Αρχική Εθνική Στρατηγική για την Ανώτατη Εκπαίδευση2. Πτυχία με αντίκρισμα: νέα οργάνωση της μάθησης και των προγραμμάτων σπουδών που διευκολύνουν την κινητικότητα και ενισχύουν τη διεπιστημονικότηταΣχόλιο του χρήστη Σωτήρης Κ | 14 Ιανουαρίου 2011, 21:37
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι οι υποτιθέμενοι αιώνιοι φοιτητές είναι ένα πρόβλημα στη διάσταση μάλιστα στην οποία έχει αναχθεί από ορισμένους ( και ειδικά κάποιους δημοσιογράφους ) . Γιατί ιδεολογικά έχω την άποψη πως αντίθετα το κράτος θα πρέπει να ενισχύει κάθε προσπάθεια που καταβάλλει ο οιοσδήποτε ( εν προκειμένω και ο αιώνιος φοιτητής ) προκειμένου να αποκτήσει μορφωτικά εφόδια και φυσικά να μην τον αποκόπτει τιμωρητικά από την εκπαιδευτική διαδικασία. Θεωρώ δηλαδή δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ότι, σε μια ελεύθερη κοινωνία και σε μια εποχή όπου η γνώση γίνεται καθολικά κτήμα όλων, δεν είναι σωστό να λέμε ότι θέτουμε φραγμούς. Ανεξάρτητα όμως και επειδή στην παρούσα διαβούλευση ένα από τα πάρα πολλά ζητήματα που αναφέρθηκαν ήταν και το συναφές με τους υπάρχοντες αιώνιους φοιτητές, η θέση μου είναι πως κατά τη μετάβαση στο νέο πανεπιστήμιο αν ο νομοθέτης τείνει να πάρει θέση στο εν λόγω θέμα, τουλάχιστον οφείλει να το κάνει με αρκετή λεπτότητα και ευαισθησία. Πίσω από τους αριθμούς κρύβονται άνθρωποι και πορείες ετών ας μην το ξεχνάμε αυτό, με άλλα λόγια δεν είναι ένα ακόμα διαχειριστικό θέμα που πρέπει απλά να διεκπεραιωθεί. Η τοποθέτησή μου είναι πως αν ο νόμος Γιαννάκου δεν αντιμετώπισε το συγκεκριμένο θέμα με αποτελεσματικότητα, αυτό έγινε γιατί έπασχε σε επίπεδο γραφειοκρατικών διαδικασιών. Αυτό είναι που μάλλον πρέπει να αλλάξει. Τουλάχιστον όμως ο νόμος Γιαννάκου είχε και την στοιχειώδη πρόβλεψη να αντιμετωπίσει με συνετό τρόπο το θέμα προβλέποντας μια συγκεκριμένη διαδικασία και παρέχοντας ένα έυλογο χρονικό περιθώριο για όλους τους αιώνιους φοιτήτές ώστε να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους (άσχετα και παρ' όλο που στην πράξη επαναλαμβάνω αποδείχθηκε ανεφάρμοστος για διαδικαστικούς λόγους). Αυτή η σύνεση του νομοθέτη είναι που δεν πρέπει να αλλάξει. Μέχρι σήμερα ίσχυε λοιπόν ότι καλούνταν οι αιώνιοι φοιτητές με συστατικές επιστολές που τους αποστέλλονταν κατ' οίκον να απαντήσουν αν ενδιαφέρονται να συνεχίσουν τις σπουδές τους ή όχι, και επί της ουσίας να δηλώσουν εγγράφως ότι ενημερώθηκαν. Αν είναι να αλλάξει αυτό, αυτή τη φορά ας προσέλθουν μέσα σε ορισμένο χρονικό διάστημα οι ίδιοι οι αιώνιοι φοιτητές στις Γραμματείες των οικείων Τμημάτων για να δηλώσουν αν ενδιαφέρονται να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους πχ εντός πενταετίας. Ας τεθεί και ένα χρονικό πλαίσιο-προθεσμία (ας πούμε ενδεικτικά ως το τέλος του 2011) μετά το πέρας της οποίας θα θεωρείται αυτοδικαίως ότι αποδέχονται πως είχαν λάβει γνώση για την υποχρέωσή τους να προσέλθουν στις Γραμματείες των Τμημάτων (άσχετα αν τελικά προσήλθαν ή όχι). Και τέλος ας προβλεφθεί και ένα γενναίο χρονικό περιθώριο που θα επιτραπεί σε όσους ενδιαφέρονται να περατώσουν τις σπουδές, να το κάνουν με το ίδιο εξεταστικό σύστημα που ίσχυε μέχρι σήμερα στα ανώτατα ιδρύματα, με την σπουδή πάντα του σοφού νομοθέτη που προνοεί να μην συντείνει σε μια κατάσταση που μπορεί να θέσει μελλοντικά ανθρώπους στο περιθώριο της κοινωνίας... Και αν επιτρέπετε μία υπόμνηση, ας μην επιτραπεί σε κανέναν να θέσει υπό απειλή μελλοντικά τον οποιονδήποτε (και ειδικά τον αιώνιο φοιτητή να μην τον καταστήσει υποκείμενο εκμετάλλευσης σε χρηματισμό προς καθηγητή ή παντός είδους εκβιασμό, ειδικά από τη στιγμή που θα είναι γνωστό πως ο φοιτητής βρίσκεται σε μια ευαίσθητη φάση με στενά χρονικά περιθώρια για την ολοκλήρωση των σπουδών του) : ας προβλεφθεί μία πρόσθετη διαδικασία η οποία θα παρακάμπτει την περίπτωση στην οποία ένας φοιτητής θα γίνεται έρμαιο ενός κακόβουλου καθηγητή που τον βαθμολογεί ή και το αντίστροφο (πχ όταν εμπλέκονται προσωπικές διαφορές, απειλές χρηματσμού κλπ κλπ), και μια λύση θα ήταν η περίπτωση της δυνατότητας διεξαγωγής εξετάσεων από επιτροπή αντί ενός μόνο εξεταστή καθηγητή.