Αρχική Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξειςΆρθρο 51 Ανώτατο ηλικιακό όριο εγγραφής μαθητών στα ημερήσια ΕΠΑ.Λ.Σχόλιο του χρήστη Διονύσης Χ. | 4 Μαΐου 2020, 23:32
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Η Δημόσια Επαγγελματική Εκπαίδευση στη χώρα μας αποτελεί εύκολο στόχο και μήλον της έριδος λόγω της σύγχρονης και επίκαιρης γνώσης και της ικανότητάς της να προσφέρει ταυτόχρονα με το αναγκαίο εννοιολογικό προαπαιτούμενο περιεχόμενο και τις συνοδές σύγχρονες δεξιότητες που απαιτούνται στο σύγχρονο Επαγγελματικό Περιβάλλον. Και ενώ η χρησιμότητα αλλά και η διάκριση μεταξύ Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Επαγγελματικής Κατάρτισης είναι σαφής και Επιστημονικά τεκμηριωμένη στην εγχώρια και Διεθνή Βιβλιογραφία, η λανθασμένη αποτίμηση κόστους-ωφέλειας σχετικά με την ύπαρξη, τη λειτουργία και τη προσφορά της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στο τόπο μας, τη καθιστά λανθασμένα ασύμφορη και βορά σε ιδιοτελή συμφέροντα που επιθυμούν διαχρονικά να αποσπάσουν κομμάτια της για να υπάρχουν και δικαιολογούν τη δράση τους. Παρά το συμπληρωματικό χαρακτήρα της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης που επιδιώκεται να αναστραφεί με όρους ποιοτικής υποβάθμισης για τη Δημόσια Παιδεία και Οικονομικής αναβάθμισης για τα Ιδιωτικά συμφέροντα, δεν έχει υπάρξει καμία σημαντική Ιδιωτική επένδυση στο Τομέα Ίδρυσης και λειτουργίας Ιδιωτικών Επαγγελματικών Λυκείων ή Τεχνικών Λυκείων ή και Πολυκλαδικών αντίστοιχα δομών στη Πατρίδα μας, λόγω του μεγάλου επενδυτικού κόστους που χωρίς τη Κρατική συνδρομή δεν μπορεί να επιτύχει τους στόχους και τις προβλέψεις της ,με τους όρους της αγοράς. Απόδειξη για τη ανυπαρξία ακόμα και της επονομαζόμενης "Επιχειρηματικής Πίστης" σε ένα επενδυτικό σκοπό. Η αγέλεια απόσπαση τμημάτων της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης για να "τραφεί" ένας άλλος οργανισμός, παραπέμπει σε όρους ζούγκλας. Η έννοια της Εκπαίδευσης δεν έχει ανατραπεί επιστημονικά ως προς τη στόχευση και ικανότητά της, να παρέχει Παιδεία και όχι αποσπασματική, αναγκαία και απαραίτητη καθ' όλα Κατάρτιση. Και ως επιλογή από νωρίς, εξασφαλίζει έγκαιρα τη κλιμακούμενη και αναλογική στις βαθμίδες της Εκπαίδευσης, Επαγγελματική Προσαρμοστικότητα, εφόδιο σημαντικό για τη πορεία στον κόσμο της Εργασίας, ειδικά στο σύγχρονο, διαρκώς μεταβαλλόμενο και απαιτητικό, εργασιακό περιβάλλον. Το πόσο ενωρίς πρέπει και δύνανται οι νέοι μας να κάνουν τις επιλογές τους δεν είναι θέμα που μπορεί να επιλυθεί με Νομικές διατάξεις, που εάν είχαν αυτή τη Θεία Δυνατότητα θα είχαν επιλύσει και όλα τα άλλα Ιστορικά και σύγχρονα κοινωνικά ζητούμενα, μέσω των μεγάριθμων Παγκοσμίως διατάξεων της Νομικής Επιστήμης, λειτουργίας και πρακτικής. Καθώς παράλληλα η εξέλιξη της Επιστήμης και του ανθρώπου γενικότερα μας επιτρέπουν να εργαζόμαστε μέχρι τα πρότινος "γεράματα" και να είμαστε ενεργοί Επαγγελματικά όπως και θεσμικά έχει προνοηθεί, τίθεται το ερώτημα για το πως θα γίνει αυτό με τους απαιτούμενους λόγω των ραγδαίων Τεχνολογικών εξελίξεων, όρους ΓΝΩΣΗΣ. Αυτό είναι μια Βιβλιογραφική συμφωνία Επιστημονικών απόψεων στις πολλές άλλες διαφωνίες;... μια "καραμέλα" που βοηθά στην χαλάρωση κατά τις προσπάθειες των Σπουδών μας;... ή η μόνη ίσως αναγκαία και ικανή συνθήκη για να επιτύχουμε στο απαιτητικό σύγχρονο περιβάλλον; Πως είναι λοιπόν δυνατό να επιχειρηματολογούμε με φληναφήματα "ενδοσχολικής βίας" για να επιβάλουμε αποκλειστικές, και για μια ακόμη φορά στοχευμένες, Νομικές απαγορεύσεις εγγραφής στα ΕΠΑΛ ενηλίκων πολιτών; Γιατί η Ελληνική Πολιτεία που έχει συνέχεια, όχι μόνο ως προς τις δημοσιονομικές της υποχρεώσεις Διεθνώς, δεν έλεγξε τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όταν επί έτη επικροτούν ατομικές προσπάθειες ενηλίκων άξιων συμπολιτών μας κάθε φορά που επιτύγχαναν να εισέλθουν στη Γ΄/Θμια Εκπαίδευση και γενικότερα όταν έστω και αργά για τους όποιους λόγους αποδείκνυαν με ενάργεια πως μπορούσαν και επιτύγχαναν σημαντικά βήματα για την αυτοβελτίωσή τους; Είναι και αυτές οι Επιστημονικές αναφορές για την επιτακτική ανάγκη θεσμικής ενίσχυσης και παρώθησης της αυτοβελτίωσης, "καραμέλες" και διαφημιστικές ευκαιρίες; Και πως η στατιστική μεροληπτική δειγματοληψία των δύο, τριών κρουσμάτων ενδοσχολικής βίας σε ΕΠΑΛ της Επικράτειας, καθίσταται Αναλυτικό Ιεραρχημένο Μοντέλο για επιβολή "Επιστημονικής"(;) θεσμικής παρέμβασης; Γιατί δεν έχουμε απαντήσεις για την ανακολουθία μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκών Κρατών μελών στην Ε.Ε. αναφορικά με την αναλογία εγγραφών στις αντίστοιχες Λυκειακές δομές Εκπαίδευσης Γενικής και Επαγγελματικής φύσης; Στο πεδίο αυτό ποιος μας επιτρέπει ή και μας επιβάλει να αποκλίνουμε της κοινής Ευρωπαϊκής Πρακτικής; Δεν μπορεί από καμία άποψη να αφαιρεθεί το Δικαίωμα στους Έλληνες Πολίτες να εγγράφονται και να φοιτούν στα ΕΠΑΛ, την πλέον σύγχρονη μέχρι σήμερα, Δευτεροβάθμια δομή Εκπαίδευσης όσο και αν αυτό ξενίζει ή ενοχλεί. Είναι λυπηρά φαινόμενα, αναχρονισμού και ανάσχεσης στην απαιτούμενη ενίσχυση του ορθού έναντι του εσφαλμένου. Μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύουν τη πραγματική και ουσιαστική φοίτηση στα ΕΠΑΛ με άρση της κατασυκοφάντησης και του Δογματισμού περί "κακών μαθητών" που επιλέγουν τα ΕΠΑΛ επειδή ενοχλεί όποια επιδίωξη τρίτων, δεν είναι δυνατό να βρίσκει αθεσμικούς αντιπάλους, έναντι των θεσμικών συμμάχων της Πολιτείας. Είναι ανεπίτρεπτη άλλη μία υποβάθμιση σε έναν πυλώνα Εκπαίδευσης που παντού στο σύγχρονο κόσμο ενισχύεται, στην πολυεπίπεδα μαστιζόμενη Χώρα μας να συνεχίσει να διώκεται, να εξαντλείται σε συλλογικό και ατομικό-προσωπικό επίπεδο και να κατασυκοφαντείται με αφορμές ως αίτια και με "δικαιολογίες" ως βεβαιωμένες τάχα, Επιστημονικές απόψεις. Δεν κρίνω ουσιαστικό να σχολιάσω όλα τα υπόλοιπα προτεινόμενα άρθρα σχετικά με την Δημόσια Επαγγελματική Εκπαίδευση, εφόσον η γενίκευση των παραπάνω απόψεών μου είναι σαφής και κατανοητή ως απόρριψη και του περιεχομένου τους, αλλά και της μη πρόσκλησης όλων των Εκπαιδευτικών να υποβάλλουν προτάσεις, αντί σχολίων. Συλλήβδην διαφωνώ με όλες αντιστοίχως. Δεν μπορεί με όρους "γνώσης" να μην έχουν ερωτηθεί ΠΟΤΕ για το τι προτείνουν με ισηγορία! οι γνωρίζοντες ειδικοί, που είναι οι Εκπαιδευτικοί των ΕΠΑΛ στη περίπτωση των σχετικών άρθρων , που μοχθούν καθημερινά στον Πνευματικό και εργασιακό αγώνα, στο "πεδίο της μάχης" αλλά και της Επιστήμης, για τον κοινό στόχο και σκοπό και πάντα να καλούνται ως παρατηρητές-σχολιαστές αντί ως συμμέτοχοι Ενεργοί και Υπεύθυνοι Πολίτες με Επιστημονική συγκρότηση και στάση, επειδή πρέπει κατά κάποιους να είναι τα αδιάφορα, ανεύθυνα θύματα, διαχρονικά.