Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΗΛΙΑΔΑΚΗΣ' | 5 Μαΐου 2020, 14:55

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θέλοντας να δώσω και μία άλλη διάσταση στη διάκριση που γίνεται για άλλη μία φορά σε βάρος της Επαγγελματικής & Τεχνικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα, θα ήθελα να τονίσω την κατανομή των ΕΠΑΛ, σε μεγάλο βαθμό σε όλη την Ελληνική επικράτεια. Ο αποκλεισμός μεγαλύτερων ατόμων από αυτού του είδους την οργανωμένη τυπική εκπαίδευση, απλά τους εξαναγκάζει είτε στην αμάθεια, είτε σε λύσεις που τις περισσότερες φορές επιβαρύνουν το εισόδημά τους σε δύσκολους καιρούς. Οι πολίτες που χάνουν το δικαίωμα φοίτησης στα ΕΠΑΛ, εξαναγκάζονται να πληρώσουν για να μάθουν ή να στραφούν σε λύσεις αμφιβόλου ποιότητας. Το χειρότερο όμως είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις αναγκάζονται να αφήσουν την επαρχία και τις περιοχές που ζουν ακόμα και τις πρωτεύουσες νομών, για να αναζητήσουν την εκπαίδευση σε μεγαλύτερες πόλεις και αστικά κέντρα. Αλήθεια πότε θα σταματήσει το κράτος να σκέφτεται μονόπλευρα στηρίζοντας μόνο τους λίγους, χωρίς να υπολογίζει όλες τις συνέπειες των πράξεών του; Λυπάμαι αλλά μόνο υστεροβουλία διακρίνεται σε ένα τέτοιο μέτρο, που προσωπικά πιστεύω ότι στοχεύει στη «βοήθεια» της ιδιωτικής επαγγελματικής εκπαίδευσης. Εδώ επιτρέψτε μου να παρατηρήσω, σε πάμπολλες περιπτώσεις, αμφιβόλου ποιότητας ιδιωτική εκπαίδευση, όπως έχει αποδειχθεί και από το πρόσφατο παρελθόν. Όσων αφορά το επιχείρημα ότι οι μεγαλύτεροι μαθητές συμβάλουν στο σχολικό εκφοβισμό των μικρότερων μαθητών, μπορώ να καταθέσω ότι αυτό μάλλον είναι αναληθές. Στο σχολείο μου αυτό που συμβαίνει είναι οι μικρότεροι μαθητές παραδειγματίζονται από τους μεγαλύτερους, που συνειδητά προσπαθούν να βρουν νέες δεξιότητες και εφόδια, που τους οδηγούν στην αγορά εργασίας. Η εμπειρία μου στα είκοσι και πλέον χρόνια, μετά από άπειρες αλλαγές και πειράματα, δείχνει ότι οδηγούμαστε σε μία από τα ίδια. Αλήθεια πότε θα μάθουμε να χτίζουμε και όχι να γκρεμίζουμε. Πότε θα αφήσουμε τα ιδιωτικά συμφέροντα και τις υστεροβουλίες και θα προτάξουμε το κοινό καλό. Αλήθεια τόσα προγράμματα, χρηματοδοτήσεις, εκπαιδεύσεις, όλα θυσιάζονται στο βωμό της απορρόφησης κονδυλίων. Πότε επιτέλους θα μάθουμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας;