Με την σημερινή μας παρέμβαση, θα θέλαμε να σταθούμε σε δύο ζητήματα για τα οποία αν δεν υπάρξουν αποτελεσματικές λύσεις άμεσα (χτες θα λέγαμε), το πρόβλημα από τον επόμενο Σεπτέμβρη, θα δημιουργήσει αδυναμία τουλάχιστον στοιχειώδους λειτουργίας των σχολικών μονάδων του εξωτερικού (κυρίως το πρόβλημα θα εμφανισθεί και θεωρούμε ότι θα είναι μη επιλύσιμο, σε μονάδες της Γερμανίας).
Το ένα ζήτημα αφορά στην επιμήκυνση του χρόνου απόσπασης των εκπαιδευτικών στο εξωτερικό από τρία (03) έτη σε πέντε (05) με επιμίσθιο. Αυτό θα αποτελούσε κίνητρο για περισσότερες αιτήσεις απόσπασης στο εξωτερικό, θα εξασφάλιζε την εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων και δεν θα επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό, αφού ούτως ή άλλως κάποιοι άλλοι με επιμίσθιο θα αποσπώνταν στο εξωτερικό (μάλιστα θα εξοικονομούνταν δαπάνες πρώτης μετάβασης και επιστροφής).
Αντί αυτού προτείνετε την τριετή απόσπαση με δυνατότητα παράτασης δύο ετών, (συν ένα επιπλέον) εκ των οποίων (της παράτασης) ο ένας ΜΕ επιμίσθιο και τα άλλα δύο ΑΝΕΥ. Θεωρούμε ότι η διάταξη αυτή αν δεν αλλάξει, από τη μια θα οδηγήσει στο χάος, καθώς οι αποχωρήσεις των εκπαιδευτικών αρχίζουν να προγραμματίζονται και από την άλλη αδικεί και τιμωρεί τους συναδέλφους στερώντας τους το επιμίσθιο για έναν ολόκληρο χρόνο εγκλωβίζοντάς τους στη μονόδρομη απόφαση αποχώρησης (Αναρωτήθηκε κανείς, άραγε, πώς θα ήταν δυνατόν να επιβιώσουν οι συνάδελφοι χωρίς το επιμίσθιο σε μία χώρα, ας πούμε σαν τη Γερμανία; Μόνο ως αντικίνητρο μπορεί να λειτουργήσει η εξέλιξη αυτή! ).
Το άλλο ζήτημα αφορά τις παρατάσεις των εκπαιδευτικών, οι οποίοι δεν εντάχθηκαν στις Μεταβατικές Διατάξεις του Άρθρου 26 του Νόμου 4415/2016. Δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι ούτε σε αυτή την περίπτωση δεν υπήρξε θετική εξέλιξη. Είμαστε πεπεισμένοι ότι αν υπήρχε μέριμνα από την Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για τους συγκεκριμένους συναδέλφους :
1. θα αποκαθίστατο μία αδικία, καθώς ο Νόμος δεν ήταν σαφής ως προς την καταληκτική ημερομηνία ισχύος του,
2. θα διευκολύνονταν η εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων με την άμεση κάλυψη των κενών, καθώς η πραγματικότητα έχει αποδείξει, ότι υπάρχει ένας πολύ μικρός αριθμός αιτήσεων για απόσπαση στο εξωτερικό και ένας μεγάλος αριθμός ανακλήσεων των αποσπάσεων αυτών, και
3. δε θα επιβαρύνονταν ο κρατικός προϋπολογισμός, αφού οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί δεν λαμβάνουν το επιμίσθιο
Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι, δεδομένης της σοβαρής υποστελέχωσης των σχολείων τα προ-ηγούμενα χρόνια και της παρούσης οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα, θα προκύψουν τεράστια προβλήματα στις σχολικές μονάδες, τα οποία θα επηρεάσουν δυσμενώς τόσο την εύρυθμη λειτουργία αυτών όσο και την ποιότητα της παρεχόμενης ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό.
Αν λοιπόν το νομοσχέδιο (στο κομμάτι που αφορά την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό) παραμείνει ως έχει, το μόνο που θα κάνει είναι να οδηγήσει τις κοινότητες της ομογένειας, να φαντάζονται, ότι τελικά το ζητούμενο και η επιδίωξη είναι να μην μπορούν να λειτουργήσουν οι σχολικές μονάδες λόγω έλλειψης προσωπικού, ώστε αυτές να κλείσουν από μόνες τους.
Ευχόμαστε και ελπίζουμε να ξεκινήσετε άμεσα (έστω και τώρα) με την εφαρμογή των παραπάνω προτεινόμενων αλλαγών, ώστε να λυθεί κατά το δυνατόν, το πρόβλημα της λειτουργίας των σχολείων. Στη συνέχεια, αφού λάβετε υπόψη σας και τις προτάσεις όλων των φορέων, εργαζομένων και ομογένειας, να χαράξετε μια πολιτική με όραμα και προοπτική για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού. Σε όποια τέτοια προσπάθεια, εμείς οι εκπαιδευτικοί θα είμαστε αρωγοί, διότι θεωρούμε ότι το ελληνικό κράτος πρέπει να μην εγκαταλείψει στην τύχη του, το κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού που κατά βάση από ανάγκη, ζει και εργάζεται στο εξωτερικό.
Με την σημερινή μας παρέμβαση, θα θέλαμε να σταθούμε σε δύο ζητήματα για τα οποία αν δεν υπάρξουν αποτελεσματικές λύσεις άμεσα (χτες θα λέγαμε), το πρόβλημα από τον επόμενο Σεπτέμβρη, θα δημιουργήσει αδυναμία τουλάχιστον στοιχειώδους λειτουργίας των σχολικών μονάδων του εξωτερικού (κυρίως το πρόβλημα θα εμφανισθεί και θεωρούμε ότι θα είναι μη επιλύσιμο, σε μονάδες της Γερμανίας). Το ένα ζήτημα αφορά στην επιμήκυνση του χρόνου απόσπασης των εκπαιδευτικών στο εξωτερικό από τρία (03) έτη σε πέντε (05) με επιμίσθιο. Αυτό θα αποτελούσε κίνητρο για περισσότερες αιτήσεις απόσπασης στο εξωτερικό, θα εξασφάλιζε την εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων και δεν θα επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό, αφού ούτως ή άλλως κάποιοι άλλοι με επιμίσθιο θα αποσπώνταν στο εξωτερικό (μάλιστα θα εξοικονομούνταν δαπάνες πρώτης μετάβασης και επιστροφής). Αντί αυτού προτείνετε την τριετή απόσπαση με δυνατότητα παράτασης δύο ετών, (συν ένα επιπλέον) εκ των οποίων (της παράτασης) ο ένας ΜΕ επιμίσθιο και τα άλλα δύο ΑΝΕΥ. Θεωρούμε ότι η διάταξη αυτή αν δεν αλλάξει, από τη μια θα οδηγήσει στο χάος, καθώς οι αποχωρήσεις των εκπαιδευτικών αρχίζουν να προγραμματίζονται και από την άλλη αδικεί και τιμωρεί τους συναδέλφους στερώντας τους το επιμίσθιο για έναν ολόκληρο χρόνο εγκλωβίζοντάς τους στη μονόδρομη απόφαση αποχώρησης (Αναρωτήθηκε κανείς, άραγε, πώς θα ήταν δυνατόν να επιβιώσουν οι συνάδελφοι χωρίς το επιμίσθιο σε μία χώρα, ας πούμε σαν τη Γερμανία; Μόνο ως αντικίνητρο μπορεί να λειτουργήσει η εξέλιξη αυτή! ). Το άλλο ζήτημα αφορά τις παρατάσεις των εκπαιδευτικών, οι οποίοι δεν εντάχθηκαν στις Μεταβατικές Διατάξεις του Άρθρου 26 του Νόμου 4415/2016. Δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι ούτε σε αυτή την περίπτωση δεν υπήρξε θετική εξέλιξη. Είμαστε πεπεισμένοι ότι αν υπήρχε μέριμνα από την Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για τους συγκεκριμένους συναδέλφους : 1. θα αποκαθίστατο μία αδικία, καθώς ο Νόμος δεν ήταν σαφής ως προς την καταληκτική ημερομηνία ισχύος του, 2. θα διευκολύνονταν η εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων με την άμεση κάλυψη των κενών, καθώς η πραγματικότητα έχει αποδείξει, ότι υπάρχει ένας πολύ μικρός αριθμός αιτήσεων για απόσπαση στο εξωτερικό και ένας μεγάλος αριθμός ανακλήσεων των αποσπάσεων αυτών, και 3. δε θα επιβαρύνονταν ο κρατικός προϋπολογισμός, αφού οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί δεν λαμβάνουν το επιμίσθιο Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι, δεδομένης της σοβαρής υποστελέχωσης των σχολείων τα προ-ηγούμενα χρόνια και της παρούσης οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα, θα προκύψουν τεράστια προβλήματα στις σχολικές μονάδες, τα οποία θα επηρεάσουν δυσμενώς τόσο την εύρυθμη λειτουργία αυτών όσο και την ποιότητα της παρεχόμενης ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό. Αν λοιπόν το νομοσχέδιο (στο κομμάτι που αφορά την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό) παραμείνει ως έχει, το μόνο που θα κάνει είναι να οδηγήσει τις κοινότητες της ομογένειας, να φαντάζονται, ότι τελικά το ζητούμενο και η επιδίωξη είναι να μην μπορούν να λειτουργήσουν οι σχολικές μονάδες λόγω έλλειψης προσωπικού, ώστε αυτές να κλείσουν από μόνες τους. Ευχόμαστε και ελπίζουμε να ξεκινήσετε άμεσα (έστω και τώρα) με την εφαρμογή των παραπάνω προτεινόμενων αλλαγών, ώστε να λυθεί κατά το δυνατόν, το πρόβλημα της λειτουργίας των σχολείων. Στη συνέχεια, αφού λάβετε υπόψη σας και τις προτάσεις όλων των φορέων, εργαζομένων και ομογένειας, να χαράξετε μια πολιτική με όραμα και προοπτική για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού. Σε όποια τέτοια προσπάθεια, εμείς οι εκπαιδευτικοί θα είμαστε αρωγοί, διότι θεωρούμε ότι το ελληνικό κράτος πρέπει να μην εγκαταλείψει στην τύχη του, το κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού που κατά βάση από ανάγκη, ζει και εργάζεται στο εξωτερικό.