Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκη Ξυδιά' | 5 Μαΐου 2020, 12:56

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμη κα Υπουργέ, Είμαι καθηγήτρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και μητέρα δύο μαθητριών που φοιτούν στο Πρότυπο Γυμνάσιο και Λύκειο Αναβρύτων. Αναφορικά με τα Πρότυπα, Όμιλοι Αριστείας, Καινοτομίας και Δημιουργικότητας, η αιτιολογική έκθεση αναφέρει πως: «Τα Πρότυπα Σχολεία είναι σχολικές μονάδες της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης , οι οποίες στοχεύουν να ενισχύσουν το πρότυπο της αριστείας στο εκπαιδευτικό σύστημα, με την έννοια της διαμόρφωσης των καταλλήλων εκείνων προϋποθέσεων που θα προάγουν τη διαρκή αυτό-βελτίωση και τη μεθοδικότερη και συστηματικότερη καλλιέργεια και ανέλιξη των ιδιαίτερων μαθησιακών τους δυνατοτήτων, κλίσεων και ταλέντων.» Οι κόρες μου, ως μαθήτριες, όπως και η πλειοψηφία των συμμαθητών τους, συμμετέχουν σε ομίλους και προγράμματα (UNESCO, MUN) και έχουν διακριθεί σε αρκετούς μαθητικούς διαγωνισμούς και δράσεις (Λυσίας, Μαθηματική Εταιρεία, μαθηματικό διαγωνισμό Καγκουρό, F1 for schools), χάρη στα σχολεία τους αλλά και στη δική μας υποστήριξη, ηθική, συναισθηματική και οικονομική. Η επιτυχία τους και η εισαγωγή τους στο Γυμνάσιο Αναβρύτων δεν οφείλεται μόνο στην επίπονη προετοιμασία τους αλλά και στη μακροχρόνια και συστηματική από μέρους μας καλλιέργεια των κλίσεων και των ταλέντων τους, ασχέτως αν εξετάστηκαν για δύο ώρες στη Γλώσσα και στα Μαθηματικά, επιτυχία που προϋπέθετε, εκτός των άλλων, και ικανότητα να διαχειρίζονται το άγχος τους στην τρυφερή ηλικία των 11 ετών. Όμως, η εκ νέου υποβολή σε επανεξέταση αυτών των παιδιών, που ήδη έχουν αποδείξει και αποδεικνύουν έμπρακτα την αξία τους, το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να δημιουργήσει ένα αίσθημα ματαίωσης, αυτό-αμφισβήτησης και παραίτησης και εν τέλει απαξίωσης του συστήματος που, ενώ από τη μια μεριά χρησιμοποιεί αυτούς τους ιδιαίτερα επιμελείς και χαρισματικούς μαθητές για την εφαρμογή καλών πρακτικών και καινοτόμων δράσεων, από την άλλη αμφιβάλλει αν είναι όντως οι καλύτεροι και μέσα από μια διαδικασία απόρριψης και αλληλοεξόντωσης τούς επανεξετάζει μετά από τρία χρόνια! Άρα, αντί να ανθίσουν σε ένα σχολείο που καλλιεργεί ένα αίσθημα ασφάλειας και δυνατότητας αυτό-έκφρασης, σε ένα περιβάλλον ήρεμο, χαρακτηριστικό που επιζητούν όλοι οι έφηβοι τους, προσφέρει μόνο δύο επιλογές: Είτε να απαρνηθούν όλα όσα τους ευχαριστούν (όμιλοι, δραστηριότητες, συμμετοχή στα κοινά) και να επιδοθούν σε μια ανελέητη και εξαντλητική αποστήθιση, προκειμένου να αποδείξουν το αυτονόητο, δηλαδή ότι είναι άριστοι μαθητές, αποστερημένοι όμως από τους φίλους τους και τα ενδιαφέροντά τους, είτε να αναλογιστούν πόσο μάταιο είναι αυτό και να αφεθούν, έρμαια της μοίρας τους, να τους παρασύρει ο χείμαρρος των αντιπαιδαγωγικών διατάξεων μέχρι να καταλήξουν, αδιάφορα πια, στο λύκειο της γειτονιάς τους, αντικείμενα χλεύης, με την ταμπέλα του ‘αποτυχημένου αρίστου’. Με λίγα λόγια αυτές οι εξετάσεις αναιρούν τον παιδαγωγικό χαρακτήρα και ρόλο των Προτύπων Γυμνασίων και διακόπτουν βίαια την ανατροφοδότηση των ιδιαίτερα εκπαιδευμένων και εξοικειωμένων μαθητών σε καινοτόμες δράσεις και πρακτικές στα συνδεόμενα Λύκεια, κάτι που αποδομεί και την ομαλή συνεργασία ανάμεσα στις δύο σχολικές μονάδες. Ως γονέας πάντα πίστευα και το απεδείκνυα έμπρακτα πως λειτουργούμε συνεπικουρικά με το σχολείο των παιδιών μας, ενισχύουμε την καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής τους, την κριτική τους σκέψη και τη φαντασία, συνεργαζόμαστε με τον δάσκαλο, συνοδοιπόροι στο δύσκολο αυτό έργο που λέγεται παιδεία στους ζοφερούς καιρούς που ζούμε. Σας πιστέψαμε, όταν προεκλογικά δεσμευτήκατε να ενισχύσετε τον θεσμό των Προτύπων, απορρίψαμε εξαετείς υποτροφίες σε καλά ιδιωτικά σχολεία, επιλογή που δεν μετανιώσαμε αλλά μάλλον θα έπρεπε να είχαμε επανεξετάσει, θεωρήσαμε ότι θα εφοδιάζατε το Πρότυπο Σχολείο Αναβρύτων με υλικοτεχνικό εξοπλισμό, Γυμναστήριο (οι μαθητές αθλούνται στην ύπαιθρο), κάλυψη κόστους μεταφοράς μαθητών (οι γονείς επιβαρύνονται με το κόστος αυτό), καθηγητές ειδικοτήτων, ότι θα δίνατε λόγο και φωνή στους εκπαιδευτικούς, που, παρά τις αντίξοες συνθήκες, ξεπερνούν τον εαυτό τους και προσφέρουν πολύτιμες γνώσεις και εμπειρίες στα παιδιά μας. Συνοψίζοντας, θα ήθελα να εστιάσω στην ανάγκη ενίσχυσης της δημόσιας εκπαίδευσης με περισσότερες ευκαιρίες για όλους τους μαθητές και ειδικά για παιδιά από χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, περισσότερα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία και όχι με κινητικότητα των ήδη υπαρχόντων άριστων και εν τέλει κουρασμένων και μπερδεμένων μαθητών των Προτύπων Γυμνασίων. Η Παιδεία είναι αγαθό αδιαπραγμάτευτο. Αφήστε τους εφήβους να εκφραστούν και να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους, να ανακαλύψουν τους εαυτούς τους, μην τους υποβάλλετε σε διαρκείς εξετάσεις, μην τους εξοικειώνετε με την στείρα απομνημόνευση, χρειαζόμαστε καλλιεργημένους, λογικούς και ενσυνείδητους μελλοντικούς πολίτες και όχι φοβισμένους ενήλικες. Με εκτίμηση, Νίκη Ξυδιά