Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μάλαμα Αντωνιάδου' | 4 Μαΐου 2020, 14:37

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΘΜΙΔΩΝ ΤΟΥ ΠΣΠΘ Όλοι εμείς που στο πρόσφατο ή το πιο μακρινό παρελθόν περάσαμε από σχολικές αίθουσες πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, ατελείωτες ώρες μελέτης, που βιώσαμε τη χαρά των σχολικών σχέσεων και ξεπεράσαμε το άγχος ποικίλων διαγωνισμάτων και εξετάσεων, τι θυμόμαστε από τα σχολικά μας χρόνια; Τι έρχεται στο μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε το ιδανικό σχολείο;Πρώτα από όλα τους φίλους μας και τις ζεστές φιλίες των πρώτων χρόνων της ζωής μας. Εκείνους τους δασκάλους που μπορεί να μην ήξεραν τα πάντα αλλά είχαν το σθένος και τη διάθεση να ξεφύγουν από τα στενά πλαίσια του σχολικού προγράμματος και να ασχοληθούν με αυτά που πραγματικά ενδιέφεραν και κέντριζαν την τάξη. Θυμόμαστε την αλλαγή περιβάλλοντος ως την χειρότερη των ποινών, για όσους προσέβαλλαν τη σχολική ηθική. Θυμάται κανείς από όσους έδωσαν πανελλήνιες εξετάσεις, χρονιά εντατικής προετοιμασίας για τις εξετάσεις, τι διδάχτηκαν στα μαθήματα του κορμού; Στο ΠΣΠΘ ήδη από τις πρώτες μέρες στη σχολική αυλή τα παιδιά του νηπιαγωγείου έρχονται σε επαφή με μια ευρύτερη κοινότητα και εκεί επιτελείται το πρώτο θαύμα, τα παιδιά από το στενό οικογενειακό περιβάλλον γίνονται άμεσα μέλη μιας ευρύτερης κοινότητας μαθητών από 5 έως 18 χρονών, δασκάλων και καθηγητών όλων των βαθμίδων. Τους γνωρίζουν όλους, τους αναγνωρίζουν όταν τους συναντάνε στο δρόμο ή στις διάφορες δράσεις της πόλης. Αυτό που κάνει το σχολείο με μοναδικό τρόπο είναι να ενώνει παιδιά διαφορετικής κοινωνικής προέλευσης, διαφορετικών ηλικιών και από όλες τις περιοχές της πόλης, να τα μετατρέπει σε μέλη μιας σφιχτοδεμένης οικογένειας. Η διασύνδεση όλων των βαθμίδων εξασφαλίζει αυτή την άρρηκτη ενότητα των μαθητών σε ένα μη ανταγωνιστικό κλίμα και παρέχει τη δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς και στους συνεργαζόμενους επαγγελματίες ψυχικής υγείας παρακολούθησης των μαθητών από τα νήπια ως την Τρίτη λυκείου. Εκεί έγκειται ο πειραματικός χαρακτήρας του ΠΣΠΘ ο οποίος παράλληλα με τη στενή σχέση με το ΑΠΘ επιτρέπει την εφαρμογή προγραμμάτων και δράσεων που καλύπτουν τα ενδιαφέροντα των μαθητών και δίνει τη δυνατότητα εξαγωγής συμπερασμάτων στα οικία τμήματα του ΑΠΘ. Πάνω από όλα όμως εξασφαλίζει ένα σταθερό σχολικό περιβάλλον στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αποδεσμεύοντας μαθητές και γονείς από το άγχος της συνέχειας της εκπαίδευσης. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη μας είναι σχετικά εύκολο να καταλάβουμε ακόμη και εμείς που δεν περάσαμε τα σχολικά μας χρόνια από τις τάξεις του ΠΣΠΘ γιατί πρόκειται για ένα ιδιαίτερο σχολείο στη συνείδηση των μαθητών του, των αποφοίτων του και του συνόλου των πολιτών της Θεσσαλονίκης, γιατί οι μαθητές του νιώθουν τους στενούς δεσμούς και τον αέρα της διαφορετικότητας στη σχολική τους ζωή, γιατί αυτό το μικρό σε αριθμό μαθητών σχολείο έχει βγάλει από τις τάξεις του εξαιρετικούς ανθρώπους, διακεκριμένους επιστήμονες και καλλιτέχνες. Με τις προτεινόμενες αλλαγές η κατάργηση της διασύνδεσης των βαθμίδων εμποδίζει την επίτευξη του πρωταρχικού λόγου ύπαρξης των πειραματικών σχολείων που είναι η εφαρμογή πρωτοπόρων εκπαιδευτικών μεθόδων με στόχο την εξαγωγή συμπερασμάτων που θα ωφελήσουν την ευρύτερη εκπαιδευτική κοινότητα, γεγονός που για να πραγματοποιηθεί απαιτείται τυχαίο δείγμα μαθητών και δυνατότητα μακροχρόνιας παρατήρησης. Οι τάξεις κοντά στις εξετάσεις μετατρέπονται σε εντατικά τμήματα με μοναδικό σκοπό την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων, απαξιώνονται γνώσεις και δεξιότητες που δε αξιολογούνται στις εξετάσεις. Οι μαθητές υπόκεινται σε υπέρμετρη πίεση με απρόβλεπτες συνέπειες στην γενικότερη ποιότητα της ζωής τους. Καλλιεργούνται σχέσεις ανταγωνισμού και υποσκάπτεται το αίσθημα της ομάδας ανάμεσα στους μαθητές δημιουργώντας αίσθημα ανασφάλειας σε μαθητές και γονείς. Κοινοί στόχοι κάθε εκπαιδευτικού προγράμματος θα πρέπει να είναι παροχή ευρύτερων γνώσεων, η κοινωνική καλλιέργεια, η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, της αυτοπεποίθησης, η κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών και η ανάπτυξη ψυχικής ανθεκτικότητας στους μαθητές. Τι από όλα αυτά προάγεται από ένα σύστημα συνεχών εξετάσεων; Τι γίνεται με τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες ή με άτομα ιδιαίτερα προικισμένα με ταλέντα καλλιτεχνικά ή κοινωνικές ευαισθησίες; Οι μαθητές αυτοί πώς μπορούν να ενταχθούν σε τάξεις αρίστων που προκύπτουν από τρίωρες εξετάσεις; Ποια τελικά είναι η συνταγή για την επιτυχία στη ζωή; Η εντατική συσσώρευση γνώσεων ή μια μαθητική ζωή όσο το δυνατόν σταθερή και απαλλαγμένη από άγχος, σε ένα ασφαλές σχολικό περιβάλλον που καλλιεργεί τον δημιουργικό τρόπο σκέψης και επίλυσης προβλημάτων και όχι τη στείρα αποστήθιση γνώσης; Πώς συνδυάζεται ο πειραματικός χαρακτήρας της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του ΠΣΠΘ, οι περιγραφικές αξιολογήσεις των μαθητών στους ελέγχους των τριμήνων, με την προετοιμασία των μαθητών για μια εξέταση στο τέλος της έκτης δημοτικού χωρίς να λαμβάνεται υπόψη τίποτε από την προηγούμενη σχολική πορεία του μαθητή; Ποιο το όφελος να μετατραπεί σε πρότυπο ένα σχολείο που λειτουργεί από το 1929 με συγκεκριμένο τρόπο και συγκεκριμένους στόχους, το οποίο έχει δώσει στην κοινωνία εξαίρετους πολίτες, υψηλά ποσοστά εισαγωγής στις πανεπιστημιακές σχολές, ένα σχολείο που στη συνείδηση όλων μας είναι συνυφασμένο με τον όρο ‘ιστορικό σχολείο’, ειδικά εφόσον υπάρχουν στην πόλη άλλα πειραματικά σχολεία τα οποία έχουν μόνο τμήματα γυμνασίου –λυκείου και δεν είναι συνδεδεμένα και συστεγαζόμενα με δημοτικά σχολεία;