Η θέσπιση εξετάσεων στο άρθρο 18 για την εισαγωγή στα πρότυπα λύκεια των ήδη φοιτούντων μαθητών στην Α και Β τάξη των προτύπων γυμνασίων αποτελεί μη τήρηση υπεσχημένων από το κράτος προς τους πολίτες. Πέραν του ότι τους αδικεί, τους προκαλεί και αίσθημα ανασφάλειας, πόσο μάλλον όταν η διάταξη αφορά παιδιά 13 και 14 ετών! Αν το δούμε από παιδαγωγική σκοπιά, που είναι και η πιο σημαντική όσον αφορά την εκπαίδευση ανηλίκων, θα προκαλέσει μέγιστο τραύμα στα παιδιά αυτά, που δεν αντισταθμίζεται από το όποιο τεχνοκρατικό όφελος. Επίσης η διάταξη διαταράσσει τα μέγιστα τον προγραμματισμό των εμπλεκομένων οικογενειών ως προς το άκρως σημαντικό θέμα των σπουδών των παιδιών.
Ακόμα και αν δεχθούμε το μάλλον μοναδικό επιχείρημα υπέρ της διάταξης, δηλαδή την εξασφάλιση ακόμη υψηλότερου μέσου επιπέδου μαθητών στα πρότυπα λύκεια, υπάρχουν πλείστα αντεπιχειρήματα, που έχουν αναφερθεί σε άλλα σχόλια, κυρίως παιδαγωγικού χαρακτήρα. Αυτά πρέπει να βαρύνουν περισσότερο, αφού, όπως προαναφέρθηκε, το κράτος οφείλει, όσον αφορά στην εκπαίδευση ανηλίκων, να νομοθετεί πρωτίστως με παιδαγωγικά κριτήρια. Άλλωστε μια ρύθμιση που να απαλλάσσει τους ήδη φοιτούντες μαθητές, καθυστερεί μόνο κατά δύο χρόνια, το αμφίβολο όφελος από τις εξετάσεις αυτές, εδραιώνοντας όμως παράλληλα την εμπιστοσύνη του πολίτη προς το κράτος, στοιχείο απαραίτητο στις δημοκρατικές κοινωνίες.
Η θέσπιση εξετάσεων στο άρθρο 18 για την εισαγωγή στα πρότυπα λύκεια των ήδη φοιτούντων μαθητών στην Α και Β τάξη των προτύπων γυμνασίων αποτελεί μη τήρηση υπεσχημένων από το κράτος προς τους πολίτες. Πέραν του ότι τους αδικεί, τους προκαλεί και αίσθημα ανασφάλειας, πόσο μάλλον όταν η διάταξη αφορά παιδιά 13 και 14 ετών! Αν το δούμε από παιδαγωγική σκοπιά, που είναι και η πιο σημαντική όσον αφορά την εκπαίδευση ανηλίκων, θα προκαλέσει μέγιστο τραύμα στα παιδιά αυτά, που δεν αντισταθμίζεται από το όποιο τεχνοκρατικό όφελος. Επίσης η διάταξη διαταράσσει τα μέγιστα τον προγραμματισμό των εμπλεκομένων οικογενειών ως προς το άκρως σημαντικό θέμα των σπουδών των παιδιών. Ακόμα και αν δεχθούμε το μάλλον μοναδικό επιχείρημα υπέρ της διάταξης, δηλαδή την εξασφάλιση ακόμη υψηλότερου μέσου επιπέδου μαθητών στα πρότυπα λύκεια, υπάρχουν πλείστα αντεπιχειρήματα, που έχουν αναφερθεί σε άλλα σχόλια, κυρίως παιδαγωγικού χαρακτήρα. Αυτά πρέπει να βαρύνουν περισσότερο, αφού, όπως προαναφέρθηκε, το κράτος οφείλει, όσον αφορά στην εκπαίδευση ανηλίκων, να νομοθετεί πρωτίστως με παιδαγωγικά κριτήρια. Άλλωστε μια ρύθμιση που να απαλλάσσει τους ήδη φοιτούντες μαθητές, καθυστερεί μόνο κατά δύο χρόνια, το αμφίβολο όφελος από τις εξετάσεις αυτές, εδραιώνοντας όμως παράλληλα την εμπιστοσύνη του πολίτη προς το κράτος, στοιχείο απαραίτητο στις δημοκρατικές κοινωνίες.