Αρχική Εθνική Στρατηγική για την Ανώτατη ΕκπαίδευσηΗ πρόκληση των αλλαγών στην εκπαίδευσηΣχόλιο του χρήστη ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ Ε.Ε.ΔΙ.Π. Α.Ε.Ι. | 13 Ιανουαρίου 2011, 23:05
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ Ε.Ε.ΔΙ.Π. Α.Ε.Ι.' | 13 Ιανουαρίου 2011, 23:12

    ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΟΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ (Ε.Ε.ΔΙ.Π) ΑΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Αρ. Πρωτ. 194 Αθήνα, 11-01-2011 Η Έκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Ε.Ε.ΔΙ.Π ΑΕΙ της 11-01-2011, αφού ενημερώθηκε και συζήτησε, σχετικά για το σχέδιο διαβούλευσης του Υπ. Παιδείας με τις αλλαγές στα ΑΕΙ, απεφάσισε τα εξής: Πέρα από τις γενικές διακηρύξεις που συνήθως δεν θίγουν την ουσία των θεμάτων, θεωρούμε ότι οι υπόλοιπες θέσεις που διατυπώνονται, είναι κατά το πλείστον αρνητικές όχι μόνο για τον κλάδο του Ε.Ε.ΔΙ.Π., ο οποίος ελάχιστα αναφέρεται, αλλά και για όλη τη διάρθρωση των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Συγκεκριμένα διαφωνούμε με τα κάτωθι : α) Στο σχέδιο διαβούλευσης αναφέρεται ότι : “Η Σύγκλητος θα έχει αρμοδιότητα μόνο για τα ακαδημαϊκά θέματα, ενώ την ευθύνη για θέματα που αφορούν άλλα όπως: επιλογή Πρύτανη, που θα επιλέγεται ύστερα από διεθνή πρόσκληση, οικονομικά, εσωτερικό κανονισμό, έγκριση προγραμματικής συμφωνίας με τη Πολιτεία, θα έχει το λεγόμενο Συμβούλιο το οποίο θα αποτελείται από μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και από διάφορες «προσωπικότητες», που θα επιλεγούν με τρόπο που θα αποφασιστεί στη λεγόμενη διαβούλευση. το υπουργικό κείμενο εισηγείται ένα αντιδημοκρατικό σχήμα διοίκησης. Αυτό προσιδιάζει σε εταιρία και όχι σε αυτό-κυβερνώμενη κοινότητα ίσων και ελεύθερων ακαδημαϊκών πολιτών. Το Συμβούλιο δεν θα ελέγχεται από τη Σύγκλητο του Ιδρύματος ούτε θα λογοδοτεί σ’ αυτή. Θα λογοδοτεί σε ένα αδιασαφήνιστο, ανώνυμο και πάντως επίσης «ανεξάρτητο» –προφανώς από την ακαδημαϊκή κοινότητα– όργανο. Σ’ αυτό θα συμμετέχουν και εκπρόσωποι «των κοινωνικών και οικονομικών φορέων», όπως και της πολιτείας, δηλαδή, πρόσωπα άσχετα προς την ανώτατη εκπαίδευση (π.χ. οικονομικοί παράγοντες, δήμαρχοι, κλπ) θα συναποφασίζουν για ζητήματα που αγνοούν βαθύτατα, όπως η στρατηγική ανάπτυξη του Πανεπιστημίου, η έγκριση προγραμματικής συμφωνίας με την πολιτεία, ο προϋπολογισμός του Ιδρύματος, ο Εσωτερικός Κανονισμός του, η επιλογή Πρύτανη, κλπ. Πρόκειται για προτάσεις που δυναμιτίζουν την οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια των Α.Ε.Ι., καθώς και την όποια συμμετοχή των Δ.Ε.Π., Ε.Ε.ΔΙ.Π., Ε.Τ.Ε.Π., Διοικητικών και φοιτητών στην εκλογή των οργάνων διοίκησης των Α.Ε.Ι. β) Οι βαθμίδες του Δ.Ε.Π., περιορίζονται στις τρεις ανώτερες (Καθηγητής, Αναπληρωτής Καθ., Επίκουρος Καθ.), καταργείται ο θεσμός του διδάσκοντος με βάση το ΠΔ 407 και αντικαθίσταται από τον θεσμό του συμβασιούχου Λέκτορα, με διδακτικά μόνον καθήκοντα. Η θέση του Λέκτορα «δεν αποτελεί εξελίξιμη βαθμίδα». Σύντμηση των 30μελών εκλεκτορικών σωμάτων κρίσης μελών ΔΕΠ σε μόλις 15μελή και τα εκλεκτορικά σώματα να είναι διεθνούς σύνθεσης δημιουργώντας μία ταπεινωτική δυσπιστία απέναντι στους Έλληνες πανεπιστημιακούς δασκάλους, κρίνοντάς τους εκ προοιμίου ύποπτους να διαχειρισθούν τις σχετικές κρίσεις με την προσήκουσα αντικειμενικότητα. γ) Εκτός του ΔΕΠ στα ΑΕΙ υπάρχει και ο φορέας του Ειδικού Εργαστηριακού και διδακτικού προσωπικού που διακρίνεται σε Ε.Ε.ΔΙ.Π. Ι (υπεύθυνο για τη διδασκαλία ξένων γλωσσών, μουσικής,σχεδίου και φυσικής αγωγής) και Ε.Ε.ΔΙ.Π. ΙΙ (υπεύθυνο για εφαρμοσμένο/εργαστηριακό εκπαιδευτικό έργο). Στο σχέδιο διαβούλευσης το υπόλοιπο προσωπικό στα Α.Ε.Ι., αναφέρεται ως «Διοικητικό και τεχνικό» χωρίς καμία αναφορά αν θα υπάρχει Ε.Ε.ΔΙ.Π. και φυσικά δεν λαμβάνεται υπόψη η αναγκαιότητα ύπαρξης του, υποβαθμίζοντας τους συναδέλφους και φυσικά το μέχρι τώρα διδακτικό έργο τους στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα. Επίσης, οποιαδήποτε σκέψη κατάργησης φορέα του Διδακτικού Προσωπικού των Πανεπιστημίων, συνιστά ευθεία και εξωγενή επέμβαση στα αμιγώς επιστημονικά κριτήρια με τα οποία διαμορφώνονται τα Προγράμματα Σπουδών. Πιθανόν η πολιτεία, θα μας «εγγυηθεί», την διατήρηση του αμιγούς διδακτικού χαρακτήρα του φορέα Ε.Ε.ΔΙ.Π., μέσω της διατήρησης του υπάρχοντος νομικού πλαισίου (Ν2817, ΠΔ118), που εγγυάται, τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα του φορέα στο ελάχιστο και όχι να αφαιθεί αποκλειστικά στους εσωτερικούς κανονισμούς, διότι έτσι, δημιουργούνται ανισονομίες μεταξύ των ιδρυμάτων. Πιο συγκεκριμένα ζητάμε: 1) τη διατήρηση του πανεπιστημιακού μισθολογίου για τα μέλη Ε.Ε.ΔΙ.Π. 2) ενιαία αντιμετώπιση (οικονομική, θεσμική) των μελών Ε.Ε.ΔΙ.Π. 3) θεσμική αναβάθμιση του έργου του Ε.Ε.ΔΙ.Π. (εμπλουτισμός του διδακτικού έργου του και αναβάθμιση των προσόντων του). 4) να παραμείνει ο διακριτός ρόλος του Ε.Ε.ΔΙ.Π. μέσα σε έναν ενιαίο φορέα διδασκόντων. δ) Η χρηματοδότηση των Α.Ε.Ι., θα γίνεται με βάση διάφορα κριτήρια, όπως η αξιολόγηση με νόμους της αγοράς, κάτι που αντίκειται στο Σύνταγμα που προβλέπει παροχή δωρεάν ανώτατης εκπαίδευσης. Το ύψος των μισθών του προσωπικού των Ιδρυμάτων θα καθορίζεται από τη Πολιτεία ιδιαίτερα ως προς τα ελάχιστα όρια. Τα όρια αυτά δεν καθορίζονται ούτε ως προς το ύψος τους, ούτε ως προς τη διάρκειά τους. Υποτίθεται ότι καθένα Ίδρυμα χωριστά θα μπορεί να χορηγεί και επιπρόσθετες μισθολογικές παροχές ως «κίνητρο» για μεγαλύτερη «αποδοτικότητα». Αλλά ποια ελληνικά Α.Ε.Ι., θα έχουν την πραγματική οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο, με περίπου προδιαγραμμένη την οικονομική ασφυξία τους, αυτό αφήνεται αναπάντητο. ε) Οι φοιτητές θα εντάσσονται σε Σχολές και όχι σε Τμήματα με το τέλος του πρώτου έτους χωρίς να εξειδικεύονται. Εξ άλλου, με «πλήρη εφαρμογή του ευρωπαϊκού συστήματος πιστωτικών μονάδων» φοιτητές θα μπορούν να φέρνουν προς συνυπολογισμό στο δημόσιο Πανεπιστήμιο πιστωτικές μονάδες από διδασκαλία σε ιδιωτικές εκπαιδευτικές επιχειρήσεις, οι οποίες δεν λειτουργούν με ακαδημαϊκούς όρους. Η Σχολή «μπορεί» να αποτελείται από Τμήματα, τα οποία θα οργανώνουν «διαφορετικά και ευέλικτα δομημένα προγράμματα σπουδών», και κανείς δεν θα εγγυάται τη μη καταβολή διδάκτρων, αφού τα ΑΕΙ θα υποχρηματοδοτούνται. Πως μπορεί να μας εγγυηθεί η Ελληνική Πολιτεία, ότι, τα πτυχία που θα δίνονται, δεν θα είναι ένα συνονθύλευμα γνωστικών αντικειμένων. Συμπεράσματα Σίγουρα η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα ΑΕΙ δεν είναι η ιδανική και χρειάζονται αρκετές αλλαγές. Όμως η μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου για το ελληνικό Πανεπιστήμιο προϋποθέτει τη διασφάλιση της χρηματοδότησής του από την πολιτεία, του δημόσιου χαρακτήρα του και της ακαδημαϊκής και κοινωνικής αποστολής του, διότι η οικονομική κρίση διαρκείας και η αποπνικτική δημοσιονομική πειθαρχία θα αναλάβουν να αποτελειώσουν εν καιρώ το δημόσιο αγαθό της δωρεάν ανώτατης παιδείας, ώστε το εναπομένον κενό να καλυφθεί εξ ολοκλήρου πια από ιδιωτικές εταιρίες παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών επί πληρωμή. Τελικά παρ’ όλη την αρχική καλή διάθεση που μπορεί να έχει κάποιος, κρίνοντας από τα παραπάνω και έχοντας σαν αφετηρία αυτού του είδους τις προτάσεις, ο μόνος δρόμος αντίδρασης που υπάρχει είναι να αρνηθούμε οποιοδήποτε προσχηματικό διάλογο που θα γίνει, ώστε να μη περάσει αυτό το νομοσχέδιο. Για το Δ.Σ. Η Πρόεδρος Χ. Ντελοπούλου, μέλος Ε.Ε.ΔΙ.Π Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ο Γ. Γραμματέας Δ. Κιούσης, μέλος Ε.Ε.ΔΙ.Π Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών