• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλειος Ιωακειμίδης' | 5 Μαΐου 2020, 14:53

    Στο σύνολό τους όλες οι φωνές που καταγράφηκαν στη διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης έως και σήμερα, τάσσονται υπέρ της παραμονής του μαθήματος της κοινωνιολογίας ως πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα. Δεν διακρίνεται ως ένα αμφιλεγόμενο – διχαστικό ζήτημα, επικρατεί μια γενική παραδοχή για τη σημασία, την αξία και την ωφελιμότητα της κοινωνιολογίας, καθώς και την παραδοχή της ανάγκης παραμονής της ως μάθημα πανελλαδικώς εξεταζόμενο. Η πρόθεση αφαίρεσης της κοινωνιολογίας από τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα αιφνιδιάζει όλους εκείνους τους μαθητές της β΄ λυκείου που άρχισαν ήδη την προετοιμασία τους από πέρσι, ξοδεύοντας τον πολύτιμο χρόνο τους ανώφελα καθώς και σημαντικό μέρος των χρημάτων του οικογενειακού εισοδήματος. Πρέπει λοιπόν να ληφθεί και αυτό υπόψιν. Μέσα στη βουλή καλό θα ήταν να προβεί η κυβέρνηση σε δηλώσεις διορθωτικής αποκατάστασης της φήμης της κοινωνιολογίας, καθώς ανώτερο κυβερνητικό στέλεχός της, ισχυρίστηκε πως η κοινωνιολογία «κάνει αριστερά τα παιδιά…και το λέει το όνομά της..». Πράγμα που δεν ισχύει σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις των επιστημονικών φορέων του κλάδου προς την κυβέρνηση. Επιπρόσθετα, παραθέτω την πληροφορία πως το πρώτο πράγμα που διδάσκεται ένας κοινωνιολόγος στην αρχή των σπουδών του και καθ' όλη τη διάρκεια του είναι η λεγόμενη «αξιολογική ουδετερότητα», δεν μπορεί κανένας κοινωνιολόγος να ασκήσει την κοινωνική επιστήμη αν είναι πολιτικά τοποθετημένος. Ο Μαρξ δεν αναφέρεται μόνο στο μάθημα της κοινωνιολογίας, αλλά και σε άλλα μαθήματα όπως αυτό της ιστορίας και του ΑΟΘ (πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα), δηλαδή όλοι αυτοί οι κλάδοι έχουν αριστερό πρόσημο; Εντυπωσιακή επίσης είναι η διαπίστωση πως το σύνολο των φωνών που καταγράφηκαν στη διαδικασία αυτής της διαβούλευσης (πλην κάποιων εξαιρέσεων) δεν φέρνουν σε αντιπαράθεση τα δύο μαθήματα (τα λατινικά με την κοινωνιολογία). Η τοποθέτηση της παραμονής της κοινωνιολογίας ως πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα δεν υποτιμά την αξία των λατινικών ως μάθημα, αλλά στηρίζεται στη βάση μια δίκαιης διευθέτησης του ζητήματος (τα επιχειρήματα είναι γνωστά και πειστικά). Η επιμονή τήρησης του κυβερνητικού προγράμματος , σε αυτήν την περίπτωση, δεν υπηρετεί την ουσία της ιδέας της δημοκρατίας και καθιστά μάλιστα τη διαδικασία της διαβούλευσης προσχηματική, εξαιτίας της εκδηλούμενης, διαμετρικά αντίθετης βούλησης – θέλησης των συμμετεχόντων. Θα μπορούσε η κυβέρνηση, όπως θα έπρεπε και κάθε άλλη κυβέρνηση να πράττει, να εφαρμόσει τις εισηγήσεις της επιστημονικής κοινότητας για το ζήτημα αυτό, όπως έπραξε στην περίπτωση της αντιμετώπισης της πανδημίας του κορονοϊού.