Η διατύπωση «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση» στις επί μέρους θεματικές (Αιτιολογική Έκθεση), αποτελεί από μόνη της μία πολύ ασαφή και αόριστη έννοια, της οποίας ο ορισμός δεν μπορεί παρά να είναι υποκειμενικός και φυσικά σε πολλές περιπτώσεις αντικρουόμενος μεταξύ των πολιτών.
Παράλληλα φαίνεται έτσι το προτεινόμενο πρόγραμμα να μην περιορίζεται-αποσκοπεί σε εκείνο που θα μπορούσαμε να ονομάζουμε «Σεξουαλική ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ», αλλά σε κάτι πολύ ευρύτερο που ενδεχομένως εμπεριέχει την προώθηση συγκεκριμένων (νέων) προτύπων, αντιλήψεων και θεωριών γύρω από αυτά τα ζητήματα.
Για ένα τέτοιο πρόγραμμα αν μη τι άλλο οφείλουν να διατυπώνονται σαφώς το περιεχόμενο και τα προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματα. όταν αυτό δεν συμβαίνει, αφήνεται το περιθώριο αυτό να θεωρείται ακόμα και εσκεμμένη εκ μέρους της κυβερνήσεως ενέργεια. Αντανακλά δηλαδή ενδεχομένως μια ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΣΑΦΕΙΑ!
Ο προβληματισμός εστιάζεται μεταξύ άλλων στο γεγονός ότι στόχος πολλών σχετικών προγραμμάτων, τελικά δεν είναι μόνο η προαγωγή της υγείας, της γνώσης, ή της προστασίας από την κακοποίηση (όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλα αντίστοιχα προγράμματα στο εξωτερικό ή και με το εγκεκριμένο από το ΙΕΠ πρόγραμμα «παίζω με το Φρίξο»), αλλά Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ‘ΔΙΟΛΙΣΘΑΙΝΕΙ’ ΣΕ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ‘ΔΙΕΙΣΔΥΣΗΣ΄-‘ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ’ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΙΔΕΩΝ, μάλιστα χωρίς την απαιτούμενη σε τέτοιας φύσεως ζητήματα, γονικής συναινέσεως!!
*(Πάνω σε αυτή τη βάση άλλωστε εν πολλοίς, στηρίχτηκε η απόφαση-ορόσημο ΣτΕ660/2018 για το Μάθημα Θρησκευτικών, η οποία όμως δύναται να εφαρμόζεται σε κάθε προσπάθεια «επέμβασης» στη συνείδηση των μαθητών εκ μέρους της κρατικής εξουσίας)
Πιο συγκεκριμένα, πολλά προγράμματα ακριβώς σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης διέπονται:
α) από μεθόδους που χειραγωγούν και σεξουαλικοποιούν πρόωρα τα μικρά παιδιά (Νηπιαγωγεία-Δημοτικά) φέρνοντάς τα σε επαφή με ζητήματα που ούτε τους απασχολούν, ούτε ανταποκρίνονται στην ψυχική-σωματική τους ωριμότητα.
β) από δραστηριότητες μέσα από τις οποίες ενθαρρύνεται η συμμετοχή των νέων σε κάθε είδους σεξουαλική πρακτική, χωρίς κανένα ηθικό ή ‘βιολογικό’ πρότυπο.
γ) από μία ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΦΑΣΗΣ ΣΕ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ (πχ. αλλαγή φύλου κ.α.) ΠΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΑ Η ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ.
δ) από τις άκρως αμφισβητούμενες έως επικίνδυνες (επιστημονικά, φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά, θρησκευτικά), θεωρίες και προσεγγίσεις του λεγόμενου «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΦΥΛΟΥ» (με αυτό δεν εννοούνται γενικά οι κοινωνιολογικές περί φύλων έρευνες), μέσω των οποίων ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ, ΤΟΥ ΔΙΠΟΛΟΥ ΑΝΤΡΑΣ-ΓΥΝΑΙΚΑ. Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για εκπαιδευτικές πρακτικές σεβασμού στη διαφορετικότητα, αλλά για την εισαγωγή ενός συστήματος πεποιθήσεων που ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ (έως και την επιλογή του!) Είναι η ιδέα ότι το φύλο δεν είναι θέμα φύσης αλλά ανθρώπινης περιγραφής και κατασκευής-διαμόρφωσης. (Κάτι αντίστοιχο είναι που προβλεπόταν και στον 3ο άξονα στη Θεματική Εβδομάδα του Γαβρόγλου στα Γυμνάσια. Μάλιστα όσοι κλήθηκαν να αναπτύξουν στους μαθητές τα ζητήματα αυτά δεν διέθεταν καμία σχετική εξειδίκευση!)
ε) από ένα κλίμα (πχ. μέσω διαδραστικών δραστηριοτήτων) όπου κατ’ ουσία ασκείται ψυχολογική πίεση έως εκβιασμός στους μαθητές που εκφράζουν κάποια διαφορετική άποψη από εκείνη που επιβάλει και προωθεί το υποστηριζόμενο και συγκεκριμένο σύστημα ιδεών.
Καταστρατηγούνται δε έτσι τα αναφαίρετα δικαιώματα γονέων και μαθητών που μεταξύ άλλων, λόγω φιλοσοφικής, κοινωνικής ή θρησκευτικής συνειδήσεως δεν αποδέχονται (πολύ περισσότερο δεν εξισώνουν) πχ. την ομοφυλοφιλική σεξουαλική δραστηριότητα με την φυσική-ετεροφυλοφιλική, ούτε θέλουν να εμπιστευτούν για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα τα τέκνα τους, σε αμφιβόλου κατάρτισης και αντιλήψεων εκπαιδευτικούς. Έχουν κάθε δικαίωμα γι’ αυτό.
Ενέργεια βεβαίως σαν την προαναφερθείσα, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑΠΛΩΣ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ, ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΥ! (όπως ακριβώς συνέβη και στο λεγόμενο Νέο Μάθημα Θρησκευτικών, πλέον παλαιό)
Σημαντικό σε κάθε περίπτωση είναι, όταν προσεγγίζει η Πολιτεία ή ο οποιοσδήποτε τέτοια εκπαιδευτικά ζητήματα, να μην αγνοεί την καθοριστική για όλα τα σχετικά ζητήματα, Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) η οποία αποτελεί νόμο του Κράτους (ΝΔ53/1974-ΦΕΚ 256/Α ́) και με βάση την οποία έχουν δικαιωθεί όσοι γονείς προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για σχετικές υποθέσεις:
«Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ' αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις». (ΕΣΔΑ, αρθρ. 9, 2ο άρθρο του Α΄ Πρωτοκόλλου)
Εν τέλει, όταν γίνεται λόγος για εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Σεξουαλική ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ» (παρότι πρόκειται για μία επίσης ‘αναδυόμενη’ έννοια), αυτό πρέπει να εννοείται ως πρόγραμμα που αποσκοπεί αποκλειστικά στην σχετιζόμενη με τη σεξουαλική δραστηριότητα υγεία και τις μεθόδους προστασίας της. Που εμπεριέχει δηλαδή τη σχετική πληροφόρηση και επιστημονική γνώση που ελαχιστοποιεί τους κινδύνους για την υγεία που προκύπτουν από ενδεχόμενη σεξουαλική δραστηριότητα.
Μεταξύ άλλων πχ να εμπεριέχει (σε μεγαλύτερες τάξεις):
• ενημέρωση/γνώση περί της ανατομίας των 2 φύλων (και της αυταπόδεικτης δυαδικής φύσης της ανθρώπινης αναπαραγωγικότητας), και περί των μεταβολών του ανθρωπίνου σώματος κατά τις διάφορες αναπτυξιακές του φάσεις (εφηβεία κτλ)
• μεθόδους προστασίας από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ), συμπεριλαμβανομένης προφανώς της αποφυγής αλλαγής συντρόφων και της αποχής, αλλά και των ομάδων υψηλού κινδύνου (ομοφυλόφιλοι, τοξικομανείς, κτλ)
• ενημέρωση-προστασία από ψυχοσωματικούς κινδύνους που προκύπτουν από ενδεχόμενες πρόωρες, ή τις λεγόμενες «ανεπιθύμητες» εγκυμοσύνες,
• αποδόμηση νοσηρών σεξουαλικών στερεοτύπων και προτύπων που οδηγούν στην έμφυλη βία
• ενημέρωση κινδύνων από πρόωρη σεξουαλική δραστηριότητα/ωφέλειες από την καθυστέρηση έναρξής της,
• επιστημονική ενημέρωση περί των κινδύνων/ασθενειών από ενδεχόμενη «παρά φύσιν» σεξουαλική δραστηριότητα
• προστασία από καταστάσεις σεξουαλικής βίας-κακοποίησης ή εκμετάλλευσης,
• σεξουαλική υγιεινή
• λεπτομερή επιστημονική ενημέρωση περί των μεταβολών στο σώμα μιας εγκυμονούσας γυναίκας και της θαυμαστής ανάπτυξης του εμβρύου-παιδιού μέσα της!
• σαφή ενημέρωση περί των πολλαπλών κινδύνων που συνεπάγονται μία ή περισσότερες εκτρώσεις (εδώ κατ’ ακρίβεια, θα όφειλε να εμπεριέχεται -καθότι ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ ως ελέχθη- και ενημέρωση περί της …«υγείας» του εμβρύου σε αυτές τις περιπτώσεις…)
Σε μια τέτοια κατεύθυνση, η σεξουαλική αγωγή θα προσεγγίζεται με όρους ΥΓΕΙΑΣ! Οι φιλοσοφικές, κοινωνικοπολιτικές ή θρησκευτικές αντιλήψεις, επαφίονται στη διάκριση και τις επιλογές του καθενός, στις αντιλήψεις του, στην κουλτούρα του, στην ελευθερία της συνειδήσεώς του, καθώς και των γονέων/κηδεμόνων που ασκούν νομίμως τη γονική μέριμνα των τέκνων τους.
Σε κάθε άλλη περίπτωση το οποιοδήποτε πρόγραμμα ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ (με ενυπόγραφη γονική συναίνεση, κατόπιν σαφούς γνώσεως του πειρεχομένου του προγράμματος)
Πάνω σε αυτή τη βάση γίνεται εφικτό για ένα πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής ΥΓΕΙΑΣ, αφενός να προκύψει πολιτική, αλλά κυρίως κοινωνική σύγκλιση και συμφωνία, αφετέρου οι νέοι να οδηγηθούν στην επιστημονική γνώση και ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη, σε εκπαιδευτικές πρακτικές που θα απελευθερώνουν από την άγνοια, την παραπληροφόρηση και την προκατάληψη και που θα προάγουν τη σεξουαλική και αναπαραγωγική τους υγεία, ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΑ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Επιτέλους, τα παιδιά ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
Υπάρχουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα κι ελευθερία συνείδησης!
Η διατύπωση «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση» στις επί μέρους θεματικές (Αιτιολογική Έκθεση), αποτελεί από μόνη της μία πολύ ασαφή και αόριστη έννοια, της οποίας ο ορισμός δεν μπορεί παρά να είναι υποκειμενικός και φυσικά σε πολλές περιπτώσεις αντικρουόμενος μεταξύ των πολιτών. Παράλληλα φαίνεται έτσι το προτεινόμενο πρόγραμμα να μην περιορίζεται-αποσκοπεί σε εκείνο που θα μπορούσαμε να ονομάζουμε «Σεξουαλική ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ», αλλά σε κάτι πολύ ευρύτερο που ενδεχομένως εμπεριέχει την προώθηση συγκεκριμένων (νέων) προτύπων, αντιλήψεων και θεωριών γύρω από αυτά τα ζητήματα. Για ένα τέτοιο πρόγραμμα αν μη τι άλλο οφείλουν να διατυπώνονται σαφώς το περιεχόμενο και τα προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματα. όταν αυτό δεν συμβαίνει, αφήνεται το περιθώριο αυτό να θεωρείται ακόμα και εσκεμμένη εκ μέρους της κυβερνήσεως ενέργεια. Αντανακλά δηλαδή ενδεχομένως μια ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΣΑΦΕΙΑ! Ο προβληματισμός εστιάζεται μεταξύ άλλων στο γεγονός ότι στόχος πολλών σχετικών προγραμμάτων, τελικά δεν είναι μόνο η προαγωγή της υγείας, της γνώσης, ή της προστασίας από την κακοποίηση (όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλα αντίστοιχα προγράμματα στο εξωτερικό ή και με το εγκεκριμένο από το ΙΕΠ πρόγραμμα «παίζω με το Φρίξο»), αλλά Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ‘ΔΙΟΛΙΣΘΑΙΝΕΙ’ ΣΕ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ‘ΔΙΕΙΣΔΥΣΗΣ΄-‘ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ’ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΙΔΕΩΝ, μάλιστα χωρίς την απαιτούμενη σε τέτοιας φύσεως ζητήματα, γονικής συναινέσεως!! *(Πάνω σε αυτή τη βάση άλλωστε εν πολλοίς, στηρίχτηκε η απόφαση-ορόσημο ΣτΕ660/2018 για το Μάθημα Θρησκευτικών, η οποία όμως δύναται να εφαρμόζεται σε κάθε προσπάθεια «επέμβασης» στη συνείδηση των μαθητών εκ μέρους της κρατικής εξουσίας) Πιο συγκεκριμένα, πολλά προγράμματα ακριβώς σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης διέπονται: α) από μεθόδους που χειραγωγούν και σεξουαλικοποιούν πρόωρα τα μικρά παιδιά (Νηπιαγωγεία-Δημοτικά) φέρνοντάς τα σε επαφή με ζητήματα που ούτε τους απασχολούν, ούτε ανταποκρίνονται στην ψυχική-σωματική τους ωριμότητα. β) από δραστηριότητες μέσα από τις οποίες ενθαρρύνεται η συμμετοχή των νέων σε κάθε είδους σεξουαλική πρακτική, χωρίς κανένα ηθικό ή ‘βιολογικό’ πρότυπο. γ) από μία ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΦΑΣΗΣ ΣΕ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ (πχ. αλλαγή φύλου κ.α.) ΠΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΑ Η ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ. δ) από τις άκρως αμφισβητούμενες έως επικίνδυνες (επιστημονικά, φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά, θρησκευτικά), θεωρίες και προσεγγίσεις του λεγόμενου «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΦΥΛΟΥ» (με αυτό δεν εννοούνται γενικά οι κοινωνιολογικές περί φύλων έρευνες), μέσω των οποίων ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ, ΤΟΥ ΔΙΠΟΛΟΥ ΑΝΤΡΑΣ-ΓΥΝΑΙΚΑ. Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για εκπαιδευτικές πρακτικές σεβασμού στη διαφορετικότητα, αλλά για την εισαγωγή ενός συστήματος πεποιθήσεων που ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ (έως και την επιλογή του!) Είναι η ιδέα ότι το φύλο δεν είναι θέμα φύσης αλλά ανθρώπινης περιγραφής και κατασκευής-διαμόρφωσης. (Κάτι αντίστοιχο είναι που προβλεπόταν και στον 3ο άξονα στη Θεματική Εβδομάδα του Γαβρόγλου στα Γυμνάσια. Μάλιστα όσοι κλήθηκαν να αναπτύξουν στους μαθητές τα ζητήματα αυτά δεν διέθεταν καμία σχετική εξειδίκευση!) ε) από ένα κλίμα (πχ. μέσω διαδραστικών δραστηριοτήτων) όπου κατ’ ουσία ασκείται ψυχολογική πίεση έως εκβιασμός στους μαθητές που εκφράζουν κάποια διαφορετική άποψη από εκείνη που επιβάλει και προωθεί το υποστηριζόμενο και συγκεκριμένο σύστημα ιδεών. Καταστρατηγούνται δε έτσι τα αναφαίρετα δικαιώματα γονέων και μαθητών που μεταξύ άλλων, λόγω φιλοσοφικής, κοινωνικής ή θρησκευτικής συνειδήσεως δεν αποδέχονται (πολύ περισσότερο δεν εξισώνουν) πχ. την ομοφυλοφιλική σεξουαλική δραστηριότητα με την φυσική-ετεροφυλοφιλική, ούτε θέλουν να εμπιστευτούν για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα τα τέκνα τους, σε αμφιβόλου κατάρτισης και αντιλήψεων εκπαιδευτικούς. Έχουν κάθε δικαίωμα γι’ αυτό. Ενέργεια βεβαίως σαν την προαναφερθείσα, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑΠΛΩΣ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ, ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΥ! (όπως ακριβώς συνέβη και στο λεγόμενο Νέο Μάθημα Θρησκευτικών, πλέον παλαιό) Σημαντικό σε κάθε περίπτωση είναι, όταν προσεγγίζει η Πολιτεία ή ο οποιοσδήποτε τέτοια εκπαιδευτικά ζητήματα, να μην αγνοεί την καθοριστική για όλα τα σχετικά ζητήματα, Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) η οποία αποτελεί νόμο του Κράτους (ΝΔ53/1974-ΦΕΚ 256/Α ́) και με βάση την οποία έχουν δικαιωθεί όσοι γονείς προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για σχετικές υποθέσεις: «Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ' αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις». (ΕΣΔΑ, αρθρ. 9, 2ο άρθρο του Α΄ Πρωτοκόλλου) Εν τέλει, όταν γίνεται λόγος για εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Σεξουαλική ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ» (παρότι πρόκειται για μία επίσης ‘αναδυόμενη’ έννοια), αυτό πρέπει να εννοείται ως πρόγραμμα που αποσκοπεί αποκλειστικά στην σχετιζόμενη με τη σεξουαλική δραστηριότητα υγεία και τις μεθόδους προστασίας της. Που εμπεριέχει δηλαδή τη σχετική πληροφόρηση και επιστημονική γνώση που ελαχιστοποιεί τους κινδύνους για την υγεία που προκύπτουν από ενδεχόμενη σεξουαλική δραστηριότητα. Μεταξύ άλλων πχ να εμπεριέχει (σε μεγαλύτερες τάξεις): • ενημέρωση/γνώση περί της ανατομίας των 2 φύλων (και της αυταπόδεικτης δυαδικής φύσης της ανθρώπινης αναπαραγωγικότητας), και περί των μεταβολών του ανθρωπίνου σώματος κατά τις διάφορες αναπτυξιακές του φάσεις (εφηβεία κτλ) • μεθόδους προστασίας από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ), συμπεριλαμβανομένης προφανώς της αποφυγής αλλαγής συντρόφων και της αποχής, αλλά και των ομάδων υψηλού κινδύνου (ομοφυλόφιλοι, τοξικομανείς, κτλ) • ενημέρωση-προστασία από ψυχοσωματικούς κινδύνους που προκύπτουν από ενδεχόμενες πρόωρες, ή τις λεγόμενες «ανεπιθύμητες» εγκυμοσύνες, • αποδόμηση νοσηρών σεξουαλικών στερεοτύπων και προτύπων που οδηγούν στην έμφυλη βία • ενημέρωση κινδύνων από πρόωρη σεξουαλική δραστηριότητα/ωφέλειες από την καθυστέρηση έναρξής της, • επιστημονική ενημέρωση περί των κινδύνων/ασθενειών από ενδεχόμενη «παρά φύσιν» σεξουαλική δραστηριότητα • προστασία από καταστάσεις σεξουαλικής βίας-κακοποίησης ή εκμετάλλευσης, • σεξουαλική υγιεινή • λεπτομερή επιστημονική ενημέρωση περί των μεταβολών στο σώμα μιας εγκυμονούσας γυναίκας και της θαυμαστής ανάπτυξης του εμβρύου-παιδιού μέσα της! • σαφή ενημέρωση περί των πολλαπλών κινδύνων που συνεπάγονται μία ή περισσότερες εκτρώσεις (εδώ κατ’ ακρίβεια, θα όφειλε να εμπεριέχεται -καθότι ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ ως ελέχθη- και ενημέρωση περί της …«υγείας» του εμβρύου σε αυτές τις περιπτώσεις…) Σε μια τέτοια κατεύθυνση, η σεξουαλική αγωγή θα προσεγγίζεται με όρους ΥΓΕΙΑΣ! Οι φιλοσοφικές, κοινωνικοπολιτικές ή θρησκευτικές αντιλήψεις, επαφίονται στη διάκριση και τις επιλογές του καθενός, στις αντιλήψεις του, στην κουλτούρα του, στην ελευθερία της συνειδήσεώς του, καθώς και των γονέων/κηδεμόνων που ασκούν νομίμως τη γονική μέριμνα των τέκνων τους. Σε κάθε άλλη περίπτωση το οποιοδήποτε πρόγραμμα ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ (με ενυπόγραφη γονική συναίνεση, κατόπιν σαφούς γνώσεως του πειρεχομένου του προγράμματος) Πάνω σε αυτή τη βάση γίνεται εφικτό για ένα πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής ΥΓΕΙΑΣ, αφενός να προκύψει πολιτική, αλλά κυρίως κοινωνική σύγκλιση και συμφωνία, αφετέρου οι νέοι να οδηγηθούν στην επιστημονική γνώση και ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη, σε εκπαιδευτικές πρακτικές που θα απελευθερώνουν από την άγνοια, την παραπληροφόρηση και την προκατάληψη και που θα προάγουν τη σεξουαλική και αναπαραγωγική τους υγεία, ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΑ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! Επιτέλους, τα παιδιά ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ! Υπάρχουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα κι ελευθερία συνείδησης!