείξει στον παραγωγικό κόσμο και τις επιχειρήσεις ότι η ενσωμάτωση ερευνητικών και τεχνολογικών κατευθύνσεων στις αναπτυξιακές τους στρατηγικές αποφέρει σημαντικό οικονομικό αποτέλεσμα και πρωτοπορία στην αγορά. Ταυτόχρονα, εξ ίσου σημαντικό μέλημα για την πολιτεία είναι να καθιερώσει ένα συνολικό περιβάλλον που ενθαρρύνει την καινοτομία, ιδιαίτερα την ανοιχτή, κύριο συστατικό του οποίου είναι η συνέργια και αλληλεπίδραση με τον δημόσιο ερευνητικό χώρο. Παρά τις παλιότερες προσπάθειες και δράσεις στο πλαίσιο των προηγούμενων ΚΠΣ, το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο, όπως αντανακλάται στους σχετικούς δείκτες και τις διεθνείς συγκρίσεις. Αποκτά συνεπώς ιδιαίτερη σημασία, και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης, οι πόροι του ΕΣΠΑ 2007-13 που θα διατεθούν για την έρευνα και την τεχνολογία να λειτουργήσουν πιο αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση αυτή, προτρέποντας τον παραγωγικό τομέα να καινοτομήσει και να αναπτύξει νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες έντασης γνώσης.» Η άποψή μου είναι ότι διαπράττουμε ένα λάθος σκέψης στρατηγικής σημασίας. Δηλαδή, θεωρούμε ότι τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων θα πρέπει να διατεθούν ώστε να πείσουν τον επιχειρηματικό κόσμο ότι υπάρχει κέρδος στην καινοτομία και την έρευνα, ώστε αυτός με τη σειρά του να πάρει πρωτοβουλίες έντασης γνώσης, αλλάζοντας το modus operandi του από μεταπράττης καινοτομιών άλλων σε εφευρέτη και δημιουργό. Δηλαδή, θεωρούμε ότι θα αλλάξουμε καταβολές που έχει η οικονομία αυτής της χώρας από την εποχή της επανάστασης και ότι ταυτοχρόνως ζητώντας από τους πραγματικούς εφευρέτες και δημιουργούς να δεχτούν θέση υπαλλήλου σε επιχειρήσης παλαιάς κοπής μεταπραττών εμπόρων ότι θα δημιουργήσουμε έρευνα και ανάπτυξης στην Ελλάδα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει για δύο λόγους: 1ον οι υπάρχουσες επιχειρήσεις αδυνατούν να χρησιμοποιήσουν τη νέα γνώση ή δεν επιθυμούν να αλλάξουν ή δεν είναι αναγκασμένες να αλλάξουν το modus operandi τους. 2ον οι έλληνες επιστήμονες (ειδικά οι του εξωτερικού) απαξιούν να ασχοληθούν με τέτοιου είδους επιχειρήσεις και να μετατραπούν σε υπαλλήλους τους. Η άποψή μου είναι ότι το κράτος: 1ον) δεν οφείλει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν επιχειρηματία για την αξία της γνώσης, της έρευνας και της ανάπτυξης, διότι αυτό είναι θέμα παιδείας που κάποιος ή την έχει ή όχι. 2ον) δεν χρειάζεται να ενθαρρύνει την καινοτομία, απλά να αποθαρρύνει την μη καινοτομία, δημιουργώντας εκείνες τις συνθήκες στην αγορά, όπου η προσφορά μη καινοτόμων προϊόντων και υπηρεσιών να ισοδυναμεί με βραχυπρόθεσμη επιχειρηματική αποτυχία. 3ον) δεν χρειάζεται να πείσει τον «παραγωγικό τομέα» να καινοτομήσει και να αναπτύξει νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες έντασης γνώσης, αλλά να προτρέψει τον ερευνητικό τομέα να πάρει εμπορικές πρωτοβουλίες έντασης κεφαλαίου και έντασης παραγωγής αξιοποιώντας εμπορικά αυτά που χρόνια έχει κρυμμένα στα συρτάρια του και κάθονται. Οι επιτυχημένες χώρες έχουν τέτοια συμμετοχή των ιδιωτικών κεφαλαίων στην έρευνα, όχι διότι οι αλυσίδες μεγαλο-μεταπρατών συνεισφέρουν στην έρευνα, αλλά διότι ή τα κρατικά (στην ευρώπη) και τα ιδιωτικά (στην αμερική) πανεπιστήμιά τους έκαναν εμπορικούς τεχνο-βλαστούς που στη συνέχεια επανεπενδύουν τα κέρδη τους στα πανεπιστήμια ή διότι δημιούργησαν δικά τους ερευνητικά κέντρα που συνεργούν με τα κρατικά. bottomline: Scientific research spin-offs not super-market based fundamental research.