Αξιότιμη Κα Υπουργέ,
Οι μαθητές των Προτύπων αξιολογούνται καθημερινά και για έτη.
Δεν είναι αρκετό αυτό για να έχεις ακριβή εικόνα των γνώσεων και ικανοτήτων ενός μαθητή;
Οι εισαγωγικές εξετάσεις αποτυπώνουν μια στιγμή, για άλλους μπορεί να είναι καλή για άλλους κακή, και αυτή η δοκιμασία θεωρείται πιο αξιόπιστη από τις αμέτρητες που έχουν ήδη υποβληθεί οι μαθητές κατά την φοίτησή τους στα σχολεία αυτά.
Εκτός αν δεν είναι αξιόπιστο το σύστημα των Προτύπων και το προσωπικό που τα υπηρετεί.
Μια νέα διαδικασία εισαγωγής στο Λύκειο αμφισβητεί και αδικεί τους μαθητές των Προτύπων αφού τους θέτει στην ίδια μοίρα με άλλους υποψηφίους οι οποίοι ενδεχομένως να μην έχουν καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια σαν μαθητές.
Δέχομαι ότι κάποιοι μαθητές Προτύπων δεν έχουν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του θεσμού. Θα μπορούσατε να καθορίσετε ένα λογικό όριο βαθμολογίας και να επανεξετάσετε όσους δεν έχουν υπερβεί αυτό το όριο μαζί με νέους υποψηφίους.
Έτσι οι καλύτεροι από τους ήδη φοιτούντες, οι περισσότεροι, θα συνεχίσουν τις σπουδές τους και οι υπόλοιποι θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία.
Ένα εξεταστικό σύστημα ασκεί μεγάλη οικονομική και ψυχολογική πίεση σε γονείς και μαθητές όχι μόνο σε συνθήκες όπως οι σημερινές αλλά και στις καλύτερες. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έχουμε μια αναίτια δοκιμασία στο μέσο μιας εκπαιδευτικής βαθμίδας, δηλαδή μια διάσπαση της.
Οι αξιολογήσεις είναι αναγκαίες, μέσω αυτών αναδεικνύονται αλλά και αμείβονται οι ικανότεροι, όλα όμως πρέπει να γίνονται με μέτρο.
Το μέτρο είναι αυτό που λείπει από την ζωή μας, περισσότερο κι από τις γνώσεις, και είναι κάτι το οποίο δεν διδάσκεται σαν μάθημα.
Διδάσκεται μόνο μέσω του παραδείγματος και το εκπαιδευτικό σύστημα είναι αυτό που δίνει το παράδειγμα και διδάσκει τους μελλοντικούς πολίτες. Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να είναι δομημένο με μέτρο. Τα σχολεία είναι πάνω απ’ όλα σχολεία κοινωνικότητας, όχι απλά σχολές κατάρτισης. Οι μαθητές αποτελούν ένα ‘κοινωνικό σύνολο’, σε μια ευαίσθητη ηλικία και κάθε παρέμβαση στην σύνθεση του μπορεί να είναι επιζήμια.
Και σε καμία περίπτωση τα σχολεία δεν λειτουργούν σαν επιχείρηση. Οι μαθητές δεν είναι στελέχη επιχειρήσεων για να αξιολογούνται κάθε στιγμή και με ποινή απόλυσης. Αυτή η δοκιμασία δείχνει απόλυση στους μαθητές.
Με τιμή,
Μιχάλης Σ.
Αξιότιμη Κα Υπουργέ, Οι μαθητές των Προτύπων αξιολογούνται καθημερινά και για έτη. Δεν είναι αρκετό αυτό για να έχεις ακριβή εικόνα των γνώσεων και ικανοτήτων ενός μαθητή; Οι εισαγωγικές εξετάσεις αποτυπώνουν μια στιγμή, για άλλους μπορεί να είναι καλή για άλλους κακή, και αυτή η δοκιμασία θεωρείται πιο αξιόπιστη από τις αμέτρητες που έχουν ήδη υποβληθεί οι μαθητές κατά την φοίτησή τους στα σχολεία αυτά. Εκτός αν δεν είναι αξιόπιστο το σύστημα των Προτύπων και το προσωπικό που τα υπηρετεί. Μια νέα διαδικασία εισαγωγής στο Λύκειο αμφισβητεί και αδικεί τους μαθητές των Προτύπων αφού τους θέτει στην ίδια μοίρα με άλλους υποψηφίους οι οποίοι ενδεχομένως να μην έχουν καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια σαν μαθητές. Δέχομαι ότι κάποιοι μαθητές Προτύπων δεν έχουν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του θεσμού. Θα μπορούσατε να καθορίσετε ένα λογικό όριο βαθμολογίας και να επανεξετάσετε όσους δεν έχουν υπερβεί αυτό το όριο μαζί με νέους υποψηφίους. Έτσι οι καλύτεροι από τους ήδη φοιτούντες, οι περισσότεροι, θα συνεχίσουν τις σπουδές τους και οι υπόλοιποι θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία. Ένα εξεταστικό σύστημα ασκεί μεγάλη οικονομική και ψυχολογική πίεση σε γονείς και μαθητές όχι μόνο σε συνθήκες όπως οι σημερινές αλλά και στις καλύτερες. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έχουμε μια αναίτια δοκιμασία στο μέσο μιας εκπαιδευτικής βαθμίδας, δηλαδή μια διάσπαση της. Οι αξιολογήσεις είναι αναγκαίες, μέσω αυτών αναδεικνύονται αλλά και αμείβονται οι ικανότεροι, όλα όμως πρέπει να γίνονται με μέτρο. Το μέτρο είναι αυτό που λείπει από την ζωή μας, περισσότερο κι από τις γνώσεις, και είναι κάτι το οποίο δεν διδάσκεται σαν μάθημα. Διδάσκεται μόνο μέσω του παραδείγματος και το εκπαιδευτικό σύστημα είναι αυτό που δίνει το παράδειγμα και διδάσκει τους μελλοντικούς πολίτες. Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να είναι δομημένο με μέτρο. Τα σχολεία είναι πάνω απ’ όλα σχολεία κοινωνικότητας, όχι απλά σχολές κατάρτισης. Οι μαθητές αποτελούν ένα ‘κοινωνικό σύνολο’, σε μια ευαίσθητη ηλικία και κάθε παρέμβαση στην σύνθεση του μπορεί να είναι επιζήμια. Και σε καμία περίπτωση τα σχολεία δεν λειτουργούν σαν επιχείρηση. Οι μαθητές δεν είναι στελέχη επιχειρήσεων για να αξιολογούνται κάθε στιγμή και με ποινή απόλυσης. Αυτή η δοκιμασία δείχνει απόλυση στους μαθητές. Με τιμή, Μιχάλης Σ.