Διαφωνώ κάθετα στη θεσμοθέτηση της σεξουαλική διαπαιδαγώγηση τόσο στο νηπιαγωγείο, όσο και στο δημοτικό. Αρχικά, πιστεύω ότι η ανάθεση ενός τόσο λεπτού ζητήματος στους εκπαιδευτικούς είναι ακατάλληλη, όσο "εκπαιδευμένοι" κι αν αυτοί είναι. Άλλωστε δεν είναι ένα θέμα προς δημόσια διαπραγμάτευση (σχολική τάξη), αλλά κάτι τελείως προσωπικό. Θεωρώ ότι είναι υποχρέωση των γονέων που γνωρίζουν την ψυχοσύνθεση και την ετοιμότητα μάθησης των παιδιών τους.
Επιπλέον, και σαν θεματική, πιστεύω ότι είναι ακατάλληλη γι' αυτή την ηλικία. Αν έχουν κάποια απορία, τότε θα είναι και η κατάλληλη στιγμή για το κάθε παιδί ξεχωριστά να πάρει μια απλή απάντηση.
Θεωρώ ότι πρόκειται καθαρά για ιδεολογική προσέγγιση. Αν οι γονείς έχουν διαφορετική άποψη; Γιατί να παρακάμπτονται; Καταργείται το δικαίωμα στην διαφορετική άποψη;
Επιπλέον, με προβληματίζει και ο όρος "βιωματική προσέγγιση". Τι σημαίνει αυτό;; Μήπως ωθούμε τα παιδιά με τον τρόπο αυτό σε άσχημες πρακτικές, οι οποίες όχι μόνο δεν τα προφυλάσσουν, αλλά τα ωθούν -λόγω και της περιέργειας της ηλικίας- σε αντίστοιχες πράξεις; Ο Αλή πασάς διέθετε τους καλύτερους Έλληνες σπιούνος από τα χαρέμια αγοριών που είχε. Όταν ερωτήθηκε πώς κατάφερε να του δείχνουν τυφλή αφοσίωση είπε ότι για να χειραγωγήσεις κάποιον πρέπει να τον εξαχρειώσεις.
Τέλος, στις ευρωπαϊκές χώρες που τέτοια προγράμματα εφαρμόζονται πόσο έχουν μειωθεί τα ποσοστά των εκτρώσεων; Σύμφωνα με άρθρο της euronews (amvloseis-ektroseis-stin-europi-ti-deixnoun-ta-stoixeia-ellada-kypros) αυξάνονται στις θεωρούμενες αναπτυγμένες χώρες με υποδειγματικά παιδαγωγικά προγράμματα (Σουηδία, Βρετανία). Αυτό δεν πρέπει να προβληματίσει την κυβέρνηση;
Διαφωνώ κάθετα στη θεσμοθέτηση της σεξουαλική διαπαιδαγώγηση τόσο στο νηπιαγωγείο, όσο και στο δημοτικό. Αρχικά, πιστεύω ότι η ανάθεση ενός τόσο λεπτού ζητήματος στους εκπαιδευτικούς είναι ακατάλληλη, όσο "εκπαιδευμένοι" κι αν αυτοί είναι. Άλλωστε δεν είναι ένα θέμα προς δημόσια διαπραγμάτευση (σχολική τάξη), αλλά κάτι τελείως προσωπικό. Θεωρώ ότι είναι υποχρέωση των γονέων που γνωρίζουν την ψυχοσύνθεση και την ετοιμότητα μάθησης των παιδιών τους. Επιπλέον, και σαν θεματική, πιστεύω ότι είναι ακατάλληλη γι' αυτή την ηλικία. Αν έχουν κάποια απορία, τότε θα είναι και η κατάλληλη στιγμή για το κάθε παιδί ξεχωριστά να πάρει μια απλή απάντηση. Θεωρώ ότι πρόκειται καθαρά για ιδεολογική προσέγγιση. Αν οι γονείς έχουν διαφορετική άποψη; Γιατί να παρακάμπτονται; Καταργείται το δικαίωμα στην διαφορετική άποψη; Επιπλέον, με προβληματίζει και ο όρος "βιωματική προσέγγιση". Τι σημαίνει αυτό;; Μήπως ωθούμε τα παιδιά με τον τρόπο αυτό σε άσχημες πρακτικές, οι οποίες όχι μόνο δεν τα προφυλάσσουν, αλλά τα ωθούν -λόγω και της περιέργειας της ηλικίας- σε αντίστοιχες πράξεις; Ο Αλή πασάς διέθετε τους καλύτερους Έλληνες σπιούνος από τα χαρέμια αγοριών που είχε. Όταν ερωτήθηκε πώς κατάφερε να του δείχνουν τυφλή αφοσίωση είπε ότι για να χειραγωγήσεις κάποιον πρέπει να τον εξαχρειώσεις. Τέλος, στις ευρωπαϊκές χώρες που τέτοια προγράμματα εφαρμόζονται πόσο έχουν μειωθεί τα ποσοστά των εκτρώσεων; Σύμφωνα με άρθρο της euronews (amvloseis-ektroseis-stin-europi-ti-deixnoun-ta-stoixeia-ellada-kypros) αυξάνονται στις θεωρούμενες αναπτυγμένες χώρες με υποδειγματικά παιδαγωγικά προγράμματα (Σουηδία, Βρετανία). Αυτό δεν πρέπει να προβληματίσει την κυβέρνηση;