Αρχική Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξειςΆρθρο 49 Ρυθμίσεις για τη λειτουργία των σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσηςΣχόλιο του χρήστη ΑΝΝΑ ΧΟΥΝΤΑΛΑ | 5 Μαΐου 2020, 00:10
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Καλησπέρα σας. Θα ήθελα να σχολιάσω την αύξηση των μαθητών ανά τάξη μέσα από δύο ρόλους. Πρώτα ως γιατρός που εργάζομαι σε Δημόσιο Νοσοκομείο Παίδων θα ήθελα να αναφέρω ότι ο συνωστισμός τόσων παιδιών σε μία σχολική τάξη ,τις περισσότερες φορές χωρίς κατάλληλες υποδομές και με αίθουσες μικρών τετραγωνικών, είναι επικίνδυνος και επιεικώς απαράδεκτος. Η συγκεκριμένη διάταξη, ιδιαίτερα εν μέσω πανδημίας και με την εμπειρία των μέτρων ασφαλείας εναντίον της εξάπλωσης της, προκαλεί το κοινό αίσθημα περισσότερο από κάθε τι άλλο. Πώς θα τηρηθούν οι αποστάσεις ασφαλείας και τα μέτρα υγιεινής εναντίον του COVID-19; Ερώτημα χωρίς απάντηση και είναι απορίας άξιο ακόμα και πως προτείνετε κάτι τέτοιο όταν οι εκπρόσωποι του Υπουργείου Υγείας και η Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας πασχίζουν καθημερινά να πείσουν για τη σημασία των αποστάσεων στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Εκτός όμως από τον COVID-19 κάθε χρόνο, κατά τους χειμερινούς κυρίως μήνες, οι σχολικές τάξεις αποδεκατίζονται από την εποχιακή γρίππη ,γαστρεντερίτιδες και άλλες ιώσεις. Αντί λοιπόν να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη και να κρατηθούν αποστάσεις το Υπουργείο Παιδείας ,με το νέο νομοσχέδιο ,αυξάνει τον αριθμό των μαθητών κάνοντας το ακόμα πιο δύσκολο και απάνθρωπο. Εκτός όμως από γιατρός είμαι και μητέρα δύο παιδιών του Δημοτικού σχολείου. Μέσα από αυτό το ρόλο και την εμπειρία μου έχω διαπιστώσει πόσο δύσκολο είναι να βρεθούν σε μία τάξη τόσα παιδιά με διαφορετικές το καθένα ειδικές εκπαιδευτικές ,κοινωνικές και συναισθηματικές δυσκολίες. Ο αριθμός των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες έχει αυξηθεί σημαντικά ,κάτι που γνωρίζω και από τον εργασιακό μου χώρο. Η δυνατότητα παρουσίας εκπαιδευτικού παράλληλης στήριξης(εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης) γίνεται διαρκώς όλο και πιο δύσκολη έως αδύνατη λόγω ανυπαρξίας διαγνώσεων από επίσημους κρατικούς φορείς – είτε γιατί τα Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (ΚΕΣΥ) δεν είναι επαρκώς στελεχωμένα με αποτέλεσμα να καθυστερούν οι αξιολογήσεις των μαθητών είτε γιατί οι ίδιοι οι γονείς δε θέλουν να αντιληφθούν ότι το παιδί τους αντιμετωπίζει μια ιδιαίτερη κατάσταση. Πως ακριβώς μπορεί με αυτό τον αριθμό μαθητών ένας εκπαιδευτικός να κάνει σωστά το εκπαιδευτικό του έργο όταν τον περισσότερο χρόνο τον αφιερώνει στο να επιβάλλει την ηρεμία και την απαιτούμενη ησυχία στην τάξη; πώς μπορεί να ασχοληθεί ταυτόχρονα με παιδιά τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και εκπαίδευσης ,με παιδιά που νιώθουν αδύναμα ,να προσέχει ώστε να μην προκληθεί κάποιο ατύχημα και να καλύπτει την σχολική ύλη; Θα ήθελα η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να λάβει πολύ σοβαρά όλα αυτά και να πάρει πίσω το άρθρο αύξησης του αριθμού μαθητών ανά τάξη .Αντί αυτού να σκεφθεί να τον μειώσει μιας και η Παιδεία χτίζει το αυριανό μέλλον και πάνω σε αυτή θα πρέπει όλοι μας να επενδύσουμε.