• Σχόλιο του χρήστη 'Ευθυμία Χατζηκυριάκου' | 3 Μαΐου 2020, 22:42

    Νομίζω πως οι αρμόδιοι φορείς του Υπουργείου Παιδείας οφείλουν να ξανασκεφτούν τις προτάσεις τους, γιατί τα νέα παιδιά αντιμετωπίζουν πρωτόγνωρες δυσκολίες στο ξεκίνημα της ζωής τους και της επαγγελματικής τους πορείας στην παρούσα ιστορική συγκυρία. Η συνθήκη της 10ετούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που διέρχεται η πατρίδα μας και όσα έπονται μετά τη λαίλαπα του κορωνοϊού, που κατά πολύ θα επηρεάσει το τοπίο όχι μόνο στον τόπο μας, αλλά και διεθνώς, επιβάλλει να δίνονται ευκαιρίες στους νέους. Δεν έχω λόγο να αναφερθώ στα πλείστα όσα επιχειρήματα έχουν καταγράψει οι προλαλήσαντες -γιατί διάβασα με προσοχή και ενδιαφέρον όλες τις αναρτήσει-, απλώς θέλω να εστιάσω στην ιδιομορφία της εκπαιδευτικής πραγματικότητας της νησιωτικής Ελλάδας και εν γένει της ελληνικής επαρχίας. Ας ληφθούν υπόψη, παρακαλώ θερμά, όλες οι παράμετροι. Και θα κλείσω με το παράδειγμα ενός δικού μου μαθητή, με σοβαρότατο πρόβλημα υγείας, ο οποίος φέτος, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα του από καρκίνο, λίγο καιρό πριν εκείνος δώσει Πανελλήνιες, γεγονός που τον κλόνισε ψυχολογικά και τον εμπόδισε όχι μόνο να δώσει εξετάσεις, αλλά και να πάρει το απολυτήριο του ΓΕΛ, βρήκε τη δύναμη να ξαναέρθει στο σχολείο, να γραφτεί σε μια ειδικότητα που τον ενέπνευσε, εντάχθηκε στη Β΄ ΕΠΑΛ, άρχισε να βλέπει πάλι με αισιοδοξία το μέλλον και έβαλε ξανά στόχους για τη ζωή του. Ένα παιδί σαν αυτόν δηλαδή του χρόνου δεν θα μπορούσε να ξαναβρεί ελπίδα; Λυπάμαι, αλλά πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας διεξόδους. Σκεφτείτε πώς οι επιλογές σας μπορεί να απελπίσουν ή να δώσουν ελπίδα σε έναν νέο άνθρωπο!