Αξιότιμη κυρία υπουργέ,
Είμαι μητέρα μαθήτριας Α' Γυμνασίου Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης και μαθητή ΣΤ΄ Δημοτικού που προετοιμάζεται για εξετάσεις σε πρότυπο Γυμνάσιο.
Διαβάζοντας τα σχόλια των παιδιών, συγκινούμαι. Συγκινούμαι γιατί τα λόγια τους είναι αυθόρμητα, ειλικρινή. Συγκινούμαι γιατί μου θύμισαν τι σημαίνει να είσαι παιδί, έφηβος. Δεν ξέρω γιατί αλλά με άγγιξε ιδιαίτερα το σχόλιο ενός παιδιού που έγραψε ότι πήγε να δώσει εξετάσεις έχοντας μαζί του μόνο μία κασετίνα και ένα μπουκάλι νερό. Μου θύμισε την κόρη μου. Όπως όλα τα παιδιά, είχε τόσα λίγα μαζί της για μία τόσο δύσκολη μέρα, μία τόσο μεγάλη προσπάθεια. Εμείς οι γονείς τους όμως ξέρουμε ότι τα παιδιά εκείνη την ημέρα, είτε πέρασαν είτε όχι, είχαν πολλά περισσότερα. Είχαν πείσμα, όνειρα, αποφασιστικότητα, αγωνία, επιθυμία να επιτύχουν. Επιπλέον, είχαν τη διαβεβαίωση τη δική μας και της πολιτείας ότι αγωνίζονταν για την εξαετή φοίτησή τους σε πρότυπο σχολείο. Η κόρη μου θυσίασε δυσανάλογα πολλά για τη ηλικία της προκειμένου να περάσει στις εξετάσεις. Το πρώτο πράγμα που ρώτησε όταν έμαθε για το νομοσχέδιο ήταν εάν θα χάσει τους συμμαθητές της και το σχολείο της. Αγαπάει το σχολείο της, τους φίλους της, τους ομίλους. Σίγουρα τους συντάκτες του νομοσχεδίου δεν τους απασχολεί πως νοιώθει η κόρη μου και η πλειοψηφία των παιδιών και των γονιών. Οι νόμοι δεν βασίζονται σε συναισθήματα. Οι νόμοι όμως οφείλουν να προφυλάσσουν τους πολίτες, να μην προάγουν την αδικία και να μη μεταβάλουν μονομερώς και προς το δυσμενέστερο τους κανόνες στη μέση μιας διαδρομής.
Κυρία Υπουργέ, σας ζητώ να είστε συνεπής στις δηλώσεις που κάνατε στις 12/07/2019 στο Υπουργείο Παιδείας, παρουσία του Πρωθυπουργού, στο πλαίσιο των επισκέψεών του στα υπουργεία με στόχο τον καλύτερο συντονισμό του κυβερνητικού έργου. Τότε λέγατε «...δεν θέλουμε να αιφνιδιάσουμε κανέναν. Η αλήθεια είναι ότι οι μαθητές δεν χρωστούν κάτι επειδή αλλάζουν οι κυβερνήσεις...». Και όμως, μας αιφνιδιάσατε όλους, γονείς και παιδιά. Το άρθρο 18 και το άρθρο 56 είναι καταπέλτης για τα παιδιά που ήδη φοιτούν σε πρότυπα γυμνάσια. Η αριστεία δεν προσδιορίζεται και δεν περιορίζεται στην καλή απόδοση σε συνεχείς εξετάσεις. Είναι στάση ζωής. Στη διαδρομή για την αριστεία, σημαίνει ότι θα έχεις και αποτυχίες, θα κάνεις λάθη. Αφήστε τα παιδιά να ολοκληρώσουν το ταξίδι που ξεκίνησαν.
Λάβετε υπόψη σας τα παραπάνω καθώς και όλα τα κοινωνικά, παιδαγωγικά, νομικά, ηθικά και ψυχολογικά επιχειρήματα που έχουν διατυπωθεί σε προηγούμενα σχόλια και εφαρμόστε τις μεταβατικές διατάξεις τουλάχιστον για τα παιδιά που ήδη φοιτούν στην Α' και Β΄ Γυμνασίου. Δείξτε συνέπεια λόγων και πράξεων. Δε ζητάμε διακριτική μεταχείριση. Ζητάμε να τηρήσει η πολιτεία τις δεσμεύσεις της ανεξάρτητα από κυβερνήσεις.
Αξιότιμη κυρία υπουργέ, Είμαι μητέρα μαθήτριας Α' Γυμνασίου Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης και μαθητή ΣΤ΄ Δημοτικού που προετοιμάζεται για εξετάσεις σε πρότυπο Γυμνάσιο. Διαβάζοντας τα σχόλια των παιδιών, συγκινούμαι. Συγκινούμαι γιατί τα λόγια τους είναι αυθόρμητα, ειλικρινή. Συγκινούμαι γιατί μου θύμισαν τι σημαίνει να είσαι παιδί, έφηβος. Δεν ξέρω γιατί αλλά με άγγιξε ιδιαίτερα το σχόλιο ενός παιδιού που έγραψε ότι πήγε να δώσει εξετάσεις έχοντας μαζί του μόνο μία κασετίνα και ένα μπουκάλι νερό. Μου θύμισε την κόρη μου. Όπως όλα τα παιδιά, είχε τόσα λίγα μαζί της για μία τόσο δύσκολη μέρα, μία τόσο μεγάλη προσπάθεια. Εμείς οι γονείς τους όμως ξέρουμε ότι τα παιδιά εκείνη την ημέρα, είτε πέρασαν είτε όχι, είχαν πολλά περισσότερα. Είχαν πείσμα, όνειρα, αποφασιστικότητα, αγωνία, επιθυμία να επιτύχουν. Επιπλέον, είχαν τη διαβεβαίωση τη δική μας και της πολιτείας ότι αγωνίζονταν για την εξαετή φοίτησή τους σε πρότυπο σχολείο. Η κόρη μου θυσίασε δυσανάλογα πολλά για τη ηλικία της προκειμένου να περάσει στις εξετάσεις. Το πρώτο πράγμα που ρώτησε όταν έμαθε για το νομοσχέδιο ήταν εάν θα χάσει τους συμμαθητές της και το σχολείο της. Αγαπάει το σχολείο της, τους φίλους της, τους ομίλους. Σίγουρα τους συντάκτες του νομοσχεδίου δεν τους απασχολεί πως νοιώθει η κόρη μου και η πλειοψηφία των παιδιών και των γονιών. Οι νόμοι δεν βασίζονται σε συναισθήματα. Οι νόμοι όμως οφείλουν να προφυλάσσουν τους πολίτες, να μην προάγουν την αδικία και να μη μεταβάλουν μονομερώς και προς το δυσμενέστερο τους κανόνες στη μέση μιας διαδρομής. Κυρία Υπουργέ, σας ζητώ να είστε συνεπής στις δηλώσεις που κάνατε στις 12/07/2019 στο Υπουργείο Παιδείας, παρουσία του Πρωθυπουργού, στο πλαίσιο των επισκέψεών του στα υπουργεία με στόχο τον καλύτερο συντονισμό του κυβερνητικού έργου. Τότε λέγατε «...δεν θέλουμε να αιφνιδιάσουμε κανέναν. Η αλήθεια είναι ότι οι μαθητές δεν χρωστούν κάτι επειδή αλλάζουν οι κυβερνήσεις...». Και όμως, μας αιφνιδιάσατε όλους, γονείς και παιδιά. Το άρθρο 18 και το άρθρο 56 είναι καταπέλτης για τα παιδιά που ήδη φοιτούν σε πρότυπα γυμνάσια. Η αριστεία δεν προσδιορίζεται και δεν περιορίζεται στην καλή απόδοση σε συνεχείς εξετάσεις. Είναι στάση ζωής. Στη διαδρομή για την αριστεία, σημαίνει ότι θα έχεις και αποτυχίες, θα κάνεις λάθη. Αφήστε τα παιδιά να ολοκληρώσουν το ταξίδι που ξεκίνησαν. Λάβετε υπόψη σας τα παραπάνω καθώς και όλα τα κοινωνικά, παιδαγωγικά, νομικά, ηθικά και ψυχολογικά επιχειρήματα που έχουν διατυπωθεί σε προηγούμενα σχόλια και εφαρμόστε τις μεταβατικές διατάξεις τουλάχιστον για τα παιδιά που ήδη φοιτούν στην Α' και Β΄ Γυμνασίου. Δείξτε συνέπεια λόγων και πράξεων. Δε ζητάμε διακριτική μεταχείριση. Ζητάμε να τηρήσει η πολιτεία τις δεσμεύσεις της ανεξάρτητα από κυβερνήσεις.