Αναρωτιέμαι γιατί το σχολείο δεν θεωρείται ένας από τους καταλληλότερους χώρους να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το ότι το σώμα τους είναι δικό τους και τους ανήκει (άρα όποιος πάει να τα πλησιάσει και να τα ακουμπήσει με όποιον τρόπο δεν είναι εντάξει να το κάνει χωρίς συναίνεση). Για το ότι όπως το δικό τους σώμα είναι δικό τους, των άλλων είναι των άλλων και ισχύουν τα ίδια και γι αυτούς, (και με προεκτάσεις για την επιθετική διάθεση με την οποία κάποιος προσεγγίζει το σώμα). Γιατί το σχολείο δεν είναι καταλληλότατος χώρος για να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το πόσο φυσιολογικό είναι να έχουν απορίες αλλά ταυτόχρονα για το πόσο ιδιωτικό θέμα είναι και που πρέπει να απευθύνονται, με ποιον τρόπο και κάτω από ποιες προυποθέσεις για να λύνουν απορίες. Γιατί το σχολείο μας δεν πρέπει να μαθαίνει στα παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία για τους κινδύνους από την σωματική επαφή σε μικρές ηλικίες, αλλά και τα μέσα προφύλαξης. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί ενώ εμπιστευόμαστε το σχολείο να ασκήσουν σώμα και πνεύμα ή συζήτηση για το σώμα και την επαφή (και άρα τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση) είναι εκτός πεδίου. Με προβληματίζει και ως μητέρα, και ως ερευνήτρια στο χώρο της εκπαιδευτικής ψυχολογίας. Σας ευχαριστώ.
Αναρωτιέμαι γιατί το σχολείο δεν θεωρείται ένας από τους καταλληλότερους χώρους να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το ότι το σώμα τους είναι δικό τους και τους ανήκει (άρα όποιος πάει να τα πλησιάσει και να τα ακουμπήσει με όποιον τρόπο δεν είναι εντάξει να το κάνει χωρίς συναίνεση). Για το ότι όπως το δικό τους σώμα είναι δικό τους, των άλλων είναι των άλλων και ισχύουν τα ίδια και γι αυτούς, (και με προεκτάσεις για την επιθετική διάθεση με την οποία κάποιος προσεγγίζει το σώμα). Γιατί το σχολείο δεν είναι καταλληλότατος χώρος για να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το πόσο φυσιολογικό είναι να έχουν απορίες αλλά ταυτόχρονα για το πόσο ιδιωτικό θέμα είναι και που πρέπει να απευθύνονται, με ποιον τρόπο και κάτω από ποιες προυποθέσεις για να λύνουν απορίες. Γιατί το σχολείο μας δεν πρέπει να μαθαίνει στα παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία για τους κινδύνους από την σωματική επαφή σε μικρές ηλικίες, αλλά και τα μέσα προφύλαξης. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί ενώ εμπιστευόμαστε το σχολείο να ασκήσουν σώμα και πνεύμα ή συζήτηση για το σώμα και την επαφή (και άρα τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση) είναι εκτός πεδίου. Με προβληματίζει και ως μητέρα, και ως ερευνήτρια στο χώρο της εκπαιδευτικής ψυχολογίας. Σας ευχαριστώ.