Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Λ. Mανουσάκης' | 13 Ιανουαρίου 2011, 12:12

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η κατοχή ενός πτυχίου δεν θα πρέπει από μόνη της να εξασφαλίζει επαγγελματικό δικαίωμα-διορισμό στο Δημόσιο. Εργάζομαι σε ιδιωτική βιομηχανία πάνω από 20 χρόνια και έχω παρατηρήσει ότι οι κάτοχοι πτυχίων τεχνικής κατεύθυνσης δεν έχουν τις γνώσεις για να ανταποκριθούν στις ανάγκες του ιδιωτικού τομέα, έχουν όμως τα τυπικά προσόντα για μία θέση στο δημόσιο. Αυτό δηλώνει κατά τη γνώμη μου έλλειψη ανταγωνιστικότητας και στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Η απόκτηση πτυχίου δεν πρέπει να είναι λοιπόν αυτοσκοπός. Τα επαγγελματικά δικαιώματα κάθε κλάδου θα πρέπει να δίνονται από το αντίστοιχο επιμελητήριο-σύλλογο το οποίο θα διασφαλίζει και την επαγγελματική επάρκεια του κάθε μέλους. Να απαιτείται προϋπηρεσία 3-5 ετών και να υπάρχουν εξετάσεις. Αυτές οι εξετάσεις που ο κάθε υποψήφιος θα είναι 25 ετών και άνω να είναι αρκετά αυστηρές και για συγκεκριμένο αριθμό θέσεων, αυτές να δίνουν επαγγελματικά δικαιώματα σε μηχανικούς φυσικούς φιλολόγους κ.λ.π. (στους γιατρούς ισχύει ήδη κάτι ανάλογο). Από τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα αξιολογούνται και τα πανεπιστήμια! Κάποια στιγμή να γίνει και αυτό! Άλλο αναγνωρισμένο ίδρυμα άλλο αναγνωρισμένο πτυχίο. Αναγνωρισμένο ίδρυμα σημαίνει πρόγραμμα σπουδών (Δημόσιο ή ιδιωτικό). Σκέτο πτυχίο από αναγνωρισμένο ίδρυμα δεν κατοχυρώνει επαγγελματικά δικαιώματα. Όποιος έχει πτυχίο από αναγνωρισμένο ίδρυμα, αποδεδειγμένη εμπειρία 5 ετών και περνά τις εξετάσεις, ΤΟΤΕ έχει επαγγελματικά δικαιώματα. Επίσης η ΔΩΡΕΑΝ παιδεία (ανώτατη εκπαίδευση) να υπάρχει αλλά να περιορίζεται στο έτη σπουδών. Αν το κόστος για έναν κύκλο σπουδών είναι Χ για 5 χρόνια, τότε το κόστος για κάθε χρόνο επιπλέον είναι Χ/5, αυτό να το επιβαρύνεται ο φοιτητής και όχι ο φορολογούμενος. Αν δεν καταβάλλεται το ποσό να διαγράφεται ο φοιτητής (Προσοχή, δίδακτρα για φοίτηση ΜΕΤΑ την κανονική διάρκεια των σπουδών). Ακόμα οι καθηγητές της Δευτεροβάθμιας να έχουν δεύτερο αντικείμενο και ειδικότητα εκπαιδευτικού, π.χ. γυμναστής και φιλόλογος όπως στη Γερμανία. Καμία σχολή να μην καταργηθεί. Τα πανεπιστήμια να συγκεντρώσουν τις σχολές τους σε ένα σημείο (εκτός το πανεπιστήμιο Αιγαίου) κατά προτίμηση στην φτωχότερη πόλη της περιφέρειας που βρίσκονται. Η χρηματοδότηση των ιδρωμάτων να γίνεται αναλογικά με τον αριθμό των φοιτητών και την αξιολόγηση του κάθε ιδρύματος. Πανεπιστήμια σε πόλεις εκτός Αθηνών να δέχονται αλλοδαπούς φοιτητές με δίδακτρα. (προϋπόθεση να υπάρχει καλή αξιολόγηση, αλλιώς κανείς δεν θα τα ζητά) Πανεπιστήμια με λίγους φοιτητές που δεν βιώσιμα να αναζητούν συνεργασίες με αντίστοιχες σχολές του εξωτερικού. Να έχει συμφωνηθεί πρόγραμμα σπουδών να είναι δίγλωσσα και να υπάρχει κοινή διοίκηση που πιθανώς να διαφέρει από τα γνωστά Ελληνικά πρότυπα. Ο σκοπός των προτάσεων μου είναι να διπλός. Πρώτον η προσπάθεια των μαθητών φοιτητών να μην σταματάει στη εισαγωγή στο πανεπιστήμιο και δεύτερο να υπάρχει ο μηχανισμός συνεχούς προσαρμογής των πανεπιστημίων στις ανάγκες της αγοράς. Με τιμή Λ. Μανουσάκης