Η απάντηση στο αν η «Αριστεία» καλλιεργείται είναι ένα ψευδεπίγραφο ερώτημα και έχει απαντηθεί πολλάκις.
Ναι, παρέχοντας προνομιακές συνθήκες και επιλέγοντας τους μαθητές με τους οποίους θα δουλέψεις ώστε να πληρούν συγκεκριμένες συνθήκες και προϋποθέσεις μπορείς να πετύχεις συγκεκριμένους στόχους. Είναι η ίδια λογική που εφαρμόζεται σε όλα τα πανεπιστήμια για την επιλογή των φοιτητών τους. Ένας φοιτητής Νομικής επιλέγεται με βάση τις γνώσεις του σε συγκεκριμένα μαθήματα Λατινικά, Έκθεση κλπ ενώ επίσης του ζητούνται πρόσθετες δεξιότητες είτε άμεσα ως κριτήριο εισαγωγής είτε έμμεσα στην διάρκεια των σπουδών του.
Η κα. Υπουργός σε συνέντευξη στο Βήμα στις 25.12.2019 και σε ερώτηση σχετικά με τα σχέδια της για τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία διακριτοποιεί ξεκάθαρα τους ρόλους τους αναφερόμενη στα πρότυπα ως σχολεία «με διαφορετικό προφίλ και διακριτή στόχευση καθώς απευθύνονται σε ένα μαθητικό κοινό υψηλών ικανοτήτων» (άρα εξ’ορισμού σε ένα πολύ περιορισμένο κλάσμα του συνολικού μαθητικού πληθυσμού), «παρέχοντας την ευκαιρία και το πλαίσιο σε αυτά τα παιδιά να αναπτύξουν σε υψηλό επίπεδο τα ταλέντα και τις δυνατότητες τους». Παρότι μπορεί να αναπτύξει κανείς μια μεγάλη γκάμα επιχειρημάτων για τα θετικά και αρνητικά μιας τέτοιας προσέγγισης (Πρότυπα – Αριστεία) κυρίως σε σχέση με την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας, σε κάθε περίπτωση η εφαρμογή της στα πρότυπα σχολεία θα την έκανε αισθητή σε ένα μικρό τμήμα του μαθητικού δυναμικού της Χώρας.
Στην ίδια συνέντευξη η κα. Υπουργός αναφέρει ότι τα «πειραματικά είναι σχολεία πιλοτικής εφαρμογής εκπαιδευτικών καινοτομιών, με αποστολή την διάχυση των καινοτόμων πρακτικών σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα» και καταλήγει «Επιπλέον, έχουν διαφορετικά κριτήρια επιλογής μαθητικού δυναμικού.» Αγνοώντας την κατακλείδα που κάτω από το πρίσμα του υπό διαβούλευση νομοθετήματος μπορεί μόνο ως ειρωνεία και σαρκασμός να εκληφθεί ας επικεντρώσουμε στον διαφορετικό ρόλο των πειραματικών που αναγνωρίζει με τα ίδια της τα λόγια η Υπουργός. Τα πειραματικά έχουν μια αποστολή που αφορά όλο το εκπαιδευτικό σύστημα (άρα a priori εξαιρετικά σημαντική λόγω του αντίκτυπου της). Εφόσον αφορά όλο το εκπαιδευτικό σύστημα, αποτελεί αναγκαία συνθήκη η όποια εφαρμογή μιας εκπαιδευτικής καινοτομίας να γίνει σε μια «μέση τάξη» όπως αυτή προκύπτει από μια τυχαία διαδικασία όπως της κλήρωσης. Η αλλοίωση της «τυχαιότητας» του δείγματος θα στερήσει από τα πειραματικά την δυνατότητα να επιτελέσουν την αποστολή τους.
Συνεπώς από τα παραπάνω προκύπτει ότι λόγω της σημαντικότητας του ρόλου τους τα πειραματικά σχολεία θα έπρεπε να ενισχυθούν ως θεσμός που αφορά όλο το μαθητικό δυναμικό, να πολλαπλασιασθούν και όχι να καταλυθεί ο χαρακτήρας τους μετατρέποντας σε πρότυπα τα μοναδικά ανά την επικράτεια σχολεία (ΠΣΠΘ, ΠΣΠΑ, ΠΣΠΠ) που εφαρμόζουν τη διασύνδεση σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες.
Η απάντηση στο αν η «Αριστεία» καλλιεργείται είναι ένα ψευδεπίγραφο ερώτημα και έχει απαντηθεί πολλάκις. Ναι, παρέχοντας προνομιακές συνθήκες και επιλέγοντας τους μαθητές με τους οποίους θα δουλέψεις ώστε να πληρούν συγκεκριμένες συνθήκες και προϋποθέσεις μπορείς να πετύχεις συγκεκριμένους στόχους. Είναι η ίδια λογική που εφαρμόζεται σε όλα τα πανεπιστήμια για την επιλογή των φοιτητών τους. Ένας φοιτητής Νομικής επιλέγεται με βάση τις γνώσεις του σε συγκεκριμένα μαθήματα Λατινικά, Έκθεση κλπ ενώ επίσης του ζητούνται πρόσθετες δεξιότητες είτε άμεσα ως κριτήριο εισαγωγής είτε έμμεσα στην διάρκεια των σπουδών του. Η κα. Υπουργός σε συνέντευξη στο Βήμα στις 25.12.2019 και σε ερώτηση σχετικά με τα σχέδια της για τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία διακριτοποιεί ξεκάθαρα τους ρόλους τους αναφερόμενη στα πρότυπα ως σχολεία «με διαφορετικό προφίλ και διακριτή στόχευση καθώς απευθύνονται σε ένα μαθητικό κοινό υψηλών ικανοτήτων» (άρα εξ’ορισμού σε ένα πολύ περιορισμένο κλάσμα του συνολικού μαθητικού πληθυσμού), «παρέχοντας την ευκαιρία και το πλαίσιο σε αυτά τα παιδιά να αναπτύξουν σε υψηλό επίπεδο τα ταλέντα και τις δυνατότητες τους». Παρότι μπορεί να αναπτύξει κανείς μια μεγάλη γκάμα επιχειρημάτων για τα θετικά και αρνητικά μιας τέτοιας προσέγγισης (Πρότυπα – Αριστεία) κυρίως σε σχέση με την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας, σε κάθε περίπτωση η εφαρμογή της στα πρότυπα σχολεία θα την έκανε αισθητή σε ένα μικρό τμήμα του μαθητικού δυναμικού της Χώρας. Στην ίδια συνέντευξη η κα. Υπουργός αναφέρει ότι τα «πειραματικά είναι σχολεία πιλοτικής εφαρμογής εκπαιδευτικών καινοτομιών, με αποστολή την διάχυση των καινοτόμων πρακτικών σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα» και καταλήγει «Επιπλέον, έχουν διαφορετικά κριτήρια επιλογής μαθητικού δυναμικού.» Αγνοώντας την κατακλείδα που κάτω από το πρίσμα του υπό διαβούλευση νομοθετήματος μπορεί μόνο ως ειρωνεία και σαρκασμός να εκληφθεί ας επικεντρώσουμε στον διαφορετικό ρόλο των πειραματικών που αναγνωρίζει με τα ίδια της τα λόγια η Υπουργός. Τα πειραματικά έχουν μια αποστολή που αφορά όλο το εκπαιδευτικό σύστημα (άρα a priori εξαιρετικά σημαντική λόγω του αντίκτυπου της). Εφόσον αφορά όλο το εκπαιδευτικό σύστημα, αποτελεί αναγκαία συνθήκη η όποια εφαρμογή μιας εκπαιδευτικής καινοτομίας να γίνει σε μια «μέση τάξη» όπως αυτή προκύπτει από μια τυχαία διαδικασία όπως της κλήρωσης. Η αλλοίωση της «τυχαιότητας» του δείγματος θα στερήσει από τα πειραματικά την δυνατότητα να επιτελέσουν την αποστολή τους. Συνεπώς από τα παραπάνω προκύπτει ότι λόγω της σημαντικότητας του ρόλου τους τα πειραματικά σχολεία θα έπρεπε να ενισχυθούν ως θεσμός που αφορά όλο το μαθητικό δυναμικό, να πολλαπλασιασθούν και όχι να καταλυθεί ο χαρακτήρας τους μετατρέποντας σε πρότυπα τα μοναδικά ανά την επικράτεια σχολεία (ΠΣΠΘ, ΠΣΠΑ, ΠΣΠΠ) που εφαρμόζουν τη διασύνδεση σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες.