ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που ιδρύθηκε, όπως και το ΠΣΠΑ το 1929 (ν.4376/1929) και άρχισε να λειτουργεί το 1934 αποτελεί ένα εμβληματικό σχολείο της πόλης μας και το μοναδικό όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλη τη Β. Ελλάδα, στο οποίο λειτουργούν διασυνδεδεμένα Νηπιαγωγείο, 6/Θ Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο. Σκοπός ίδρυσής του σύμφωνα με τον νόμο 4376 ήταν η θεωρητική και πρακτική παιδαγωγική μόρφωση των καθηγητών της Μέσης Εκπαίδευσης, η προαγωγή της Παιδαγωγικής επιστήμης και η πρακτική κατάρτιση των μετεκπαιδευόμενων στο Πανεπιστήμιο δημοδιδασκάλων.
Το ΠΣΠΘ, εμπνευστής και πρωτεργάτης του οποίου υπήρξε ο Αλέξανδρος Δελμούζος, είχε έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα συγκριτικά με τα άλλα σχολεία της εποχής, τόσο ως προς τη λειτουργία του (ενιαία διεύθυνση δημοτικού-γυμνασίου-λυκείου, τακτικές παιδαγωγικές συνεδρίες) όσο και ως προς την αγωγή που προσέφερε στους μαθητές του, με κυριότερα χαρακτηριστικά την καλλιέργεια οικογενειακής ατμόσφαιρας στις σχέσεις μαθητών – δασκάλων, τη γνώση της ψυχοσωματικής υπόστασης των μαθητών, τη φροντίδα για την κοινωνική εξέλιξη κάθε παιδιού και εφήβου και, τέλος, την ελευθερία έκφρασης και την αυτενέργεια των μαθητών κατά τη διδασκαλία. Ο «ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ» ήταν το ΙΔΑΝΙΚΟ του ΔΕΛΜΟΥΖΟΥ και σκοπός του «ΝΑ ΜΟΡΦΩΣΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ».
Σήμερα, το ΠΣΠΘ διατηρεί και στις τρεις βαθμίδες του τον πειραματικό χαρακτήρα του, καθώς σ’ αυτό εφαρμόζονται πρωτοποριακές μέθοδοι διδασκαλίας, μάθησης και αξιολόγησης διδασκομένων και διδασκόντων ενώ πραγματοποιούνται σε όλες τις βαθμίδες δειγματικές διδασκαλίες που παρακολουθούνται από φοιτητές όλων των παιδαγωγικών τμημάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Προκειμένου, αφενός να εξασφαλιστεί η εγκυρότητα των πειραματικών μεθόδων που εφαρμόζονται, αφετέρου να είναι δυνατή η εφαρμογή των νέων μεθόδων και πρακτικών σε όλα τα σχολεία της χώρας, το μαθητικό δυναμικό είναι τυχαίο, προερχόμενο από διαφορετικές αφετηρίες και με ποικίλες δυνατότητες (η εισαγωγή μαθητών γίνεται με κλήρωση σύμφωνα με τους νόμους 4327/2015 και 4610/2019).
Είναι κοινώς αποδεκτό, βέβαια, ότι και το ΠΣΠΘ, όπως όλοι οι εν λειτουργία θεσμοί, χρειάζεται να εκσυγχρονιστεί, να βρει τη φυσιογνωμία και τον σύγχρονο ρόλο του στην κοινωνία. Ενώ όμως το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο έχει ως στόχο την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, το ΑΡΘΡΟ 13 (παρ.2 και 3) καταργεί για το συγκεκριμένο σχολείο τη διασύνδεση χαρακτηρίζοντας το Νηπιαγωγείο και Δημοτικό του ΠΣΠΘ ως Πειραματικά και το Γυμνάσιο και Λύκειο ως Πρότυπα. Καθιερώνει δε εξετάσεις ως τρόπο εισαγωγής των μαθητών τόσο στο Γυμνάσιο όσο και στο Λύκειο.
Το συγκεκριμένο άρθρο προκαλεί εύλογες απορίες και προβληματισμό.
1)Πώς θα εξασφαλιστεί ο ιδρυτικός χαρακτήρας και η αποστολή του ΠΣΠΘ (όπως και του ΠΣΠΑ και του ΠΣΠΠ) που είναι ο πειραματισμός και η εφαρμογή καινοτόμων παιδαγωγικών μεθόδων σε αντιπροσωπευτικό δείγμα μαθητών, αφού πλέον το δείγμα δεν θα είναι τυχαίο αλλά μαθητές που έχουν επιτύχει τις υψηλότερες βαθμολογίες σε συγκεκριμένες εξετάσεις;
2) Γιατί επιλέγεται ο ακρωτηριασμός του συγκεκριμένου, ταυτισμένου με την εκπαιδευτική πρωτοπορία σχολείου, που αποτελεί και τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ συνδεδεμένου από το ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ μέχρι και το ΛΥΚΕΙΟ στη Θεσσαλονίκη, ενώ χαρακτηρίζονται ως πειραματικά μη συνδεδεμένα γυμνάσια και λύκεια; Το ερώτημα γίνεται ακόμη πιο καίριο αν λάβουμε υπ’ όψη ότι το νομοσχέδιο προβλέπει την ύπαρξη συνδεδεμένων σχολείων (άρθρο 13, παρ.4)
3) Ποια είναι η παιδαγωγική αρχή βάσει της οποίας γίνεται η συγκεκριμένη ρύθμιση; ΠΟΙΟΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΙ, στηριγμένοι σε ΠΟΙΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ και σε ΠΟΙΕΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ υποστηρίζουν τον ΤΕΜΑΧΙΣΜΟ του συγκεκριμένου σχολείου και τη δημιουργία ενός νέου μορφώματος: πειραματικό δημοτικό – πρότυπο γυμνάσιο – πρότυπο λύκειο, ενώ μέσα στο νομοσχέδιο αναφέρεται ότι πρόκειται για δύο διακριτούς τύπους σχολείων; Υπάρχουν σχετικές έρευνες για τα αποτελέσματα ανάλογων διευθετήσεων;
4) Έχει εξετασθεί το κόστος στη συναισθηματική υγεία και στην αυτοεκτίμηση των μαθητών που ήδη φοιτούν στο σχολείο και που στην τρυφερή ηλικία των 12 ΧΡΟΝΩΝ καλούνται να δώσουν τόσο καθοριστικές για τη ζωή τους εξετάσεις; Πρόσφατη έρευνα στο ΗΒ τονίζει ότι η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ των μαθητών και μαθητριών ΥΠΟΦΕΡΕΙ εξαιτίας της υπερβολικής επένδυσης στα αποτελέσματα των εξετάσεων («Exam Factories. The Impact of Accountability Measures on Children and Young People”, Merry Hutchings του London Metropolitan University). Η διαδικασία των εξετάσεων καθίσταται ακόμη πιο επώδυνη καθώς οι συγκεκριμένοι μαθητές καλούνται να δώσουν εξετάσεις, προκειμένου να παραμείνουν στο σχολείο τους, το μοναδικό σχολείο που έχουν γνωρίσει στη ζωή τους. Δεν πρόκειται απλώς για εξετάσεις εισαγωγής που επιλέγουν να δώσουν σε κάποιο σχολείο ανώτερης βαθμίδας, στο οποίο αν δεν κατορθώσουν να περάσουν, μπορούν να συνεχίσουν απρόσκοπτα στο σχολείο της γειτονιάς τους. Είναι εξετάσεις που θα τους επιτρέψουν ή θα τους αποκλείσουν από το να συνεχίσουν να είναι με τους φίλους και συμμαθητές τους στο σχολείο όπου ξεκίνησαν το μαθητικό τους βίο. Χωρίς δυνατότητα επανάληψης. Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ τους οδηγεί σε ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ από το σχολικό περιβάλλον. Τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
5) Έχουν ληφθεί υπ’ όψη οι συνέπειες στην ψυχοκοινωνική εξέλιξη των παιδιών που στο κρίσιμο στάδιο της προεφηβείας και της εφηβείας καλούνται να διαχειριστούν τόσο δύσκολες καταστάσεις, αφού θα βλέπουν μέρα με τη μέρα το κλίμα μέσα στις τάξεις να γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικό καθώς οι μαθητές (ειδικά των τελευταίων τάξεων του δημοτικού και της Γ΄ Γυμνασίου) θα διαγκωνίζονται για το ποιος είναι «άριστος» και ποιος δεν είναι; Πώς μπορεί να καλλιεργηθούν οι κοινωνικές αρετές όταν το ίδιο το σύστημα με τις συνεχείς εξετάσεις φαίνεται να υπενθυμίζει: «HOMO HOMINI LUPUS»;
6) Έχει υπολογιστεί το κόστος στη μαθησιακή διαδικασία, καθώς είναι πολύ πιθανόν ότι οι εξετάσεις θα μετατρέψουν ειδικά τις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού και τη Γ΄Γυμνασίου σε τάξεις προετοιμασίας φροντιστηριακού τύπου; ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ! Για κάθε σχολείο, ειδικά για το ΠΣΠΘ, όπου καλλιεργούνται οι καινοτόμες μέθοδοι, η διαθεματική προσέγγιση, η κριτική σκέψη και η αποκλίνουσα ευφυΐα, να μετατρέπεται λόγω του εξετασιοκεντρικού συστήματος (που τόσο ταλανίζει την ελληνική παιδεία) σε φροντιστήριο.
7)Ενδιαφέρει καθόλου τους συντάκτες του νομοσχεδίου ότι για όσα χρόνια βρίσκεται ο κάθε μαθητής/η κάθε μαθήτρια στο ΠΣΠΘ η κάθε οικογένεια έχει υποστεί μια σημαντική επιβάρυνση στην καθημερινότητά της, καθώς τα παιδιά μετακινούνται από διάφορα μέρη της Θεσσαλονίκης ενώ υπάρχουν και μαθητές των οποίων τα αδέλφια φοιτούν σε διαφορετικά σχολεία; Οι γονείς εν γνώσει μας αναλάβαμε αυτό το επιπλέον φορτίο με χαρά πιστεύοντας ότι η φοίτηση του παιδιού μας σ’ ένα καλό σχολείο αξίζει μια επιπλέον δυσκολία στην καθημερινότητά μας και θεωρώντας την παραμονή του παιδιού στο σχολείο δεδομένη σύμφωνα και με τους νόμους 4327/2015 και 4610/2019.
8) Έχει αναλογιστεί κανείς το ψυχικό και το οικονομικό κόστος για τις οικογένειες και τους μαθητές που υφίστανται μια κατάσταση που δεν επέλεξαν, για την οποία ποτέ δεν ρωτήθηκαν (αν και η συναίνεση των κοινωνικών φορέων θεωρείται ευκταία) και την οποία θα πρέπει να διαχειριστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο; Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο δύσκολη στις μέρες μας, μέρες κοινωνικής απομόνωσης με μια νέα οικονομική κρίση να επικρέμαται πάνω από όλους μας. Οι συνθήκες ανασφάλειας και αβεβαιότητας επιτείνουν ακόμη περισσότερο το άγχος και την ένταση καθώς σε περίπτωση που τα παιδιά κληθούν να δώσουν εξετάσεις οι γονείς θα πρέπει να τους εξασφαλίσουν επιπλέον μαθήματα φροντιστηριακά που θα επιβαρύνουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Αν υπολογιστούν τα παραπάνω, γίνεται ΣΑΦΕΣ ότι το ΠΣΠΘ (ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. Την αναγκαιότητα αυτή, άλλωστε, αναγνώρισε και η νυν Υπουργός, κυρία Νίκη Κεραμέως, σε τροπολογία που είχε συνυπογράψει στον νόμο 4327/2015 «περί διασφάλισης της συνέχισης της ακαδημαϊκής πορείας των μαθητών των πειραματικών», που έγινε δεκτή από το αρμόδιο Υπουργείο.
Το ΠΣΠΘ, το σχολείο μας, στο οποίο βρεθήκαμε από ΤΥΧΗ αλλά το στηρίζουμε από ΕΠΙΛΟΓΗ έχει ανάγκη ανανέωσης και αναδιοργάνωσης. Αυτή όμως δεν θα επιτευχθεί με τη θέσπιση εξετάσεων από τη μια βαθμίδα στην άλλη. Η διαδικασία αυτή θα το απομυζήσει και θα το ταριχεύσει μετατρέποντάς το σε κακέκτυπο του ιδεώδους των εμπνευστών του. Τα παιδιά μας, τα οποία αυτό το σχολείο έχει δέσει σ’ ένα συνεκτικό σύνολο δεν χρειάζονται τις εξετάσεις για να γίνουν «άριστα». Χρειάζονται ένα ασφαλές περιβάλλον, προκειμένου το καθένα απ’ αυτά να εξελιχθεί στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Και για τα παιδιά που δεν φοιτούν σ’ αυτό το σχολείο αλλά θα το επιθυμούσαν, πολύ σωστά η πολιτεία προβλέπει μέσω του νομοσχεδίου την ίδρυση υπερδιπλάσιων πειραματικών.
Για όλους τους παραπάνω λόγους:
ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΠΣΠΘ) ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 13 ΤΟΥ ΥΠΟ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ (διασύνδεση τριών βαθμίδων Πειραματικών Σχολείων των Πανεπιστημίων)
ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που ιδρύθηκε, όπως και το ΠΣΠΑ το 1929 (ν.4376/1929) και άρχισε να λειτουργεί το 1934 αποτελεί ένα εμβληματικό σχολείο της πόλης μας και το μοναδικό όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλη τη Β. Ελλάδα, στο οποίο λειτουργούν διασυνδεδεμένα Νηπιαγωγείο, 6/Θ Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο. Σκοπός ίδρυσής του σύμφωνα με τον νόμο 4376 ήταν η θεωρητική και πρακτική παιδαγωγική μόρφωση των καθηγητών της Μέσης Εκπαίδευσης, η προαγωγή της Παιδαγωγικής επιστήμης και η πρακτική κατάρτιση των μετεκπαιδευόμενων στο Πανεπιστήμιο δημοδιδασκάλων. Το ΠΣΠΘ, εμπνευστής και πρωτεργάτης του οποίου υπήρξε ο Αλέξανδρος Δελμούζος, είχε έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα συγκριτικά με τα άλλα σχολεία της εποχής, τόσο ως προς τη λειτουργία του (ενιαία διεύθυνση δημοτικού-γυμνασίου-λυκείου, τακτικές παιδαγωγικές συνεδρίες) όσο και ως προς την αγωγή που προσέφερε στους μαθητές του, με κυριότερα χαρακτηριστικά την καλλιέργεια οικογενειακής ατμόσφαιρας στις σχέσεις μαθητών – δασκάλων, τη γνώση της ψυχοσωματικής υπόστασης των μαθητών, τη φροντίδα για την κοινωνική εξέλιξη κάθε παιδιού και εφήβου και, τέλος, την ελευθερία έκφρασης και την αυτενέργεια των μαθητών κατά τη διδασκαλία. Ο «ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ» ήταν το ΙΔΑΝΙΚΟ του ΔΕΛΜΟΥΖΟΥ και σκοπός του «ΝΑ ΜΟΡΦΩΣΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ». Σήμερα, το ΠΣΠΘ διατηρεί και στις τρεις βαθμίδες του τον πειραματικό χαρακτήρα του, καθώς σ’ αυτό εφαρμόζονται πρωτοποριακές μέθοδοι διδασκαλίας, μάθησης και αξιολόγησης διδασκομένων και διδασκόντων ενώ πραγματοποιούνται σε όλες τις βαθμίδες δειγματικές διδασκαλίες που παρακολουθούνται από φοιτητές όλων των παιδαγωγικών τμημάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Προκειμένου, αφενός να εξασφαλιστεί η εγκυρότητα των πειραματικών μεθόδων που εφαρμόζονται, αφετέρου να είναι δυνατή η εφαρμογή των νέων μεθόδων και πρακτικών σε όλα τα σχολεία της χώρας, το μαθητικό δυναμικό είναι τυχαίο, προερχόμενο από διαφορετικές αφετηρίες και με ποικίλες δυνατότητες (η εισαγωγή μαθητών γίνεται με κλήρωση σύμφωνα με τους νόμους 4327/2015 και 4610/2019). Είναι κοινώς αποδεκτό, βέβαια, ότι και το ΠΣΠΘ, όπως όλοι οι εν λειτουργία θεσμοί, χρειάζεται να εκσυγχρονιστεί, να βρει τη φυσιογνωμία και τον σύγχρονο ρόλο του στην κοινωνία. Ενώ όμως το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο έχει ως στόχο την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, το ΑΡΘΡΟ 13 (παρ.2 και 3) καταργεί για το συγκεκριμένο σχολείο τη διασύνδεση χαρακτηρίζοντας το Νηπιαγωγείο και Δημοτικό του ΠΣΠΘ ως Πειραματικά και το Γυμνάσιο και Λύκειο ως Πρότυπα. Καθιερώνει δε εξετάσεις ως τρόπο εισαγωγής των μαθητών τόσο στο Γυμνάσιο όσο και στο Λύκειο. Το συγκεκριμένο άρθρο προκαλεί εύλογες απορίες και προβληματισμό. 1)Πώς θα εξασφαλιστεί ο ιδρυτικός χαρακτήρας και η αποστολή του ΠΣΠΘ (όπως και του ΠΣΠΑ και του ΠΣΠΠ) που είναι ο πειραματισμός και η εφαρμογή καινοτόμων παιδαγωγικών μεθόδων σε αντιπροσωπευτικό δείγμα μαθητών, αφού πλέον το δείγμα δεν θα είναι τυχαίο αλλά μαθητές που έχουν επιτύχει τις υψηλότερες βαθμολογίες σε συγκεκριμένες εξετάσεις; 2) Γιατί επιλέγεται ο ακρωτηριασμός του συγκεκριμένου, ταυτισμένου με την εκπαιδευτική πρωτοπορία σχολείου, που αποτελεί και τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ συνδεδεμένου από το ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ μέχρι και το ΛΥΚΕΙΟ στη Θεσσαλονίκη, ενώ χαρακτηρίζονται ως πειραματικά μη συνδεδεμένα γυμνάσια και λύκεια; Το ερώτημα γίνεται ακόμη πιο καίριο αν λάβουμε υπ’ όψη ότι το νομοσχέδιο προβλέπει την ύπαρξη συνδεδεμένων σχολείων (άρθρο 13, παρ.4) 3) Ποια είναι η παιδαγωγική αρχή βάσει της οποίας γίνεται η συγκεκριμένη ρύθμιση; ΠΟΙΟΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΙ, στηριγμένοι σε ΠΟΙΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ και σε ΠΟΙΕΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ υποστηρίζουν τον ΤΕΜΑΧΙΣΜΟ του συγκεκριμένου σχολείου και τη δημιουργία ενός νέου μορφώματος: πειραματικό δημοτικό – πρότυπο γυμνάσιο – πρότυπο λύκειο, ενώ μέσα στο νομοσχέδιο αναφέρεται ότι πρόκειται για δύο διακριτούς τύπους σχολείων; Υπάρχουν σχετικές έρευνες για τα αποτελέσματα ανάλογων διευθετήσεων; 4) Έχει εξετασθεί το κόστος στη συναισθηματική υγεία και στην αυτοεκτίμηση των μαθητών που ήδη φοιτούν στο σχολείο και που στην τρυφερή ηλικία των 12 ΧΡΟΝΩΝ καλούνται να δώσουν τόσο καθοριστικές για τη ζωή τους εξετάσεις; Πρόσφατη έρευνα στο ΗΒ τονίζει ότι η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ των μαθητών και μαθητριών ΥΠΟΦΕΡΕΙ εξαιτίας της υπερβολικής επένδυσης στα αποτελέσματα των εξετάσεων («Exam Factories. The Impact of Accountability Measures on Children and Young People”, Merry Hutchings του London Metropolitan University). Η διαδικασία των εξετάσεων καθίσταται ακόμη πιο επώδυνη καθώς οι συγκεκριμένοι μαθητές καλούνται να δώσουν εξετάσεις, προκειμένου να παραμείνουν στο σχολείο τους, το μοναδικό σχολείο που έχουν γνωρίσει στη ζωή τους. Δεν πρόκειται απλώς για εξετάσεις εισαγωγής που επιλέγουν να δώσουν σε κάποιο σχολείο ανώτερης βαθμίδας, στο οποίο αν δεν κατορθώσουν να περάσουν, μπορούν να συνεχίσουν απρόσκοπτα στο σχολείο της γειτονιάς τους. Είναι εξετάσεις που θα τους επιτρέψουν ή θα τους αποκλείσουν από το να συνεχίσουν να είναι με τους φίλους και συμμαθητές τους στο σχολείο όπου ξεκίνησαν το μαθητικό τους βίο. Χωρίς δυνατότητα επανάληψης. Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ τους οδηγεί σε ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ από το σχολικό περιβάλλον. Τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. 5) Έχουν ληφθεί υπ’ όψη οι συνέπειες στην ψυχοκοινωνική εξέλιξη των παιδιών που στο κρίσιμο στάδιο της προεφηβείας και της εφηβείας καλούνται να διαχειριστούν τόσο δύσκολες καταστάσεις, αφού θα βλέπουν μέρα με τη μέρα το κλίμα μέσα στις τάξεις να γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικό καθώς οι μαθητές (ειδικά των τελευταίων τάξεων του δημοτικού και της Γ΄ Γυμνασίου) θα διαγκωνίζονται για το ποιος είναι «άριστος» και ποιος δεν είναι; Πώς μπορεί να καλλιεργηθούν οι κοινωνικές αρετές όταν το ίδιο το σύστημα με τις συνεχείς εξετάσεις φαίνεται να υπενθυμίζει: «HOMO HOMINI LUPUS»; 6) Έχει υπολογιστεί το κόστος στη μαθησιακή διαδικασία, καθώς είναι πολύ πιθανόν ότι οι εξετάσεις θα μετατρέψουν ειδικά τις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού και τη Γ΄Γυμνασίου σε τάξεις προετοιμασίας φροντιστηριακού τύπου; ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ! Για κάθε σχολείο, ειδικά για το ΠΣΠΘ, όπου καλλιεργούνται οι καινοτόμες μέθοδοι, η διαθεματική προσέγγιση, η κριτική σκέψη και η αποκλίνουσα ευφυΐα, να μετατρέπεται λόγω του εξετασιοκεντρικού συστήματος (που τόσο ταλανίζει την ελληνική παιδεία) σε φροντιστήριο. 7)Ενδιαφέρει καθόλου τους συντάκτες του νομοσχεδίου ότι για όσα χρόνια βρίσκεται ο κάθε μαθητής/η κάθε μαθήτρια στο ΠΣΠΘ η κάθε οικογένεια έχει υποστεί μια σημαντική επιβάρυνση στην καθημερινότητά της, καθώς τα παιδιά μετακινούνται από διάφορα μέρη της Θεσσαλονίκης ενώ υπάρχουν και μαθητές των οποίων τα αδέλφια φοιτούν σε διαφορετικά σχολεία; Οι γονείς εν γνώσει μας αναλάβαμε αυτό το επιπλέον φορτίο με χαρά πιστεύοντας ότι η φοίτηση του παιδιού μας σ’ ένα καλό σχολείο αξίζει μια επιπλέον δυσκολία στην καθημερινότητά μας και θεωρώντας την παραμονή του παιδιού στο σχολείο δεδομένη σύμφωνα και με τους νόμους 4327/2015 και 4610/2019. 8) Έχει αναλογιστεί κανείς το ψυχικό και το οικονομικό κόστος για τις οικογένειες και τους μαθητές που υφίστανται μια κατάσταση που δεν επέλεξαν, για την οποία ποτέ δεν ρωτήθηκαν (αν και η συναίνεση των κοινωνικών φορέων θεωρείται ευκταία) και την οποία θα πρέπει να διαχειριστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο; Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο δύσκολη στις μέρες μας, μέρες κοινωνικής απομόνωσης με μια νέα οικονομική κρίση να επικρέμαται πάνω από όλους μας. Οι συνθήκες ανασφάλειας και αβεβαιότητας επιτείνουν ακόμη περισσότερο το άγχος και την ένταση καθώς σε περίπτωση που τα παιδιά κληθούν να δώσουν εξετάσεις οι γονείς θα πρέπει να τους εξασφαλίσουν επιπλέον μαθήματα φροντιστηριακά που θα επιβαρύνουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Αν υπολογιστούν τα παραπάνω, γίνεται ΣΑΦΕΣ ότι το ΠΣΠΘ (ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. Την αναγκαιότητα αυτή, άλλωστε, αναγνώρισε και η νυν Υπουργός, κυρία Νίκη Κεραμέως, σε τροπολογία που είχε συνυπογράψει στον νόμο 4327/2015 «περί διασφάλισης της συνέχισης της ακαδημαϊκής πορείας των μαθητών των πειραματικών», που έγινε δεκτή από το αρμόδιο Υπουργείο. Το ΠΣΠΘ, το σχολείο μας, στο οποίο βρεθήκαμε από ΤΥΧΗ αλλά το στηρίζουμε από ΕΠΙΛΟΓΗ έχει ανάγκη ανανέωσης και αναδιοργάνωσης. Αυτή όμως δεν θα επιτευχθεί με τη θέσπιση εξετάσεων από τη μια βαθμίδα στην άλλη. Η διαδικασία αυτή θα το απομυζήσει και θα το ταριχεύσει μετατρέποντάς το σε κακέκτυπο του ιδεώδους των εμπνευστών του. Τα παιδιά μας, τα οποία αυτό το σχολείο έχει δέσει σ’ ένα συνεκτικό σύνολο δεν χρειάζονται τις εξετάσεις για να γίνουν «άριστα». Χρειάζονται ένα ασφαλές περιβάλλον, προκειμένου το καθένα απ’ αυτά να εξελιχθεί στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Και για τα παιδιά που δεν φοιτούν σ’ αυτό το σχολείο αλλά θα το επιθυμούσαν, πολύ σωστά η πολιτεία προβλέπει μέσω του νομοσχεδίου την ίδρυση υπερδιπλάσιων πειραματικών. Για όλους τους παραπάνω λόγους: ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΠΣΠΘ) ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 13 ΤΟΥ ΥΠΟ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ (διασύνδεση τριών βαθμίδων Πειραματικών Σχολείων των Πανεπιστημίων)