• Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη Καραμαλέγκου' | 4 Μαΐου 2020, 12:42

    Η επαναφορά των Λατινικών στο Λύκειο και στα Πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα είναι μια ενέργεια αυτονόητη, απολύτως λογική, σωστή και αναμενόμενη. Δεν υφίσταται δίλημμα μεταξύ Λατινικών και Κοινωνιολογίας, γιατί πρόκειται για δυο εντελώς διαφορετικά μαθήματα στο εσωτερικό της σχολικής εκπαίδευσης. Η Κοινωνιολογία, ένα μάθημα επιστημονικής ειδίκευσης, κάποιες γενικές γνώσεις του οποίου ήταν και είναι ασφαλώς χρήσιμες στην εφηβική ηλικία, εκτοξεύτηκε ξαφνικά, αναιτιολόγητα και δίχως ιδιαίτερη προετοιμασία σε μάθημα ειδικού βάρους για ένα ολόκληρο πεδίο καταστρατηγώντας την ίδια την έννοια και την ουσία της εγκυκλίου παιδείας που αποτελεί αντικείμενο και στόχο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Εξοβελίστηκαν τα Λατινικά, ένα μάθημα βάσης που συνιστά καταξιωμένο μέσο για την απόκτηση της απαραίτητης παιδείας και την καλλιέργεια των νέων σε αυτή την ευαίσθητη ηλικία. Η γλωσσική ευαισθητοποίηση, η όξυνση του νου, η συνείδηση της ιστορικής και πνευματικής συνέχειας, τις οποίες διαπιστωμένα, σύμφωνα με έρευνες, ενισχύει το μάθημα, αλλά και η απόκτηση στοιχειωδών γνώσεων απαραίτητων ως βάση για την μελλοντική ανάπτυξη ενός μορφωμένου ανθρώπου, αποτελούν κύρια πλεονεκτήματα διαχρονικής αξίας αυτού του μαθήματος, όταν διδάσκεται με το σωστό τρόπο και τη χρήση των κατάλληλων εργαλείων. Πρόκειται για μάθημα-"πολλαπλασιαστή ισχύος" που σήμερα, στην πολυπολιτισμική κοινωνία μας, εστιάζει στο να βοηθήσει τον έλληνα - και συγχρόνως ευρωπαίο - πολίτη να συνειδητοποιήσει την πολιτισμική του ταυτότητα, ώστε να αυτο-προσδιοριστεί ως μέλος στο εσωτερικό ενός ευρύτερου συνόλου και συγχρόνως να συνεργαστεί αρμονικά με τα άλλα, διαφορετικά, στοιχεία που συναποτελούν αυτό το σύνολο.