Με το παρόν σχόλιο, αιτούμαι την κατάργηση του πεδίου του άρθρου 13, με το οποίο το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΠΣΠΘ) (που έχει Διασύνδεση όλων των τάξεων από Νηπιαγωγείο έως και Λύκειο) μετατρέπεται σε Πρότυπα Σχολεία για τις τάξεις του Γυμνασίου και Λυκείου.
Με την μετατροπή αυτή, το ΠΣΠΘ θα χάσει τον ενιαίο πειραματικό του χαρακτήρα και την διασύνδεση του από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο και από το Γυμνάσιο στο Λύκειο. Όταν το ίδιο το Νομοσχέδιο στο άρθρο 13 υποστηρίζει την αναγκαιότητα και σημαντικότητα της διασύνδεσης, επιχειρηματολογώντας υπέρ αυτής στην Αιτιολογική του Έκθεση, πώς είναι δυνατόν να την καταργεί στο εν λόγω σχολείο; Συγκεκριμένα, στην Αιτιολογικής Έκθεση του άρθρου 13 του νομοσχεδίου, αναφέρεται ότι «Η δυνατότητα διασύνδεσης των σχολείων από το Νηπιαγωγείο έως το Λύκειο επιτρέπει την, σε βάθος χρόνου, παρακολούθηση και εξαγωγή συμπερασμάτων ως προς την επίτευξη των ιδιαίτερων στόχων των 14 ΠΕΙ.Σ. και, ιδίως, ως προς την επενέργεια του πειραματισμού και της καινοτομίας στη μαθησιακή εξέλιξη των μαθητών στις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης». Αν καταργηθεί η διασύνδεση του συγκεκριμένου σχολείου, τότε το Νομοσχέδιο αναιρεί τους σκοπούς του. Αξίζει να τονιστεί ότι το ΠΣΠΘ είναι το μοναδικό διασυνδεδεμένο Πειραματικό Σχολείο στη Θεσσαλονίκη, το οποίο λειτουργεί σε ένα ενιαίο κτηριακό συγκρότημα στέγασης όλων των τάξεων από το Νηπιαγωγείο έως το Λύκειο, σε κοντινή απόσταση από το Πανεπιστήμιο με όλα τα πλεονεκτήματα που αυτό συνεπάγεται.
Με τη μετατροπή αυτή τίθενται και άλλα θέματα, τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψη, σε σχέση με τους υφιστάμενους μαθητές. Το σχολείο αυτό, οι γονείς το επιλέγουν για τα παιδιά τους, για τον πειραματικό του χαρακτήρα, γνωρίζοντας ότι είναι μια επιλογή με βάθος χρόνου (έως την αποφοίτηση τους από το Λύκειο).Με την ψήφιση του νομοσχεδίου καταργείται κάθε έννοια δικαίου απέναντι στους γονείς και τα παιδιά, αφού με το νομοσχέδιο αλλάζουν τα δεδομένα - προϋποθέσεις πάνω στα οποία στηρίχθηκε η αρχική τους απόφαση και με βίαιο τρόπο εισάγονται νέα δεδομένα. Δηλαδή, τα παιδιά που ήδη φοιτούν στο συγκεκριμένο σχολείο κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός του σχολικού περιβάλλοντος που οι ίδιοι επέλεξαν, όχι λόγω αλλαγής της επιλογής τους, αλλά λόγω αποτυχίας στις εισαγωγικές εξετάσεις του Γυμνασίου και του Λυκείου που προβλέπονται κατά την μετατροπή του σε Πρότυπο. Εξετάσεις, που δεδομένου ότι απευθύνονται σε αριστούχους μαθητές και μάλιστα σε μικρό αριθμό αριστούχων, αφού μόνοι οι πρώτοι των πρώτων θα πετύχουν, θα «αφήσουν απ’ έξω» πολλούς από τους υφιστάμενους μαθητές. Ακόμη και οι μαθητές που θα καταφέρουν να πετύχουν στις εξετάσεις και να παραμείνουν στο ίδιο σχολικό συγκρότημα, θα χάσουν τους φίλους και συμμαθητές τους και θα έχουν να αντιμετωπίσουν νέα δεδομένα, σε ένα νέο ιδιαίτερα ανταγωνιστικό περιβάλλον σχολείου, το οποίο δεν επέλεξαν αλλά τους επιβλήθηκε. Είναι διαφορετικό για έναν νέο μαθητή να επιλέγει να αλλάξει εκπαιδευτική μονάδα, μέσω εξετάσεων ,να φοιτήσει δηλαδή σε ένα νέο Πρότυπο Σχολείο και διαφορετικό κάποιος άλλος μαθητής μέσω των ίδιων εξετάσεων να κινδυνεύει να χάσει την εκπαιδευτική μονάδα στην οποία φοιτά, γιατί από Πειραματική γίνεται Πρότυπη. Γιατί ο πρώτος αν αποτύχει δεν χάνει κάτι που ήδη είχε, ενώ ο δεύτερος χάνει το σχολείο του, τους φίλους και συμμαθητές του, τον προγραμματισμό που είχε κάνει, κυρίως όμως χάνει την αξιοπιστία του στο εκπαιδευτικό σύστημα για την επιλογή που κάποτε του έδωσαν και που τώρα τόσο βίαια του αρπάζουν.
Το ζητούμενο δεν είναι η δημιουργία ενός Πρότυπου σχολείου. Όταν στην ίδια πόλη υπάρχουν άλλα Πειραματικά ή μη Γυμνάσια (χωρίς διασύνδεση με Δημοτικά Σχολεία) που μπορούν να μετατραπούν σε Πρότυπα, γιατί να επιλεχθεί το ΠΣΠΘ, ένα ιστορικό Πειραματικό σχολείο Διασύνδεσης, που βάσει του καταστατικού ίδρυσης του λειτουργεί με αυτόν τον ενιαίο πειραματικό χαρακτήρα από το 1934 και μάλιστα με επιτυχία;
Με το παρόν σχόλιο, αιτούμαι την κατάργηση του πεδίου του άρθρου 13, με το οποίο το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΠΣΠΘ) (που έχει Διασύνδεση όλων των τάξεων από Νηπιαγωγείο έως και Λύκειο) μετατρέπεται σε Πρότυπα Σχολεία για τις τάξεις του Γυμνασίου και Λυκείου. Με την μετατροπή αυτή, το ΠΣΠΘ θα χάσει τον ενιαίο πειραματικό του χαρακτήρα και την διασύνδεση του από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο και από το Γυμνάσιο στο Λύκειο. Όταν το ίδιο το Νομοσχέδιο στο άρθρο 13 υποστηρίζει την αναγκαιότητα και σημαντικότητα της διασύνδεσης, επιχειρηματολογώντας υπέρ αυτής στην Αιτιολογική του Έκθεση, πώς είναι δυνατόν να την καταργεί στο εν λόγω σχολείο; Συγκεκριμένα, στην Αιτιολογικής Έκθεση του άρθρου 13 του νομοσχεδίου, αναφέρεται ότι «Η δυνατότητα διασύνδεσης των σχολείων από το Νηπιαγωγείο έως το Λύκειο επιτρέπει την, σε βάθος χρόνου, παρακολούθηση και εξαγωγή συμπερασμάτων ως προς την επίτευξη των ιδιαίτερων στόχων των 14 ΠΕΙ.Σ. και, ιδίως, ως προς την επενέργεια του πειραματισμού και της καινοτομίας στη μαθησιακή εξέλιξη των μαθητών στις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης». Αν καταργηθεί η διασύνδεση του συγκεκριμένου σχολείου, τότε το Νομοσχέδιο αναιρεί τους σκοπούς του. Αξίζει να τονιστεί ότι το ΠΣΠΘ είναι το μοναδικό διασυνδεδεμένο Πειραματικό Σχολείο στη Θεσσαλονίκη, το οποίο λειτουργεί σε ένα ενιαίο κτηριακό συγκρότημα στέγασης όλων των τάξεων από το Νηπιαγωγείο έως το Λύκειο, σε κοντινή απόσταση από το Πανεπιστήμιο με όλα τα πλεονεκτήματα που αυτό συνεπάγεται. Με τη μετατροπή αυτή τίθενται και άλλα θέματα, τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψη, σε σχέση με τους υφιστάμενους μαθητές. Το σχολείο αυτό, οι γονείς το επιλέγουν για τα παιδιά τους, για τον πειραματικό του χαρακτήρα, γνωρίζοντας ότι είναι μια επιλογή με βάθος χρόνου (έως την αποφοίτηση τους από το Λύκειο).Με την ψήφιση του νομοσχεδίου καταργείται κάθε έννοια δικαίου απέναντι στους γονείς και τα παιδιά, αφού με το νομοσχέδιο αλλάζουν τα δεδομένα - προϋποθέσεις πάνω στα οποία στηρίχθηκε η αρχική τους απόφαση και με βίαιο τρόπο εισάγονται νέα δεδομένα. Δηλαδή, τα παιδιά που ήδη φοιτούν στο συγκεκριμένο σχολείο κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός του σχολικού περιβάλλοντος που οι ίδιοι επέλεξαν, όχι λόγω αλλαγής της επιλογής τους, αλλά λόγω αποτυχίας στις εισαγωγικές εξετάσεις του Γυμνασίου και του Λυκείου που προβλέπονται κατά την μετατροπή του σε Πρότυπο. Εξετάσεις, που δεδομένου ότι απευθύνονται σε αριστούχους μαθητές και μάλιστα σε μικρό αριθμό αριστούχων, αφού μόνοι οι πρώτοι των πρώτων θα πετύχουν, θα «αφήσουν απ’ έξω» πολλούς από τους υφιστάμενους μαθητές. Ακόμη και οι μαθητές που θα καταφέρουν να πετύχουν στις εξετάσεις και να παραμείνουν στο ίδιο σχολικό συγκρότημα, θα χάσουν τους φίλους και συμμαθητές τους και θα έχουν να αντιμετωπίσουν νέα δεδομένα, σε ένα νέο ιδιαίτερα ανταγωνιστικό περιβάλλον σχολείου, το οποίο δεν επέλεξαν αλλά τους επιβλήθηκε. Είναι διαφορετικό για έναν νέο μαθητή να επιλέγει να αλλάξει εκπαιδευτική μονάδα, μέσω εξετάσεων ,να φοιτήσει δηλαδή σε ένα νέο Πρότυπο Σχολείο και διαφορετικό κάποιος άλλος μαθητής μέσω των ίδιων εξετάσεων να κινδυνεύει να χάσει την εκπαιδευτική μονάδα στην οποία φοιτά, γιατί από Πειραματική γίνεται Πρότυπη. Γιατί ο πρώτος αν αποτύχει δεν χάνει κάτι που ήδη είχε, ενώ ο δεύτερος χάνει το σχολείο του, τους φίλους και συμμαθητές του, τον προγραμματισμό που είχε κάνει, κυρίως όμως χάνει την αξιοπιστία του στο εκπαιδευτικό σύστημα για την επιλογή που κάποτε του έδωσαν και που τώρα τόσο βίαια του αρπάζουν. Το ζητούμενο δεν είναι η δημιουργία ενός Πρότυπου σχολείου. Όταν στην ίδια πόλη υπάρχουν άλλα Πειραματικά ή μη Γυμνάσια (χωρίς διασύνδεση με Δημοτικά Σχολεία) που μπορούν να μετατραπούν σε Πρότυπα, γιατί να επιλεχθεί το ΠΣΠΘ, ένα ιστορικό Πειραματικό σχολείο Διασύνδεσης, που βάσει του καταστατικού ίδρυσης του λειτουργεί με αυτόν τον ενιαίο πειραματικό χαρακτήρα από το 1934 και μάλιστα με επιτυχία;