Οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σήμερα με «θητεία» στα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία (ΠΠΣ) βρέθηκαν τα τελευταία 10 έτη «εγκλωβισμένοι» σε ένα πρωτοφανές καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας, χωρίς τη δυνατότητα οικογενειακού-επαγγελματικού προγραμματισμού.
Είναι οι μόνοι από όλους τους εκπαιδευτικούς στη Δημόσια Εκπαίδευση (παρότι αξιολογημένοι, δεν είχαν ως σήμερα οργανική θέση (ενώ η κατοχή θέσης επί θητεία δεν νομιμοποιείται χωρίς κατοχή οργανικής θέσης, όπως στην περίπτωση των Στελεχών της Εκπαίδευσης) αλλά ούτε και δυνατότητα υπηρεσιακής εξέλιξης, συμμετοχής σε προκηρύξεις θέσεων, κτλ.. Ως συνέπεια, έχουν ήδη απολέσει πολλές ευκαιρίες οργανικών θέσεων και μόρια μετάθεσης/βελτίωσης αλλά και τη δυνατότητα συμμετοχής σε προκηρύξεις θέσεων όλα αυτά τα χρόνια.
Η απώλεια των οργανικών θέσεων δημιούργησε ένα κλίμα αβεβαιότητας. Ωστόσο, στήριξαν τη προσπάθεια των σχολείων αυτών με ατελείωτες ώρες δουλειάς, φορτωμένοι με πολλαπλά καθήκοντα και γραφειοκρατικές ευθύνες, εν μέσω αλλαγών νομοθεσίας και πλαισίου λειτουργίας.
Η απόδοση οργανικών θέσεων στα ΠΠΣ σε όλους ανεξαιρέτως τους νυν υπηρετούντες σε αυτά (εφόσον το επιθυμούν) αποτελεί την καλύτερη λύση για το εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών των ΠΠΣ.
Η πρόθεση του Υπουργείου να εξασφαλίσει, ως οφείλει, σε όλους τους οργανικές θέσεις σε άλλα σχολεία, ενώ θεωρητικά ακούγεται ευνοϊκή, είναι πρακτικά πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί γιατί:
•Υπάρχει έλλειψη οργανικών θέσεων. Έτσι πάρα πολλοί καθηγητές πια παραμένουν επί χρόνια σε μία συνεχή αναζήτηση οριστικής τοποθέτησης.
•Η κατάσταση γίνεται δυσχερέστερη από τον τρόπο υπολογισμού των οργανικών κενών
•Η δυσμενής ενοποίηση των ΠΥΣΔΕ σε μία ενιαία περιοχή (επανακαθορισμός περιοχών μετάθεσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης: υπ’ αριθ. 152263/Δ2/4-12-2012 απόφαση Υπουργού).
Σύμφωνα με τα παραπάνω, είναι προφανές πως η πρόθεση απόδοσης οργανικής θέσης σε άλλα σχολεία, ακόμα και κατ’ απόλυτη προτεραιότητα, πρακτικά σημαίνει πιθανότητα οπισθοδρόμηση της σταδιοδρομίας τους λόγω:
της παράδοσής μας στην τυχαιότητα των θέσεων που θα κενωθούν οπουδήποτε και
του κινδύνου να βρεθούν τοποθετημένοι σε πολύ δυσμενέστερη θέση από εκείνη που έχασαν.
Ο προτεινόμενος Νόμος (όπως και ο προγενέστερος 3966/2011) ορίζει ότι στα ΠΠΣ υπάρχουν σημαντικά αυξημένες ευθύνες, δράσεις και καθήκοντα αλλά κανένα αντισταθμιστικό κίνητρο, όπως π.χ. μειωμένο ωράριο, μοριοδότηση της θητείας, κτλ. (ενώ ο Νόμος 3966/2011 προέβλεπε επίδομα και στελέχωση των σχολείων με γραμματείς και ψυχολόγους).
Τέλος το πλαίσιο αξιολόγησης έτσι όπως παρουσιάζεται στο νέο νομοσχέδιο αυξάνει τη γραφειοκρατία και τον εργασιακό φόρτο των εκπαιδευτικών. Όπως έδειξε η προγενέστερη εμπειρία (με τον νόμο 3966/2011), αυτό οδηγεί σε εργασιακή εξουθένωση και κακές ανθρώπινες σχέσεις μέσα στο σχολικό περιβάλλον. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι να προσφέρει παιδαγωγικό και διδακτικό έργο και όχι να αναλώνεται στη σύνταξη και υποβολή αξιολογικών εκθέσεων.
Η προτεινόμενη λύση είναι: να δοθούν οι οργανικές θέσεις στους ήδη αξιολογημένους και υπηρετούντες ,ώστε οι εκπαιδευτικοί να νοιώσουν ασφαλείς και ότι η πολυετής προσφορά τους σε αυτά τα σχολεία εκτίμήθηκε.
Οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σήμερα με «θητεία» στα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία (ΠΠΣ) βρέθηκαν τα τελευταία 10 έτη «εγκλωβισμένοι» σε ένα πρωτοφανές καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας, χωρίς τη δυνατότητα οικογενειακού-επαγγελματικού προγραμματισμού. Είναι οι μόνοι από όλους τους εκπαιδευτικούς στη Δημόσια Εκπαίδευση (παρότι αξιολογημένοι, δεν είχαν ως σήμερα οργανική θέση (ενώ η κατοχή θέσης επί θητεία δεν νομιμοποιείται χωρίς κατοχή οργανικής θέσης, όπως στην περίπτωση των Στελεχών της Εκπαίδευσης) αλλά ούτε και δυνατότητα υπηρεσιακής εξέλιξης, συμμετοχής σε προκηρύξεις θέσεων, κτλ.. Ως συνέπεια, έχουν ήδη απολέσει πολλές ευκαιρίες οργανικών θέσεων και μόρια μετάθεσης/βελτίωσης αλλά και τη δυνατότητα συμμετοχής σε προκηρύξεις θέσεων όλα αυτά τα χρόνια. Η απώλεια των οργανικών θέσεων δημιούργησε ένα κλίμα αβεβαιότητας. Ωστόσο, στήριξαν τη προσπάθεια των σχολείων αυτών με ατελείωτες ώρες δουλειάς, φορτωμένοι με πολλαπλά καθήκοντα και γραφειοκρατικές ευθύνες, εν μέσω αλλαγών νομοθεσίας και πλαισίου λειτουργίας. Η απόδοση οργανικών θέσεων στα ΠΠΣ σε όλους ανεξαιρέτως τους νυν υπηρετούντες σε αυτά (εφόσον το επιθυμούν) αποτελεί την καλύτερη λύση για το εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών των ΠΠΣ. Η πρόθεση του Υπουργείου να εξασφαλίσει, ως οφείλει, σε όλους τους οργανικές θέσεις σε άλλα σχολεία, ενώ θεωρητικά ακούγεται ευνοϊκή, είναι πρακτικά πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί γιατί: •Υπάρχει έλλειψη οργανικών θέσεων. Έτσι πάρα πολλοί καθηγητές πια παραμένουν επί χρόνια σε μία συνεχή αναζήτηση οριστικής τοποθέτησης. •Η κατάσταση γίνεται δυσχερέστερη από τον τρόπο υπολογισμού των οργανικών κενών •Η δυσμενής ενοποίηση των ΠΥΣΔΕ σε μία ενιαία περιοχή (επανακαθορισμός περιοχών μετάθεσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης: υπ’ αριθ. 152263/Δ2/4-12-2012 απόφαση Υπουργού). Σύμφωνα με τα παραπάνω, είναι προφανές πως η πρόθεση απόδοσης οργανικής θέσης σε άλλα σχολεία, ακόμα και κατ’ απόλυτη προτεραιότητα, πρακτικά σημαίνει πιθανότητα οπισθοδρόμηση της σταδιοδρομίας τους λόγω: της παράδοσής μας στην τυχαιότητα των θέσεων που θα κενωθούν οπουδήποτε και του κινδύνου να βρεθούν τοποθετημένοι σε πολύ δυσμενέστερη θέση από εκείνη που έχασαν. Ο προτεινόμενος Νόμος (όπως και ο προγενέστερος 3966/2011) ορίζει ότι στα ΠΠΣ υπάρχουν σημαντικά αυξημένες ευθύνες, δράσεις και καθήκοντα αλλά κανένα αντισταθμιστικό κίνητρο, όπως π.χ. μειωμένο ωράριο, μοριοδότηση της θητείας, κτλ. (ενώ ο Νόμος 3966/2011 προέβλεπε επίδομα και στελέχωση των σχολείων με γραμματείς και ψυχολόγους). Τέλος το πλαίσιο αξιολόγησης έτσι όπως παρουσιάζεται στο νέο νομοσχέδιο αυξάνει τη γραφειοκρατία και τον εργασιακό φόρτο των εκπαιδευτικών. Όπως έδειξε η προγενέστερη εμπειρία (με τον νόμο 3966/2011), αυτό οδηγεί σε εργασιακή εξουθένωση και κακές ανθρώπινες σχέσεις μέσα στο σχολικό περιβάλλον. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι να προσφέρει παιδαγωγικό και διδακτικό έργο και όχι να αναλώνεται στη σύνταξη και υποβολή αξιολογικών εκθέσεων. Η προτεινόμενη λύση είναι: να δοθούν οι οργανικές θέσεις στους ήδη αξιολογημένους και υπηρετούντες ,ώστε οι εκπαιδευτικοί να νοιώσουν ασφαλείς και ότι η πολυετής προσφορά τους σε αυτά τα σχολεία εκτίμήθηκε.