Αρχική Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξειςΆρθρο 39 Λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμούΣχόλιο του χρήστη Ελισάβετ Σταυρίδου | 5 Μαΐου 2020, 11:59
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Γιατί στα Καλλιτεχνικά και Μουσικά Σχολεία το ποσοστό σχολικού εκφοβισμού είναι μηδενικό; Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες αυτό το ερώτημα κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να εξετάσουμε, εμείς ως εκπαιδευτικοί και εσείς ως ηγεσία του Υπουργείου. Θέλουμε σχολεία με δημιουργικά, χαρούμενα παιδιά. Να αναπτύσσουν ολόπλευρα την προσωπικότητα τους μέσα σε δημοκρατικά περιβάλλοντα που εμπνέουν το σεβασμό και την συνεργασία. Αυτό προσφέρουν με μεγάλη επιτυχία τα Μουσικά και Καλλιτεχνικά σχολεία. Προσφέρουν στους μαθητές τους τη δυνατότητα της αυτενέργειας, της έρευνας, της συνεργασίας, της δημιουργίας. Μόνο αν δώσουμε στους μαθητές μας τη δυνατότητα να εκφράζονται δημιουργικά μέσα από την Τέχνη και δη αυτή του Θεάτρου θα εξαφανιστεί ο σχολικός εκφοβισμός. Και μιλάω για το Θέατρο γιατί εμπεριέχει όλες τις άλλες τέχνες και προάγει την ομαδικότητα και την αποδοχή του διαφορετικού χωρίς διδακτισμούς. Το θέατρο δίνει τη δυνατότητα «να μπω στη θέση του άλλου», να συναισθανθώ. Προτείνω τη συνέχεια της Θεατρικής Παιδείας στη Β΄/θμια εκπαίδευση με σκοπό μια ολοκληρωμένη γενική παιδεία που προάγει την έρευνα, την δημιουργία, την έκφραση και την ελευθερία. Ειδικότερα στις τάξεις του Γυμνασίου να ενταχθεί υποχρεωτικό μάθημα Θεάτρου. Και να ξανά ενταχθεί το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής στην Ε΄ και στην ΣΤ΄ Δημοτικού. Έχουν εκπονηθεί πολλά προγράμματα κατά του σχολικού εκφοβισμού από συναδέλφους της Θεατρικής Αγωγής και η επενέργεια τους στους μαθητές είχαν θετικά αποτελέσματα ως προς την εξάλειψη της βίας. Επίσης το θέατρο δεν είναι μία μέθοδος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον εκάστοτε εκπαιδευτικό, πρέπει να διδάσκετε από τον εκπαιδευτικό - καλλιτέχνη που έχει εμπειρία σκηνής, που έχει βιώσει τη διαφορετικότητα ως κάτι το φυσικό και την αναγνωρίζει ως πρόκληση για δημιουργία. Σας παρακαλώ να το εξετάσετε, πιστεύω ότι το κόστος για τη δημόσια δαπάνη επιβαρύνει ελάχιστα τον κρατικό προϋπολογισμό και μπροστά στο κέρδος που θα έχουμε ως κοινωνία μηδενίζεται. Εκπαιδευτικός Δραματικής Τέχνης ΠΕ91.02 και Θεατρικών Σπουδών ΠΕ91.01