• Σχόλιο του χρήστη 'Νεκταρία' | 26 Νοεμβρίου 2009, 13:56

    Οι στατιστικές σχετικά με την αναλογία εκπαιδευτικών-μαθητών είναι, όπως ανέφερε και συνάδελφος σε προηγούμενη τοποθέτηση, παραπλανητικές. Δε χρειάζεται ιδιαίτερη εμπειρία στα εκπαιδευτικά ζητήματα για να καταλάβει κανείς ότι ο μέσος όρος ενός μεγάλου αστικού κέντρου και ενός μικρού νησιού βγάζει μια σχεδόν ιδανική αναλογία. Εγώ μέχρι τώρα έχω δουλέψει μόνο με τμήματα 30 ατόμων, πράγμα που κάνει τη διδασκαλία (ιδιαίτερα της ξένης γλώσσας που διδάσκω) εκ των πραγμάτων αναποτελεσματική. Δεν καταλαβαίνω πώς ακριβώς θα γίνεται η πρόσληψη σε επίπεδο Διεθύνσεων ή σχολείου και σε τί θα εξυπηρετεί αυτό. Αυτό που είναι κατά τη γνώμη μου ζωτικής σημασίας είναι ένας μακροχρόνιος σχεδιασμός με βάση τις ανάγκες της εκπαίδευσης. Όταν λχ διορίστηκα, η δεύτερη ξένη γλώσσα διδάσκονταν 3 ώρες την εβδομάδα. Η κ. Γιαννάκου, παρά την υποτιθέμενη προσήλωσή της στο φιλανδικό μοντέλο, μας μείωσε τις ώρες σε 2 την εβδομάδα, με αποτέλεσμα πολλοί συνάδελφοι να βρεθούμε ξαφνικά χωρίς ώρες. Παρόλα αυτά, την επόμενη χρονιά, προσέλαβαν τετραπλάσιους εκπαιδευτικούς ΠΕ07. Το ΥΠΕΠΘ είχε εξαγγείλει τη δημιουργία θέσεων στην Α/θμια, που δεν υλοποιήθηκε όμως μέχρι τώρα και προσλάμβανε ωρομίσθιους για τη διδασκαλία της δεύτερης ξένης γλώσσας. Παράλληλα, ενώ πραγματοποιήθηκε η εισαγωγή των Γερμανικών στα δημοτικά, στο Γυμνάσιο διδάσκεται ένα βιβλίο που ξεκινά πάλι από το μηδέν, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα δύο χρόνια που έχουν ήδη διδαχθεί τη γλώσσα τα παιδιά. Όλα αυτά είναι ένα μικρό δείγμα για την πλήπη απουσία σχεδιασμού που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια στη διδασκαλία των ξένων γλωσσών. Η κ. Διαμαντοπούλου είπε ότι αποτελεί στόχο του Υπουργείου το να έχουν τα παιδιά πιστοποιημένες γνώσεις ξένων γλωσσών και Η/Υ στο τέλος του Γυμνασίου. Νομίζω ότι είναι σαφώς επιθυμητό κάτι τέτοιο, αλλά απολύτως ανέφικτο, αν δεν αλλάξουν οι συνθήκες διδασκαλίας της πληροφορικής και των ξένων γλωσσών. Αν η υπουργός θέλει να αναβαθμίσει τη διδασκλία των ξένων γλωσσών στο ελληνικό σχολείο, ώστε να πάψει να είναι σχεδόν παρωδία και να απαλλάξει τον έλληνα φορολογούμενο από το βάρος των φροντιστηρίων, ας ακούσει τις προτάσεις των συλλόγων μας. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα των ελλήνων πολιτών να μαθαίνουν τα παιδιά τους ξένες γλώσσες στο δημόσιο σχολείο - και θα ήταν ανακούφιση για όλους εμάς, που δε θέλουμε να μπαίνουμε στην τάξη για να ελέγχουμε απλώς τί μαθαίνουν τα παιδιά στα φροντιστήρια, να κάνουμε ουσιαστικό μάθημα με παιδιά που περιμένουν να μάθουν από εμάς. Με πολυπληθή τμήματα, δύο ωρίτσες την εβδομάδα και εκπαιδευτικούς που γυρίζουν από σχολείο σε σχολείο για να συμπληρώσουν πρόγραμμα (γιατί δυστυχώς έτσι έχουμε καταντήσει)δε μαθαίνονται ξένες γλώσσες στο σχολείο.